ستاره‌ای در مخمصه: بارسلونا، آخرین راه فرار

به گزارش "ورزش سه"، ژوائو فلیکس در سال 2019 با شکستن رکورد نقل و انتقالاتی اتلتیکو مادرید و با امضای قراردادی به ارزش 126 میلیون یورو از بنفیکا به این تیم پیوست. با این حال این بازیکن هرگز نتوانست ثبات خوبی در ترکیب این تیم داشته باشد و نمایش درخشانی را از خود ارائه دهد .
مصدومیت‌های متعدد نیز باعث شد که زمان حضور او در میدان محدود شود و در دو سال اخیر حتی شایعاتی درباره احتمال جدایی او به گوش رسیده است. ژوائو زمستان گذشته بدون بند خرید دائمی راهی چلسی شد ولی در لندن هم خبری از بهشت نبود.

شروع بحران

فلیکس در رقابت‌های یورو 2020 در ترکیب پرتغال از ناحیه مچ پا مصدوم شد تا مسابقات اول فصل اتلتیکو را از دست بدهد و پس از آن در ماه نوامبر از ناحیه ماهیچه ران پا دچار مصدومیت شد. او تحت سایه کُنیا و گریزمان (تازه برگشته بود) قرار گرفت و دیگر نتوانست سر راست کند. فصل گذشته نیز تنش و اختلاف بین او سیمئونه به اوج رسید تا راهی جز جدایی نباشد اما هیچ باشگاهی برای او 100 میلیون یورو پرداخت نمی‌کرد تا او در نهایت قرضی به چلسی برود و باشگاه انگلیسی تنها متعهد شد که دستمزد او را کامل پرداخت کند.

اولین جرقه جدایی را خود ژوائو در جام جهانی زد. او در پایان بازی با سوئیس و در واکنش به اظهارات مدیر اتلتیکو که تنش‌های موجود با سیمئونه را تایید کرد بود، به خبرنگاران اسپانیایی گفت: «سبک بازی تیم ملی با اتلتیکو بسیار متفاوت است و اینجا از فوتبال لذت بیشتری می‌برم. جدایی از اتلتیکو؟ فعلا همه تمرکزم روی جام جهانی است و سپس به این موضوع فکر خواهم کرد. ایجنتم در مورد این قضیه با من صحبت نکرده و من هم دوست ندارم چیزی بدانم چون همه تمرکزم روی موفقیت با تیم ملی پرتغال است.»

یک انتخاب اشتباه
بسیاری معتقدند از ابتدا انتخاب اتلتیکو اشتباه بود و او چهار سال از عمر فوتبالی خود را هدر داده است. ژوائو از همان ابتدایی‌ترین لحظات حضورش در اتلتیکو، تبدیل به بازیکنی خاص و مورد توجه شد. هم به علت مبلغ هنگفتی که برایش پرداخت شد و بازدهی‌ای که با توجه به قیمتش می‌توانست داشته باشد و هم به علت نقش خاص و منحصر به فردی که قرار بود در زمین مسابقه ایفا کند.

ژوائو از آن جنس بازیکنانی است که در دهه‌های دورتر در فوتبال دنیا علی‌الخصوص در کشورهای آمریکای جنوبی، ایتالیا و یا پرتغال زیاد می‌دیدیم اما طی سالیان اخیر کمیاب یا نایاب شده‌اند و یا اگر هم بوده‌اند نتوانسته‌اند دوران موفقی را در تیم‌های بزرگ سپری کنند. 
در دهه‌های دورتر در تیم‌های باشگاهی و یا ملی بزرگ، معمولا یک بازیکن با استایل و کیفیت فنی خاصی وجود داشت که فوتبال را بسیار متفاوت با دیگران بازی می‌کرد. فوتبالی مبتنی بر حس و غریزه که زیبایی‌های منحصر به فردی داشت. این بازیکنان گرچه لزوما فعال‌ترین بازیکن در فاز تهاجمی نبودند، اما تاثیرگذارترین محسوب می‌شدند. به این معنی که در همان زمان‌هایی که توپ را لمس می‌کردند، می‌توانستند تفاوت را رقم بزنند و تاثیر بالایی در کیفیت تیم داشته باشند. بسیاری ار پارامترهای فنی این بازیکنان با دیگران متفاوت بود.

ژوائو فلیکس قرار بود این امیدواری را به وجود بیاورد تا بار دیگر زیبایی‌های این نقش در فوتبال روز دنیا رخ‌نمایی کند اما او قطعا باشگاه درستی را انتخاب نکرده بود و حال پس از چهار سال این فانتازیستا می‌خواهد به تیمی برود که شاید از ابتدا باید آن را انتخاب می‌کرد: «بارسلونا.»

سرکشی برای فرار از اتلتی

چند روز پیش او در جریان یک مصاحبه گفت: «دوست دارم برای بارسلونا بازی کنم. بارسا همیشه انتخاب اول من بوده و دوست دارم به آن‌ها بپیوندم. از کودکی همیشه این رؤیای من بوده. اگر این اتفاق بیفتد رؤیایم به حقیقت تبدیل می‌شود.»

اظهاراتی که اتلتی را به آتش کشید. او نتوانسته با ایده‌های چولو سیمئونه کنار بیاید و اکنون استراتژی جدیدش، سرکشی در روزهای ابتدایی پیش فصل است. در اتلتیکو می‌گویند او در حال شلیک به همه اعضای تیم است. درست یا غلط، ژوائو روشی را برای جدایی از اتلتیکو انتخاب کرده که قبل از او نیز شاهد بوده‌ایم.

اینکه او به بارسا خواهد رفت یا خیر مشخص نیست اما بارسلونا یکی از معدود تیم‌هایی است که ژوائو می‌تواند در آن فوتبال خود را نجات دهد. مشخصا پسر خوش تکنیک پرتغالی در بد مخمصه‌ای گرفتار شده اما بارسا به نجات او می‌آید؟

رضا سیف