چرا سپاهان باید به اندازه پیکان هزینه کند؟
انتقاد تند از سقف بودجه: می‌خواهیم به عربستان ببازیم!
مجتبی فریدونی مدیرعامل سابق ذوب‌آهن، یکی از فعالترین چهره‌های فوتبالی در تولید نقد مدیریت فوتبالی است.
به گزارش ورزش سه، فریدونی که نوشته‌های متعددی در حوزه‌های مختلف مدیریت ورزش، به خصوص در مورد خصوصی‌سازی و بحث‌های پیرامون آن داشته، در جدیدترین نوشته‌اش به موضوع سقف قرارداد مدنظر فدراسیون اشاره کرده و آن را کاملا غیرکارشناسی می‌داند.
در شرایطی که مسئولان فدراسیون فوتبال در تلاش یافتن راهی برای کاهش پرداخت‌ها هستند و در شرایطی که به نظر می‌رسد این قوانین نیز از سوی باشگاه‌های متمول دور زده شود، فریدونی نقد خود را به این شکل مطرح می‌کند و اساسا این برابری را نادرست می‌داند:
* شروع: سقف بودجه، تصمیم کارشناسی‌نشده
تصمیمات يک شبه، کارشناسی‌نشده و خلق الساعه بخش جدایی ناپذیر سيستم مدیریتی ما از جمله فوتبال است. تعیین سقف قرارداد يکی از تازه‌ترین تصمیمات مديران فوتبالی برای کنترل هزینه‌ها و به قول خودشان اجرای فیر پلی مالی است.
* نقد نخست: فیرپلی یا سقف قرارداد؟
متداول شدن اين اصطلاح جای سوال دارد. یا مثل خودشان بگویید Financial Fair Play یا به زبان خودمان بگوییم " رعايت توازن مالی ". البته اين بهترین معادلی است که من پيدا کردم شاید اصطلاحات بهتری هم باشد.
* نقد دوم: اصطلاح خارجی، کارکرد ایرانی
تعیین سقف بودجه اصلا با آن چیزی که در اروپا و دنيا تحت عنوان رعايت توازن مالی از آن ياد می شود ارتباطی ندارد. رعايت توازن مالی یعنی هر باشگاهی بيش از درآمدی که به دست می آورد هزینه نکند يا به اصطلاح تراز منفی نداشته و زيان ده نباشد. و برای کنترل بهتر سطح دستمزد بازيکنان هم معمولا نسبت دستمزد به کل هزينه را در نظر می گيرند که معمولا هزينه قرارداد بازيکنان و کادر فنی نباید بيشتر ۷۰-۶۰ درصد از کل هزینه ها را شامل شود. اما طراحان این قوانین به این نکته هم آگاه بوده اند که رعايت توازن در هزینه ها و درآمدها ممکن است به دلایل مختلف برای هميشه امکان پذیر نباشد و به همین دلیل استثناهایی را قائل شده اند. مثلا در ليگ قهرمانان اروپا هر تيم طی سه فصل می تواند تا سی ميليون یورو کسری داشته باشد ولی در صورت تخطی از اين حد با جرایمی از جمله، محدودیت هزینه کرد در فصل های آتی، محدودیت در ليست نفرات تیمی، حذف از يک دوره رقابت ها و کسر امتياز مواجه خواهد شد. ( به جز سه بر صفر کردن نتيجه بازی ). اخیرا قانون رعايت توازن مالی در اروپا هم با انتقاداتی مواجه شده است و تيم‌های کوچک‌تر يوفا را متهم می‌کنند که این قانون به نفع تيم های متمول وضع شده تا تيم های دیگر نتوانند با آن ها رقابت کنند و آنها را به چالش بکشند.
* نقد سوم: پیکان - سپاهان؛ سود متفاوت، هزینه یکسان؟
اصلا چرا بايد همه تيم ها در يک سقف خاصی هزينه کنند؟ مثلا در همین ليگ خودمان باشگاه سپاهان زير مجموعه فولاد مبارکه است که در دوره شش ماه سال گذشته حدود ۵۴۰۰۰ ميليارد تومان سود داشته و پيکان زير مجموعه ايران خودرو است که تازه به سود دهی رسیده و در مدت مشابه سال قبل حدود ۱۶۰۰ میلیارد تومان سود شناسایی کرده است. حالا چرا هر دو اين باشگاه ها بايد در يک سطح هزينه کنند؟ یک شرکت موفق( بدون حمایت های دولتی) و یک شرکت ناموفق ( با انواع و اقسام حمایت‌های دولتی ) نباید در هزينه کردن برای انجام مسؤلیت های اجتماعی و ایجاد نشاط در جامعه تفاوتی داشته باشند؟ و اصولا لیگی که تمام تيم های آن کمابیش در يک سطح هزينه کنند و قاعدتا نمایشی هم سطح يکديگر ارائه بدهند جذابیتی دارد.
* یک سوال: چگونه با خارجی‌ها رقابت کنیم؟
اگر از دايره بسته ليگ داخلی و مرزهای کشورمان ( و البته ذهن های محدود و آدم های کوته بين ) پا را فراتر بگذاریم، در رقابت‌های آسیایی چگونه می‌خواهیم با حداکثر شش میلیون دلار با تيم های نه عربستانی - که اخيرا دولت اين کشور ۲۰ ميليارد دلار برای خرید ستاره ها و تقویت باشگاه ها تخصیص داده است- بلکه با سایر رقبای آسیایی رقابت کنیم؟
* پایان: هیجان و رقابت باشد برای آینده
و در آخر اگر مدیران فوتبال دنبال رعايت برابری و توازن هستند و همانطور که در اين مملکت رسم است نمی توانیم "کوچک ها" را رشد و ارتقا دهيم و به جای آن سعی می کنیم "بزرگ ها " را محدود کنيم و پائین بکشيم، می خواهند تيم ها را یک‌دست کنند از فصل آینده کل بازيکنان بالقوه و بالفعل برای ليگ برتر را شناسایی کنند و به صلاح ديد خودشان بين تيم ها تقسيم کنند و هر باشگاهی هم هر ميزان بودجه در نظر گرفته در اختيار سازمان ليگ قرار دهید تا به طور مساوی بين تيم ها، بازيکنان و مربيان تقسيم کنند تا يه ليگ کاملا متوازن و يک دستی داشته باشیم.
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
