منصوریان تنهای تنها در ورزشگاه سی هزار نفری

به گزارش ورزش سه، هر کسی جای علیرضا منصوریان بود، سرش گیج می‌رفت. شعارهای یک‌پارچه و یک‌صدا علیه او در طول مسابقه حساس با نفت آبادان و در نهایت متحد شدن نفتی‌ها با هواداران فولاد در شعار علیه سرمربی این تیم که تازه دومین مسابقه خود را در لیگ برتر پشت سر می‌گذارد؛ اتفاقی که باعث ناراحتی و عصبانیت شدید منصوریان شد و او با انگشت اشاره رو به هواداران نفت سعی کرد چندین بار گذشته خود را به آنها به یاد بیاورد و بگوید که بین او و این تیم چه ارتباط مستحکم و عاشقانه‌ای برقرار بوده اما فضای ورزشگاه فولاد آره‌نا آنطور نبود که جای این رمانتیک‌بازی‌ها باشد.

بنابراین وقتی پس از شروع بازی و از دست رفتن یک شروع استثنایی برای فولاد، نفت آبادان با شوت طالب ریکانی به گل رسید، هوادارانی که در انتظار اولین جرقه برای مخالف‌خوانی علیه سرمربی ایرانی فولاد بودند، شروع به شعار علیه او کردند.

با شروع این شعارها، بعضی از بازیکنان فولاد سمت منصوریان آمده و به او می‌گفتند بازی را برایت می‌بریم اما به این راحتی‌ها هم نبود؛ بنابراین لحظاتی بعد نفتی‌ها روی یک فرار از سمت چپ توپ را به فاخر تهامی رساندند تا او به راحتی و با یک بغل پا گل دوم را وارد دروازه فولاد کند. در این لحظه جنجال درون زمین و بیرون از آن در اوج خود بود.

کادرفنی فولاد به وسط زمین دوید تا نشان بدهد توپ قبل از رسیدن به وینگر چپ به پای بیژن حیدری، داور مسابقه، برخورد کرده و داور که به طرز عجیبی دستور به قطع بازی نداده بود، در نهایت گل را وتو کرد؛ شاید هم به این دلیل که کمی قبل‌تر یک موقعیت مشکوک به پنالتی هم در محوطه جریمه صنعت نفت رخ داده بود که او از آن گذشته بود.

تا پایان نیمه اول تنش‌ها در بیرون زمین و داخل میدان در اوج بود و بعد از ده نفره شدن فولاد روی خطای سینا شاه‌عباسی، در نیمه دوم نفتی‌ها دومین گل‌شان را هم وارد دروازه کریستوفر کنت کردند. حالا برای منصوریان نیم ساعتی وقت باقی بود و مسابقه‌ای که نباید با شکست به پایان می‌رسید. آنها چپ و راست شروع به ریختن توپ روی دروازه نفت کردند و چراغ اول را محمد عباس‌زاده روشن کرد اما بعد از سیوهای دروازه‌بان عراقی، در ثانیه‌های پایانی این ساسان انصاری بود که در یک موقعیت نسبتا خوب می‌توانست دروازه نفت را باز کند اما ضربه او که روی پایش هم نچسبید، از پشت پای مهاجم خودی رد شد تا یوسف وکیا، بازیکن سابق فولاد، آن را از روی خط به بیرون بزند و بازی همینجا به اتمام برسد.

بعد از این نوبت به کنفرانس مطبوعاتی و صحبت‌های علیرضا منصوریان رسید که می‌خواست به این سوال پاسخ دهند که چرا او بعد دو سال خوب در آبادان، نه تنها مورد قدردانی واقع نشده، که مورد هدف شعارهای آنها قرار گرفته است؟ یک نوع احساس طردشدگی شدید که آن را در زمین در گفتگو با طالب ریکانی هم به زبان آورده بود. بنابراین وقتی بازیکنان نفت در حال تشویق ایسلندی بودند، به هواداران یادآوری می‌کردند که فقط نفت را تشویق کنند و بحث را از سمت منصوریان که سعی کرده بود به یکی از هواداران فولاد نیز درگیر بشود، دور کنند.

مشخصا شرایط در اهواز چندان مناسب مربیگری علیرضا منصوریان نیست. او سال گذشته را با هر شرایط و کیفیتی که بود، به پایان رساند اما امسال از همان اولین بازی خانگی شمشیرها برایش تیز شدند؛ آن هم در شرایطی که هیچکس نمی‌داند چرا این اتفاق در فولاد رخ داده و چرا جمعیت چنین موضعی علیه او گرفته است. البته ممکن است بخشی از این مسئله به دو مصاحبه مطبوعاتی جنجالی سرمربی فولاد در دو مقطع مختلف برگردد اما کلیت امر این است که در فوتبال ایران این مسائل خیلی زود فراموش می‌شود ولی در اهواز تلاشی برای باقی ماندن کینه و سیاه شدن فضا وجود دارد که قابل کتمان نیست.

بنابراین اگر منصوریان در نشست مطبوعاتی گفت که تیمش دوست ندارد در ورزشگاه پرجمعیت به زمین برود، حق با او بود، چرا که فضای کلی بازی تحت تاثیر شعارها، تمرکز بازیکنان را گرفته و تیم را کم روحیه و بی اثر می‌کرد؛ آن هم در شرایطی که آنها به شدت به سه امتیاز این بازی خانگی احتیاج داشتند و بعد از باخت هفته اول مقابل گل‌گهر باید سر و سامانی به وضعیت خودشان می‌دادند.

حالا فولاد است و دو بازی سخت در هفته سوم و چهارم مقابل ملوان و پرسپولیس و لزوم نتیجه گرفتن در هر دو مسابقه، به خصوص بازی پرسپولیس، تا در تعطیلات فیفادی شهریور، فضا و جو تیم تغییر کند.