آنالیز: ژابی اینگونه سردار و بقیه را متحول کرد

به گزارش "ورزش سه"، بازی شالکه اولین بازی لورکوزن تحت هدایت ژابی آلونسو بود که این تیم موفق شد با چهار گل حریف خود را شکست دهد. تقابل اخیر این تیم نیز برابر همین شالکه بود که باز هم شاگردان ژابی آلونسو موفق شدند با یک نتیجه پرگل حریف خود را شکست دهند. ژابی دستخوش تغییرات سبک و ساختاری مختلفی شده است که تیمش را از زمان حضور او در لورکوزن به یکی از بهترین های بوندسلیگا تبدیل کرده است.

وقتی ژابی آلونسو به لورکوزن آمد این تیم در رده‌های پایین جدول قرار داشت و برای فرار از منطقه سقوط می‌جنگید. کم‌کم اوضاع به حدی تغییر کرد که بایر از اولین بازی خود تحت هدایت ژابی به سومین تیمی تبدیل شد که بیشترین امتیاز را کسب کرده است (35)، تنها 5 امتیاز کمتر از بایرن و 3 امتیاز کمتر از دورتموند. این پویایی باعث شده تا لورکوزن به جایگاه‌های اروپایی برسد و هفت امتیاز با منطقه کسب سهمیه لیگ قهرمانان فاصله داشته باشد.

تغییر اصلی کجا بوده است؟
همه ما فکر می‌کنیم که با توجه به سلیقه خوب ژابی در فوتبال، این تغییر حول محور ساختار بازی می‌چرخد، اما اینطور نیست. بله، او مالکیت توپ را دوست دارد و به همین دلیل است که تیمش یکی از بهترین‌ها از این حیث محسوب می‌شود. نکته جالب توجه این است که بیشترین پاس‌ها در تیم ژابی در میانه زمین و بخش سمت چپ هجومی لورکوزن بوده است.

ثبات دفاعی 
لورکوزن در حمله، گلزنی و شوت به سمت دروازه با پیشرفت قابل توجهی مواجه شده است. با این حال به نظر می‌رسد آن چیزی که لورکوزن را به سمت تغییر و تحول اساسی سوق داده ثبات دفاعی این تیم بوده است. اگر آمار را باهم مقایسه کنیم این پیشرفت‌ کاملاً قابل احساس است.

تیم ژابی آلونسو گل‌های کمتری دریافت می‌کند و در بازپس‌گیری توپ از حریف پیشرفت کرده است. در واقع نسبت به قبل تیم بسیار فشرده‌تری محسوب می‌شود. آمار لورکوزن در دوئل‌ها نیز کاملا گواه این مسئله است.

به عبارتی، سبکی که ژابی در پیش گرفته این است که تیمش در زمین خود منتظر بماند تا زمانی که حریف وارد یک سوم آخر زمین شد، بعد کنش آنها آغاز خواهد شد. تصویر زیر یک مثال کاملا خوب برای پی بردن به این موضوع است. 11 بازیکن لورکوزن در زمین خود منتظر هستند و فضا را در اختیار مدافعان بایرن قرار می‌دهند. تا زمانی که رقیب به طور کامل وارد یک سوم نهایی زمین لورکوزن نشود، شاگردان ژابی آلونسو فشار را شروع نمی‌کنند. عکس پایینی هینکاپیه است که درست در همین لحظه شروع به ایجاد فشار می‌کند.

این دلیل خود را دارد. ژابی بازیکنان سریعی در جلو دارد و می‌خواهد از سرعت آنها استفاده کند. بنابراین جای تعجب نیست که لورکوزن بیشترین ضدحملات را به نام خود ثبت کرده است. همه اینها با تعداد بازپس‌گیری‌های توپ شاگردان ژابی آلونسو رابطه مستقیم دارد. لورکوزن 152 بار موفق به انجام این کار شده که آمار فوق العاده‌ای در بوندسلیگا نیست، اما نکته خیره کننده این است که 29 مورد آنها با شوت به سمت دروازه حریف و البته چهار گل همراه شده است.

در نمودار زیر می‌بینیم که ژابی توانسته است کمی کیفیت موقعیت‌های تولید شده توسط تیمش را افزایش دهد (خط فیروزه‌ای). اما مهمتر از همه، خطر اقدامات رقبا را به شدت کاهش داده است (خط سرخابی) تا جایی که آنها تقریباً در پایین ترین نقطه خود در این دوره زمانی قرار گیرند. و آنچه مهمتر است، معکوس کردن روندی است که در ابتدای فصل، برعکس بود.

آینده ژابی و لورکوزن 
با توجه به تیمی که ژابی آلونسو در اختیار دارد اگر او به کارش در لورکوزن ادامه دهد آینده بسیار قابل توجهی در انتظارشان خواهد بود. اکثر بازیکنان به خصوص آنهایی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرند جوان هستند. از 14 بازیکن استفاده شده فقط هرادسکی بیش از 30 سال سن دارد. بسیاری از بازیکنان لورکوزن حتی به سن 24 سالگی هم نرسیده‌اند.

سه نفر از این هفت جوان، به همراه دروازه‌بان، کسانی هستند که بیشترین دقایق را با ژابی در مسابقات بوندسلیگا تجربه کرده اند (تاپسودا، دیابی و فریمپونگ).

بنابراین، ما با تیمی روبرو هستیم که هنوز به بلوغ نرسیده است و شاید برای مواجهه با این بخش حساس بوندسلیگا بیش‌ از حد جوان باشد. به هر حال ژابی پایه هایی را گذاشته که نتیجه داده است.  خواهیم دید که او و تیمش در پایان فصل تا کجا پیش خواهند رفت.

مارکا