رئال این عادت قدیمی را ترک نمی‌کند

به گزارش "ورزش سه"، وقتی صحبت از آکادمی‌های فعال و بزرگ دنیا می‌شود، بلافاصله نام باشگاه‌های آژاکس و بارسلونا مطرح می‌شوند ولی واقعیت این است که لافابریکای رئال مادرید حداقل در یکی-دو دهه اخیر توانسته فوق العاده کار کند. حداقل از این بابت که رئال با فروش پدیده‌های ظهور کرده از این آکادمی توانسته به سود قابل توجهی دست یابد، اما این حقیقت دارد که بازیکنان آکادمی در مقایسه با بازیکنان جوان خارجی، با موانع بیشتری برای رسیدن به تیم اول رئال مواجه هستند.

 به عنوان آخرین نمونه می‌توان به سرخیو آریباس اشاره کرد. بازیکنی که دو-سه سالی است توانسته خودش را مطرح کند، اما همچنان به او در تیم اول اعتماد لازم نمی‌شود و این روزها صحبت از انتقال قرضی او به دورتموند و فرانکفورت است. درست در مقطعی که رئال برای خرید آردا گولر 18 ساله 30 میلیون یورو به فنرباغچه پرداخت کرده است. هر دو بازیکن چپ پا و خوش تکنیک هستند، ولی به آریباس اطمینان لازم نمی‌شود.

گولر بله، آریباس نه

رئال برای اینکه گولر را از چنگ بارسا خارج کند، در نهایت مجبور شد رقمی قابل توجه هزینه کند، در حالی که در اسپانیا کسانی هستند که معتقدند بهتر بود رئال این سرمایه‌گذاری را روی آریباس و پدیده‌های لافابریکا انجام می‌داد.

آریباس فصل گذشته با کاستیا در 37 بازی 21 گل زد و 8 پاس گل داد و زیر نظر رائول از نظر بدنی و ذهنی کاملا رشد کرد. از نظر فنی هیچ بحثی در مورد او وجود ندارد. از ویژگی‌های او می‌توان به دریبل زدن، توانایی در کنترل توپ و یک پای چپ محشر اشاره کرد. پای چپی که زمانی زیدان را شیفته خود کرده بود کرد.

مربی فرانسوی سه سال پیش در بازی مقابل رئال سوسیداد در لیگ و مقابل بروسیا مونشن گلادباخ در لیگ قهرمانان اروپا برای اولین بار به آرییاس در تیم اصلی میدان داد. زیدان به فلورنتینو پرز گفته بود که این پسر چیز خاصی دارد و نباید گم شود. زیزو به آریباس اعتماد داشت و رائول اعتماد به نفس او را تقویت کرد.

سرخیو آریباس 21 ساله از رؤیای خود یعنی تبدیل شدن به بازیکن تیم اصلی رئال مادرید دست نمی‌کشد، اما برای رسیدن به آن باید ابتدا باشگاه را ترک کند و خودش را در خارج از اسپانیا ثابت کند. مثل فران گارسیا که پس از سه سال درخشش در رایو ثابت کرد شایسته بازگشت به رئال است. زمانی دنی کارواخال در لورکوزن تجربه‌ای مشابه داشت. تجربه‌ای که البته برای اشرف کارساز نبود و او با وجود دو سال درخشش در دورتموند، به اینتر واگذار شد تا رئال از فروش او سود کند.

رئال بازیکنانی چون کاماوینگا، رودریگو، وینیسیوس، بلینگام، شوامنی و گولر را در سن پایین برای تیم اول خود خریده و نقطه اشتراکشان خارجی بودن آنهاست. بدیهی است که حداقل این روزها در مادرید برای پدیده‌های لافابریکا جایی نیست.

لافابریکا برای کسب درآمد

رئال مادرید با بارور کردن استعدادهای حاضر در آکادمی خود، نه تنها تمام هزینه‌ها را جبران می‌کند، بلکه آن را به یک منبع درآمد ارزشمند تبدیل کرده است بررسی آمارهای نقل و انتقالاتی سال‌های گذشته نشان می‌دهد کهکشانی‌ها در ۱۰ سال گذشته از محل فروش بازیکنان جوان خود، ۳۳۰.۵ میلیون یورو به جیب زده‌اند که در صورت انتقال این استعدادها به باشگاه‌های جدید، به این مبالغ افزوده هم خواهد شد.

سال قبل، بورخا مایورال با قراردادی به ارزش ۱۰ میلیون یورو به ختافه رفت، میگوئل گوتیرز با ۴ میلیون یورو راهی خیرونا شد و ویکتور شوست با یک میلیون یورو عازم کادیز شد. در کنار این خرید و فروش‌ها تعداد اندکی از محصولات آکادمی مانند دنی کارواخال، ناچو فرناندز و لوکاس واسکز به ترکیب اصلی تیم اضافه شده‌اند.  

با اینکه تعداد بازیکنان پرورش‌یافته در لافابریکا، در تیم اصلی رئال مادرید چندان زیاد نیست اما در جای‌جای اسپانیا و باشگاه‌های مختلف می‌توان ردپایی از بازیکنان محصول این آکادمی پیدا کرد. با توجه به عملکرد عالی آکادمی رئال مادرید در پرورش استعدادهای جدید فوتبال، کاملاً مشخص است که چرا به «لافابریکا» به معنی کارخانه می‌گویند. مجموعاً ۵۵ بازیکن فعال در لالیگای فصل قبل در این آکادمی رشد کرده‌اند؛ از جمله یکی از بازیکنان حال حاضر رقیب سنتی، بارسلونا؛ مارکوس آلونسو و البته مارکوس یورنته که برای اتلتیکو بازی می‌کند. 

این مهم حالا بیشتر از همیشه مطرح می‌شود که باشگاهی مثل رئال با سیاست جذب پدیده‌های دنیا، باید بیشتر به استعدادهای پرورش‌یافته در آکادمی خود اعتماد کند.

رضا سیف