سرمربی افغانستان: از تیم‌ملی ایران نمی‌ترسیم

به گزارش "ورزش سه"، عبدالله المطیری، سرمربی افغانستان، در نشست خبری پیش از بازی با قرقیزستان در تورنمنت کافا گفت: به دلیل اینکه رقابت‌های کافا در فیفادی برگزار نشد، نتوانستیم از چند بازیکن دیگر خود که در لیگ‌های خارجی بازی می‌کنند و درگیر مسابقات باشگاهی‌اند استفاده کنیم، ولی این فرصت خوبی شد تا بتوانیم از بازیکنان جوان خود استفاده کنیم.

وی افزود: افغانستان و قرقیزستان شرایط مشابهی دارند، زیرا هر دو تیم، مربی جدید استخدام کرده‌اند و همه چیز به صورت ۱۰۰ درصد و کامل از جمله سیستم، نگرش و تیم تغییر کرده است. فکر می‌کنم من و سرمربی آنها بدشانسیم، زیرا کارمان را بعد از انتخاب شدن بعنوان سرمربی، مستقیم در تورنمنت کافا شروع می‌کنیم.

او راجع به بازی فردا توضیح داد: حریف را به خوبی می‌شناسیم و فردا با تمام توان و قدرت در مقابلشان بازی خواهیم کرد. می‌دانیم که فردا در بیشکک با قرقیزستان بازی می‌کنیم و نباید خیلی به آن‌ها فضا بدهیم، بازی بسیار سختی خواهد بود، ما در دفاع باید خیلی دقت بیشتری داشته باشیم. ولی اشتباه نکنید، ما فقط دفاع نخواهیم کرد. بدون شک ما در بعضی لحظات حمله خواهیم کرد، زیرا این بازی مرگ و زندگی است و تنها راه صعود به دیدار فینال و یا رده‌بندی است.

سرمربی افغانستان با اشاره به دیدار مقابل ایران عنوان کرد: از روز اول که قراردادم را امضا کردم، همه از من در مورد بازی با ایران می‌پرسیدند که چطور با ایران بازی خواهیم کرد. نمی‌دانم این همه ترس برای چیست. اگر قرار باشد ما از ایران بترسیم،  پس نباید بازی کنیم و‌ بازی سه بر صفر به نفع آنها تمام شود.

عبدالله المطیری در این باره ادامه داد: ما باید در مقابل همه تیم‌ها قوی بازی کنیم، ایران، استرالیا، اردن، کویت، قرقیزستان، عراق و… ما باید بازی و مبارزه کنیم.

او در مورد بی‌میلی برخی بازیکنان لژیونر برای حضور در افغانستان پس از اتفاقات یک سال گذشته، گفت: اگر بازیکنانی که در خارج از افغانستان هستند، تشنه بازی برای افغانستان و مردم نیستند، من آنها را نمی‌خواهم. ما به مبارز نیاز داریم. ما به بازیکنی نیاز داریم که در تمام ۹۰ دقیقه بجای خودش به کشورش، به بیرقش، کشورش و مردمش اهمیت دهد، اگر این طور نباشد، فایده‌ای هم ندارد.

وی افزود: چه بازیکن داخلی و چه بازیکن خارج از افغانستان، اگر برای کشور، مردم و بیرقش مبارزه نکند، در تیم من جایی نخواهد داشت و در این صورت ما پیروز هم نمی‌شویم.