راهنمای ویمبلدون: همه‌چیز از سومین گرنداسلم سال!

به گزارش "ورزش سه"، سرنا ویلیامز و راجر فدرر پر افتخارترین بازیکنان تنیس ویمبلدون در قرن 21 محسوب می‌شوند و هر دو سال گذشته رسما بازنشسته شدند و باید دید در سال 2023 شاهد قهرمانان جدیدی در ویمبلدون خواهیم بود یا خیر. در ادامه به بررسی شانس برخی از بازیکنان مدعی و ستاره های نوظهور تنیس حال حاضر جهان، در مسابقات ویمبلدون می‌پردازیم:

بخش مردان
در بخش مردان مسابقات ویمبلدون در دو دهه گذشته شاهد کمترین میزان شگفتی بوده است و همواره جام قهرمانی بین یکی از اعضای بیگ فور (راجر فدرر، رافئل نادال، نواک جوکوویچ و اندی ماری) تقسیم شده است. جالب است بدانید که آخرین باری که فردی به غیر از این چهار نفر قهرمان این تورنمنت شد به سال 2002 برمی‌گردد، زمانی که کارلوس آلکاراس، رنک یک کنونی مردان جهان متولد نشده بود! این موضوع نشان از اهمیت تجربه و سابقه بازی بر روی چمن دارد و در حال حاضر نمی‌توان فردی به غیر از نواک جوکوویچ افسانه‌ای را شانس اصلی قهرمانی ویمبلدون دانست. نواک که پیش از مسابقات رولن گروس امسال وضعیت آمادگی جسمانی اش در هاله ای از ابهام قرار داشت، با قهرمانی در این تورنمنت تبدیل به نخستین مرد با 23 عنوان گرند اسلم و اولین مردی که هر چهار گرند اسلم تنیس را حداقل سه بار فتح می‌کند، شد. او اکنون خود را در میانه مسیر یکی از سختترین چالش های دنیای تنیس یعنی فتح هر چهار اسلم سال می بیند و می‌تواند با انجام این کار جایگاه خود به عنوان بهترین مرد تنیس باز تاریخ بیش از پیش مستحکم کند.

همچنین او 28 بازی متوالی است که در مسابقات ویمبلدون شکست نخورده است و امسال در صورت قهرمانی به پنج عنوان قهرمانی پیاپی دست خواهد یافت. با در نظر گرفتن تمامی شرایط و انگیزه های نواک، به سختی می‌توان سناریویی به غیر از قهرمانی او در مسابقات پیش رو را تصور کرد.

کارلوس آلکاراس جوان و رنک یک تنیس مردان جهان، بعد از شکست ناامیدکننده و تحقیرآمیز همراه با گرفتگی غضله در نیمه نهایی مسابقات رولن گروس توانست با روحیه ای که تنها از قهرمانان بزرگ انتظار می‌رود، خاطره تلخ آن تورنمنت را پشت سر گذاشته و فصل چمن را با قهرمانی در مسابقات 500 امتیازی کویینز آغاز کند و باز هم خود را به عنوان نزدیکترین رقیب و چالشگر احتمالی نواک جوکوویچ مطرح کند. آلکاراس و جوکوویچ تا مسابقه فینال به یکدیگر برخورد نخواهند کرد و باید دید در صورت رویارویی مجدد آلکاراس می‌تواند راهی برای شکستن طلسم سلطه جوکوویچ بر تنیس مردان جهان پیدا کند یا روند رکورد شکنی‌های نوله تداوم خواهد داشت.

دیگر بازیکنی که بسیاری رویای شگفت انگیز قهرمانی او در ویمبلدون را در سر می‌پرورانند، اندی ماری است. او که در استرالیای امسال بارقه ای از استعداد و انگیزه کم‌نظیر خود را مجدد به نمایش گذاشت، توانسته است در فصل چمن در دو مسابقه در سطح چلنچر به دو قهرمانی پیاپی برسد. او با امید استراحت و تمرین بیشتر برای مسابقات ویمبلدون، از مسابقات رولن گروس نیز کناره گیری کرد و قطعا در سال‌های پایانی دوران فعالیت خود، انگیزه بسیاری برای نمایشی سطح بالا بر روی چمن خواهد داشت. لازم به ذکر است ماری تنها کسی است که توانسته جوکوویچ را در فینال ویمبلدون شکست دهد. کاری که نادال و فدرر نیز قادر به انجام آن نبوده اند.

در مقابل، شرایط سایر بازیکنان بخش مردان برای این مسابقات مطلوب به نظر نمی‌رسد. نیک کیریوس و متئو برتینی که به ترتیب فینالیست های سال 2022 و 2021 بخش مردان ویمبلدون بوده اند و دارای توانایی بازی مناسبی بر روی زمین چمن هستند هر دو از ابتدای سال 2023 با مصدومیت های مختلف دست و پنجه نرم کرده‌اند و هر دو در فصل چمن امسال یک بازی انجام داده و در آن شکست خورده اند. هوبرت هورکچ و یانیک سینر که بسیاری از تحلیلگران تنیس توانایی آن‌ها را بر روی زمین چمن می ستایند نیز قادر نبوده اند فصل چندان درخشانی را در چمن امسال سپری کنند و به فینال هیچ یک از مسابقات پیش از ویمبلدون نرسیده اند.

از طرفی، کارن خاچانوف که نام خود را به عنوان یکی از بهترین بازیکنان بازی‌های حداکثر پنج سته گرند اسلم مطرح کرده است به دلیل مصدومیتی که در مسابقات رولن گروس برایش پیش آمد قادر نخواهد بود در این مسابقات حضور داشته باشد.

لیتل فور (روبلف، سیتسیپاس، مدودف و زورف) نیز علی رغم موفقیت‌های نسبی در تورنمنت‌های بزرگ و سایر گرند اسلم‌ها هیچ یک در طول مدت نه چندان کوتاه فعالیت خود نتوانسته اند حتی به یک چهارم نهایی ویمبلدون صعود کنند بنابراین با وجود داشتن تجربه مناسب و انگیزه بالا، نمی‌توان به صورت واقع بینانه آنها را بخت جدی قهرمانی در نظر گرفت.

اما بازیکنان جوانی که از استعداد و توانایی مناسبی برای سپری کردن تورنمنتی درخور، برخوردار هستند می‌توان به الکساندر بوبلیک قهرمان هاله 2023، فرانسیس تیافو، بازیکن شماره 10 جدید جهان و قهرمان مسابقات اشتوتگارت و الکس دمینور فینالیست کویینز 2022 اشاره کرد.

بخش زنان
در بخش زنان اما پیش بینی‌ها چندان ساده نیست. در شش دوره گذشته، بخش زنان ویمبلدون 6 قهرمان متفاوت داشته است. امسال نیز سطح بازیکنان به یکدیگر نزدیک بوده و مدعیان زیادی برای قهرمانی تلاش خواهند کرد. ریباکینا، سابالنکا و اشویانتک، مثلث مقتدر تنیس زنان که از ابتدای سال جاری اکثر عناوین قهرمانی اصلی در بخش زنان را فتح کرده‌اند مدعیان اصلی قهرمانی این تورنمنت هستند.

آرینا سابالنکا بعد از نخستین قهرمانی گرند اسلم در استرالیای امسال توانست به موفقیت های خود تداوم ببخشد که شامل قهرمانی مادرید و نیمه نهایی رولن گروس(ّبرای اولین بار) می‌شود. او سال گذشته به دلیل محرومیت ورزشکاران روس و بلاروسی نتوانست در ویمبلدون حضور داشته باشد. اما او همواره توانایی خود را بر روی زمین های چمن نشان داده و در سال 2021 نیز به نیمه نهایی ویمبلدون رسید. به نظر می آید سابالنکا توانسته است در یک سال اخیر به مشکلات ذهنی خود در هنگام زدن ضربات سرویس غلبه کند و همچنین در مهمترین مسابقات عملکرد خود را به اوج برساند. او که در سال 2023 صدرنشین جدول امتیازگیری بخش زنان است و با فتح ویمبلدون به صدر جدول رتبه بندی تنیس زنان خواهد رسید، از دید بسیاری از تحلیلگران بخت شماره 1 قهرمانی این تورنمنت به حساب می‌آید. از نگرانی‌ها درباره او می‌توان به رویارویی احتمالی وی در راند چهارم با کارولینا موکوا نام برد که آرینا نیمه نهایی مسابقات رولن گروس امسال را با وجود داشتن یک مچ پوینت به وی واگذار کرد.

ایلنا ریباکینا، مدافع عنوان قهرمانی، فصل زمستان چشم نوازی را سپری کرد و با رسیدن به فینال استرالیا و قرار گرفتن در آستانه فتح سانشاین دابل آمریکا( قهرمانی مسترز ایندین ولز و فینال تورنمنت میامی) و همچنین فتح ناباورانه مسترز رم نشان داد که در صورت آمادگی کمتر کسی قادر به شکست او خواهد بود. از جمله نگرانی ها در مورد وضعیت او، بیماری ای است که در رولن گروس گریبان او را گرفت و عوارض آن مانع شد تا او بتواند در تورنمنتهای چمن قبل از مسابقات ویمبلدون حضور کافی داشته باشد تا میزان آمادگی او در آستانه ویمبلدون در هاله ای از ابهام فرو رود. همچنین در قرعه کشی این دوره به نظر نمی‌آید که بخت با او یار بوده باشد و احتمال دارد تا پیش از مسابقه نیمه نهایی، مقابل حداد مایا برزیلی و پترا کوویتوا قرار بگیرد که هر دو به نوعی گربه سیاه او محسوب می‌شوند.

ایگا اشویانتک که 66 هفته پیاپی است بر صدر جدول رتبه بندی تنیس زنان تکیه کرده، در سال جاری اندکی از فرم تاریخی فصل 2022 فاصله گرفته است. با این وجود او توانسته است از دو عنوان قهرمانی سال گذشته خود، شامل رولن گروس، دفاع کند و همچنین برای اولین بار به فینال مادرید برسد تا همچنان به عنوان سید یک مدعی و ترسناک، وارد تورنمنت ها شود. او همچنین درمسابقات بد هامبورگ 250 امتیازی توانست برای اولین بار به نیمه نهایی یک تورنمنت چمن برسد. باید دید او قادر خواهد بود راه چاره ای برای ارتقا بازی خود بر روی چمن پیدا کند یا اوضاع برای او به نحو دیگری پیش خواهد رفت. بسیاری معتقدند یکی از عوامل ناکامی فصل گذشته اشویانتک در ویمبلدون دنباله سی و چند برد متوالی بوده است که عامل فشاری مضاعف بربازیکن 20 ساله شده و در سال جاری با نبود فشاری از آن جنس امکان رغم زدن ویمبلدونی موفق تراز فصل گذشته برای او وجود دارد. همچنین به نظر می‌آید که او در قرعه کشی با خوش اقبالی مواجه شده است و نه تنها تا پیش از بازی فینال با سابالنکا، ریباکینا و کوویتوا رو به رو نخواهد شد، بلکه در مسیر بازیکنانی قرار گرفته است که در بازی‌های رو به رو برابر آنها، به خصوص در دو سال اخیر، به بردهای مقتدرانه ای دست یافته است.

اما دیگر بازیکنی که باید او را مدعی جدی فتح این تورنمنت در نظر گرفت، پترا کویتوا، قهرمان سابق دو دوره ویمبلدون در سال‌های 2011 و 2014 است. او امسال توانست در فینال میامی آماده ترین بازیکن وقت تنیس زنان جهان، ریباکینا را در دو ست استادانه و با بهره مندی از مزیت سرویس چپ دست، شکست دهد. همچنین او در تورنمنت معتبر برلین، دو هفته پیش از آغاز مسابقات ویمبلدون 2023 توانست مقام قهرمانی را از آن خود کند تا نشان دهد بر روی زمین‌های سریع به خصوص چمن، در صورت آمادگی بدنی قادر به شکست دادن هر کسی خواهد بود. او همچنین بعد از فتح تورنمنت برلین از مسابقات ایستبورن انصراف داد تا آمادگی بدنی خود را برای ویمبلدون حفظ کند و به رقبا این پیام را داد که با هدف قهرمانی وارد مسابقات ویمبلدون خواهد شد. از جمله نگرانی ها در باره او قرار گرفتن در قسمت نسبتا دشوار جدول رقابت ها، جایی که امکان دارد او پیش از فینال با آرینا سابالنکا و یا ایلنا ریباکینا برخورد کند، است.

انس جابر تونسی، فینالیست سال گذشته ویمبلدون و یو اس اوپن نیز، با توجه به تجربه و تطبق پذیری مناسب و انگیزه بالا، از مدعیان دیگر این مسابقات محسوب می‌شود. او همواره بر علاقه خود به فتح ویمبلدون تاکید کرده و قهرمانی در این رقابت‌ها را هدف غایی دوران فعالیت خود می‌داند. هرچند امسال او نیز با مصدومیت‌های بسیاری دست و پنچه نرم کرده است و بدون داشتن فصلی با نتایج چشمگیر، پا به رقابت‌های ویمبلدون خواهد گذاشت.

بازیکنان دیگری که با توجه به روند سال جاری و یا سبک بازی از آن‌ها انتظار تورنمنت موفقی می‌رود می توان به دانا وکیچ، فینالیست برلین 2023، کارولینا موکووا فینالیست رولن گروس، یلینا استاپنکو فاتح تورنمنت بیرمنگهام و مدیسون کیز قهرمان تورنمنت ایستبورن اشاره کرد. با توجه به پیش بینی پذیری پایین مسابقات ویمبلدون، هریک از این بازیکنان که دارای هوش سرشار و استراتژی مناسب زمین‌های چمن هستند، شانس رسیدن به فینال و خلق شگفتی را خواهند داشت. با این حال، پیش‌بینی نویسنده از قهرمانان ویمبلدون 2023، همان ترکیب قهرمانی نخستین گرنداسلم سال در استرالیا و زوج جوکوویچ - سابالنکا خواهد بود.

گزارش: مانا مبشری