چه بر سر بارسا آمده؟
نبض لاماسیا نمیزند: از مسی به فاتی و گولر!
بارسلونا زمانی به آکادمی فوتبال خود میبالید و با استعدادهای ظهور کرده در آن بر دنیا آقایی میکرد ولی حالا همه چیز متفاوت شده است.
به گزارش "ورزش سه"، زمانی گییرمو آمور، بازیکن سابق بارسا در مورد اهمیت و نقش لاماسیا گفت که جوانها به فرصت نیاز دارند و هر بازیکنی نیازمند زمان است. زمانی که تمام شرایط برابر باشد، یک بازیکن اهل همان منطقه شانس بیشتری دارد تا کسی که خارجی است. ژاوی ها و اینیستاها برای رسیدن به جایی که اکنون در آن حضور دارند، ده سال زمان صرف کردند. این حرف حالا اعتبار خود را از دست داده است.
باشگاه های خریدار و فروشنده
ماهیت یک آکادمی فوتبال، می تواند بعضاً گیج کننده باشد و به یک سری از پارامتر ها، بستگی داشته باشد. بعضی از باشگاه ها، از فروشنده بودن خوشحال و راضی هستند. آنها آماده هستند تا استعداد هایشان را به فروش برسانند.
اما برخی دیگر از باشگاهها، صرفاً باشگاه خریدار هستند. آنها از لحاظ برندی، به رسمیت شناخته شده اند و با توجه به سرمایه شان، میتوانند هر بازیکنی که بخواهند را وسوسه کنند. باشگاههایی مانند بارسلونا، رئال مادرید و بایرن مونیخ تبدیل به برندهای ملی شده اند و با قدرت دسته چکشان، میتوانند هر بازیکنی از لیست آرزو های سرمربی شان را خریداری کنند تا بین توسعه یافتن بازیکنان ترکیب شان، تعادل رعایت شود.
یک باشگاه نمادین مانند آژاکس، مانند خیلیهای دیگر نمیتواند قدرت خودش را به رخ بکشد. بنابراین، دیگر همه چیز به تولیدات آکادمی این تیم باز میگردد تا با تولید محصولات خوب، بتواند این باشگاه را در چرخه پول نقد برای بازیکن حفظ کند.
بارسا و لاماسیا
بارسلونا هم به لاماسیای خود میبالد. لاماسیا مسئول این است که علاوه بر پرورش استعدادها، بیانگر فرهنگ کاتالان باشد و همچنین برای باشگاهی که در اضافه کردن بازیکنان آکادمی به تیم نخست، به اوج خود رسیده است، آموزش درستی از فوتبال داشته باشد. تولید بازیکنانی چون پپ گواردیولا، ژاوی هرناندز، لیونل مسی، سرخیو بوسکتس، پدرو رودریگز، سسک فابرگاس، جرارد پیکه و آندرس اینیستا، تنها از روی شانس یا شناسایی آنها نبوده است.
در حقیقت، لاماسیا از سیستمی استفاده میکند که بسیاری از آکادمیهای دیگر توجهی به آن ندارند؛ تطبیق شخصیت بازیکن و توانایی او برای یادگیری اطلاعات. بازیکنان در لاماسیا یاد میگیرند که ضمن احترام به فرهنگ کاتالان، به عقیده این باشگاه، «چیزی فراتر از یک باشگاه» باور داشته باشند. احتمالاً چیزی که بیش از همه در خصوص لاماسیا تحسین برانگیز است، سادگی تدریس و بالا بردن اعتماد به نفس هر بازیکن برای اجرای سبک بازی باشد.
نبض لاماسیا دیگر نمی زند
بارسلونا علاوه بر قدرت خرید خوب و تبدیل شدن به یک برند بزرگ، حداقل زمانی به پرورش استعدادها مشهور بود و از دل لاماسیا نوابغی چون لیونل مسی، پویول، اینیستا، بوسکتس و ژاوی بیرون آمدند اما مدت هاست که این آکادمی نتوانسته ستاره ای بزرگ و درجه یک را به فوتبال اسپانیا و دنیا معرفی کند. در مقطعی بویان کرکیچ ظهور کرد ولی خیلی زود خاموش شد. سپس از منیر الحدادی به عنوان مسی آینده یاد شد اما او نیز زودتر از تصورات افت کرد. کسی از منیر خبر دارد؟
اگر گاوی را فاکتور بگیریم، آنسو فاتی شاید بهترین استعدادی بود که در یک دهه اخیرا از لاماسیا ظهور کرد و در ابتدا توانست چندین رکورد خوب را نیز بشکند اما فاتی اسیر در مصدومیتهای متوالی، حالا به استخوانی در گلوی بارسا تبدیل شده است. ایلایش موریبا، اسکار مینگسا و اریک گارسیا هم در سال های اخیر چنگی به دل نزدند و تنها گاوی توانسته آبروی لاماسیا را بخرد.
آخرین نفری که از لاماسیا برجسته شده، لامینه یامال است که ژاوی بسیار را دوست دارد. یک وینگر چپ که میتواند به سمت راست نیز برود. او همچنین اعتماد به نفس زیادی برای دریبل زدن دارد، چه در یوهان کرویف با تیم جوانان و چه در نوکمپ، جایی که اولین بازی خود را در سن 15 سالگی انجام داد. او هنوز فرصت برای نمایش استعدادهایش دارد و باید دید سرنوشتش چه خواهد شد.
شکار استعداد از تیم های دیگر
واقعیت این است که بارسلونا خسته از امید بستن به لاماسیا حالا چشم به خرید استعدادهای جوان فوتبال دنیا دارد. ویتور روکه و آردا گولر، ستارههای بسیار جوانی هستند که بارسلونا میخواهد آنها را وارد تیم خود کند.
به موازات ظهور یامال، بارسا حالا به سراغ روکه و آردا گولر رفته است. اگر کار انتقال روکه را نهایی بدانیم، این روزها همه تمرکز باشگاه روی نهایی کردن انتقال پدیده ترکیه ای است.
بازیکن چپ پای ترک، دو سال از یامال بزرگتر است و دکو (مدیر فنی) عاشق او است و میخواهد او را زودتر از چنگ رقبا خارج کند. حتی اگر قرار باشد گولر را به مدت یک سال در فنرباغچه به صورت قرضی بگذارد.
بارسلونا چند سالی است که در مشکلات مالی غرق شده و در یک دهه اخیر، همواره به سیاست های مدیران قبلی در مدیریت لاماسیا نیز انتقاداتی وارد می شد. اعتراض هایی که گویا بیهوده نبودند. بارسا از معرفی لیونل مسی، ژاوی و اینیستا حالا به فاتی، یامال و ربودن استعداد از تیم های دیگر رسیده است.
رضا سیف