نزول ناگهانی جوانان ایران پای گیت جام جهانی

به گزارش ورزش سه، چهره ها، قد و قواره، فیزیک بدنی ایده آل، نفراتی با ویژگی‌های فنی متنوع همگی نشان می‌داد تیم فوتبال جوانان کشورمان قابلیت و پتانسیل راهیابی به جام جهانی را داراست اما آنها علی رغم برخورداری ازین امتیاز، موفق به رقم زدن چنین دستاوردی نشدند.

کلیشه ایست اما واقعیت همین است که جوانان مستعدی از حضور در رقابت‌های جام جهانی محروم شدند. نه اینکه ما همه کارمان را درست انجام دادیم و با بدبیاری و اتفاقات متحمل شکست شدیم، نه. اما جوانان با کیفیت و مستعد فوتبال کشورمان بار دیگر طعم تلخ یک ناکامی را تجربه کردند چرا که در هنوز روی همان پاشنه‌ای می‌چرخد که تا پیش ازین بوده.

انصاف هم نیست که همه چیز یعنی ۱۰۰ درصد اشکال را گردن عوامل انسانی (مدیریت، کادر فنی و سرپرستی و بازیکنان) یا ضعف زیرساخت ها (سخت افزار) بیاندازیم، هرچند هر دو عامل بسیار موثرند اما اگر واقع بین باشیم برابر همین عراق در بازی امروز آنچه تفاوت‌ها را رقم زد، "ذهنیت اشتباه" بود.

تیمی که نمایش های جسورانه و قابل قبولی در سه دیدار مرحله گروهی به اجرا گذاشته، ناگهان چرا باید تا این اندازه محتاط و سرخورده بازی کند؟ مگر حریف آنها چه ویژگی بزرگی داشت که غول آسا و شکست ناپذیر بنظر برسد؟ احتیاط در بازی‌های حذفی امری عادیست اما درجه ی اِعمال آن بستگی به روحیات نفرات دارد. در چنین تقابل‌های برابری، تمرکز و اعتمادبنفس و جنگندگی، بیشترین کارایی را دارد اما این نکات روانی چگونه شناخته و چه موقع به کار گرفته می‌شود؟

خودمانیم، مگر تیم ملی چه مدت دور هم جمع می‌شوند. در باشگاه‌هایمان که لنگ تامین هزینه‌های روزمره شان هستند چنین امکانی به هیچ وجه فراهم نیست. پس فرصت در چنین مقاطع کوتاهی برای رسیدن به شناخت و به کار گیری ملزومات روانی نفرات ممکن نیست.
چنین ویژگی‌هایی لازم است در مدارس و با مطالعه یا آموزش‌های بصری به خورد نوجوانان آینده ساز داده شود تا از نظر ذهنی نیز افرادی قوی ساخته شوند. مطالبی که خیلی ناچیز مورد توجه و البته پیگیری قرار می‌گیرند و نتیجه اش می‌شود همین پا پس کشیدن در بزنگاه‌های حساس. درحالی‌که اگر بلندپروازی و تمرکز وجود نداشته باشد هیچ دستاورد کار شده ای هم در کار نخواهد بود. (پیروزی های مقطعی و با خوش شانسی ازین قاعده مستثنی است.)

بنابراین می شود با اطمینان گفت تا آموزش در مدارس به سمت تربیت تفکر حرفه ای نرود و به زنگ ورزش نگاهی علمی و هدفمند نشود، اوضاع در فوتبال (ورزش) پایه بهتر از امروز نخواهد شد و از عراق رقیبی آزاردهنده و غیرقابل نفوذ می سازد!

مهدی بشکنی