عابدزاده بعد از اسکوچیچ روی خوش ندید!

به گزارش "ورزش‌سه"، وارد شدن به دنیای فوتبال وقتی فرزند احمدرضا عابدزاده محبوب و مشهور باشی، کاری بسیار سخت و طاقت‌فرساست؛ کاری که پسران فوتبالیست‌های بزرگی همچون کرایوف هم نتوانستند، از پس انتظارات بلندی که از آنها وجود داشت، برآیند و درنهایت با همین توقعات به گوشه‌ای رانده شدند. با این حال امیر عابدزاده طی چند ماه تا آسمان اوج گرفت، و دیگر کسی از اینکه او را با پدرش مقایسه کند، ابایی نداشت.
پس از صعود تاریخی تیم ملی فوتبال که سریع‌ترین صعود به جام جهانی در تاریخ میان تیم‌های آسیایی بود، احمدرضا عابدزاده که آن روزها پای ثابت بازی‌های تیم ملی بود و در جایگاه ویژه حضور داشت، راهش را از میان جمعیت باز کرد و لنگ‌لنگان از دردی که سال‌ها با اوست، خودش را به چمن استادیوم آزادی رساند، تا صحنه‌ای دراماتیک را وسط ورزشگاهی شکل بدهد، که پر است از خاطرات و دلبری‌های او با پیراهن استقلال، پرسپولیس و تیم ملی. پس از ورود عابدزاده دیگر انگار کسی به صعود تیم ملی کاری نداشت و تیتر یک تمام رسانه‌های ورزشی ملاقات تاریخی پدر و پسر بود، که به قول احمدرضا عابدزاده پس از پیتر و کسپر اشمایکل به دومین پسرو گلری تبدیل شدند، که شانس حضور در جام جهانی را به دست آوردند.

چند هفته پیش از مصاف برابر عراق که با صعود به جام جهانی 2022 قطر همراه شد، علیرضا بیرانوند در مصاف با لبنان اشتباهی مهلک انجام داد، تا در بازی بعدی برابر سوریه، دراگان اسکوچیچ سرمربی کروات تیم ملی تصمیم به تغییر گلر شماره یک خود بگیرد؛ تصمیمی که در مصاف برابر عراق، امارات و کره‌جنوبی هم تکرار شد، اما اشتباه عابدزاده در سئول مقابل شاگردان پائولو بنتو سبب شد، تا مقابل لبنان در بازی برگشت بار دیگر بیرانوند در چارچوب دروازه قرار بگیرد. با این حال در مصاف تدارکاتی پرحاشیه برابر الجزایر در اردوی قطر که هنوز هم حرف‌های زیادی درباره آن وجود دارد، بار دیگر اسکوچیچ به امیر عابدزاده فرصت داد، اما او در این مسابقه هم اشتباهی تاثیرگذار داشت.

اردوی تیم ملی در آن برهه و پس از مصاحبه عجیبی که طارمی در بوشهر انجام داد، پرتلاطم شده بود و عجیب اینکه امیر عابدزاده با وجود اعتقادی که اسکوچیچ به او داشت و اعتمادی که به او کرده بود، تصمیم گرفت به مانند بازیکنانی نظیر احسان حاج صفی، کریم انصاری‌فر، علیرضا جهانبخش و برخی دیگر از بازیکنان قدیمی تیم ملی در جبهه مقابل سردار آزمون قرار بگیرد و علیه اسکوچیچ استوری بگذارد؛ استوری‌ای که شاید اگر حالا توان بازگشت به گذشته را داشت، شاید دیگرحتی به انتشار آن هم فکر نمی‌کرد، چرا که بازی دوستانه برابر الجزایر تاکنون آخرین بازی دوستانه امیر عابدزاده با پیراهن تیم ملی بوده است! 

انگار از آن روزها به بعد دیگر امیر عابدزاده که دنیا را در دستان خودش می‌دید، دیگر نه در سطح باشگاه و نه ملی دیگر روز خوش ندید. او اگرچه به جام جهانی رفت، اما این حسینی بود که پس از مصدومیت بیرانوند با تصمیم کی‌روش جانشینِ جنجالی اسکوچیچ، در چارچوب دروازه ایستاد؛ تصمیمی که اگراسکوچیچ سرمربی تیم ملی بود، شاید به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد و عابدزاده بود که فرصت بازی در مهم‌ترین تورنمنت فوتبال جهان را به جای سنگربان این روزهای استقلال تجربه می‌کرد.

در سطح باشگاهی هم امیر عابدزاده این روزها خیلی دورتر از رویاهایش قرار گرفته است. او با تلاش زیادی خودش را به فوتبال پرتغال رساند و در ماریتیمو درخشید، اما برای اینکه به آرزوی دیرینه خود که بازی در رئال است، برسد، تصمیم گرفت پیشنهاد پونفردینا در لالیگای 2 را قبول کند و با این تیم شانس رسیدن به رسیدن به سطح اول فوتبال اسپانیا را امتحان کند، اما …

اوضاع در سال اول حضور عابدزاده درپونفردینا بسیار خوب پیش می‌رفت و آنها در هفته‌های پایانی قافیه صعود به لالیگا را واگذار کردند، اما دو روز پیش اتفاق بسیار تلخی در مسیر حرفه‌ای امیر عابدزاده رخ داد و پونفردینا که اصلا روزهای خوبی را تجربه نمی‌کرد، با تساوی مقابل هوئسکا در روز غیبت سنگربان ایرانی خود به یک دسته پایین‌تر سقوط کرد.

در حین همین فصلِ تلخ، تغییرات مهمی هم روی نیمکت تیم ملی فوتبال ایران رخ داد و امیر قلعه‌نویی جانشین کارلوس کی‌روش شد. قلعه‌نویی البته برخلاف مربیان قبلی تیم ملی خیلی اعتقادی به توانایی‌های عابدزاده در مقایسه با بیرانوند، نیازمند، حسینی و پورحمیدی ندارد، تا این سنگربان جایگاهش در تیم ملی را هم از دست بدهد.

عابدزاده حالا در جایی بسیار دورتر از رویاهایش قرار گرفته است. او به سختی بتواند جایی در تیم ملی برای حضور دوباره در جام ملت‌های آسیای 2023 قطر پیدا کند و از سوی دیگر در سطح باشگاهی هم حالا باید به دنبال تیمی بگردد که بتواند او را با سرعت بیشتری در 30 سالگی به رویاهایش نزدیک کند.

دنیای فوتبال هم مثل زندگی همواره با فراز و نشیب‌هایی پرچالش و دشوار همراه است و اگر این روزها زندگی و فوتبال مطابق میل عابدزاده پیش نمی‌رود، او می‌تواند با همان اراده و تصمیمات درستی که توانست او را از زیر سایه پدری بلندآوازه بیرون بکشد، از این روزهای سخت و طاقت‌فرسا هم جدا شود و دوباره در مسیر رشد و پیشرفت قرار بگیرد.