با ایران و کره و ژاپن، روسیه نمی‌تواند در آسیا بهترین باشد

به گزارش "ورزش سه"، و به نقل از مهر، دمیتری کیریچنکو مربی روسی که همراه با قربان بردیف به تیم فوتبال تراکتور تبریز پیوست و پیش از شروع هفته دوازدهم لیگ برتر، این تیم را به مقصد سوچی روسیه ترک کرد، در تازه‌ترین مصاحبه خود به زوایای جدیدی از فوتبال ایران اشاره کرده است.

دمیتری که از او به عنوان مغز متفکر قربان بردیف یاد می‌شود، سابقه کار با این مربی را در تیم‌هایی چون روستوف روسیه، غیرت قزاقستان، تراکتور ایران و حالا سوچی روسیه دارد.

این مربی پس از چند ماه جدایی از تراکتور به تجربه زندگی در ایران، کار با فوتبالیست‌های کشورمان و مقایسه آن با شرایط روسیه پرداخت که مشروح گفتگوی او در ادامه می‌آید:

* چرا تصمیم گرفتید به سوچی بیایید؟
- این پیشنهاد در ماه نوامبر و زمانی که با تراکتور در اردوی آماده سازی ترکیه بودیم، رسید. بردیف در مورد این پیشنهاد با ما مشورت کرد. در اصل، ما یک موضع مشترک داشتیم و آن این بود که می‌خواهیم در سوچی کار کنیم. اما باید مسائل با تراکتورسازی حل می‌شد چون ما با تراکتور قرارداد داشتیم.

* وقتی برای کار به ایران رفتید، می‌دانستید در صورت پیشنهاد جالب از روسیه، برمی‌گردید؟
- من نمی‌توانم به جای همه صحبت کنم، اما من چنین ایده‌ای را در ذهنم نگه داشتم. این به هیچ وجه روی کار در ایران تاثیری نداشت. به محض اینکه گزینه روسیه ظاهر شد، شخصاً موافق بودم.

* چطور شد که ابتدای فصل با بردیف به ایران رفتید و به پیشنهاد تراکتور پاسخ مثبت دادید؟
- قربان بردیف یک پیشنهاد دریافت کرد. او مدت هاست مالک باشگاه تراکتور آقای زنوزی را از کارش در کازان می‌شناسد. او دارای منافع تجاری در روسیه، از جمله در جمهوری تاتارستان است. وقتی از باشگاه غیرت جدا شدیم، چنین گزینه‌ای ظاهر شد. معلوم است که مدتها شک و تردید وجود داشت چون ایران کشوری با ویژگی‌های خاص خود است.

* و چرا قبول کردید به ایران بروید؟
- کار، کار است. در هر صورت، این یک تجربه ارزشمند است. کشف یک ذهنیت متفاوت جالب بود.

* چه چیزی برایتان عجیب بود و نیاز بود که به آن عادت کنید؟
- از نظر فوتبال، عملکرد کلی باشگاه شگفت انگیز به نظر می‌رسید. البته همیشه حرفه‌ای نبود. آنها شیوه زندگی خاصی دارند. برای بردیف، نظم و نگرش به کار همیشه در اولویت است. این یک واقعیت شناخته شده است. اما با گذشت زمان، آنها شروع به برخورد با این موضوع به صورت وفادارانه تری کردند. با این حال، نظم و انضباط همچنان حفظ شد.

* این ویژگی عجیب چیست؟ در ابتدا فلان فوتبالیست ممکن بود مثلاً دیر بیاید؟
- این خیلی نادر بود. اما حتی در آن زمان این اتفاق هم عمدتاً به دلیل مشکلات فنی بود. مثلاً به دلیل قطعی اینترنت در کشور، بازیکن ساعت تمرین را در چت نمی‌دید.

* خب چه اتفاق عجیبی می‌توانست رخ بدهد؟
- مثلاً هنگام گرم کردن تیم وقتی ده‌ها هزار هوادار نام یک فوتبالیست را فریاد می‌زنند. بازیکن، گرم کردن را متوقف می‌کرد و به سمت آنها می‌رفت. به معنای واقعی کلمه برای چند دقیقه! من نمی‌توانم این را در روسیه تصور کنم اما آنها چنین چیزی را در فرهنگشان دارند. معلوم است که باید به چنین لحظاتی عادت می‌کردم.

* در ایران در مورد روس‌ها چه احساسی دارند؟
- همه با ما خیلی خوب رفتار کردند. هرگز با هیچ چیز منفی مواجه نشدم.

* از نظر سازمان باشگاه، تراکتور را با چه چیزی می‌توان مقایسه کرد؟ لیگ دسته اول یا دوم؟
- در لیگ اول کار نکرده‌ام؛ بنابراین گفتنش سخت است. آنها یک استادیوم ۷۰ هزار نفری دارند. متأسفانه در طول دوره کاری ما، امکان اینکه استادیوم کامل پر بشود، فراهم نشد. ابتدا محدودیت‌های کرونا، سپس مشکلات فیفا و بعد از آن اعتراضات. بنابراین حداکثر ۳۰ هزار نفر در ورزشگاه جمع شدند.

* سطح مسابقات لیگ ایران چگونه است؟
- به صورت کلی و نه موارد خاص، آنجا شدیدتر از روسیه است. ایرانی‌ها شرایط ژنتیکی اش را دارند. بسیاری از بازیکنان فوتبال قد بلند، قوی و سرسخت هستند. شاید مشکلاتی در مهارت‌های ورزشی داشته باشند. در ایران بازیکن خارجی در حد برزیلی‌ها زنیت وجود ندارد. به دلیل تحریم‌ها و محدودیت‌ها، دعوت از خارجی‌های با کیفیت به آنجا سخت است. پرداخت حقوق برایشان سخت است. بنابراین بازیکنان خارجی امارات، قطر و عربستان را انتخاب می‌کنند.

* بردیف می‌گفت که قرار است ساختار باشگاه تراکتور به روز رسانی شود تا پروژه‌ای برای سال‌های آینده ایجاد شود. به نظر می‌رسید که شما برای مدت طولانی آنجا باشید. از جدایی ناراحت هستید؟
- گفتنش سخت است. سئوال بیشتر به مدیریت باشگاه مربوط است. معتقدم حتی در این ماه‌ها توانستیم پایه‌های پیشرفت باشگاه را بگذاریم. البته نه در همه موارد. از نظر تقویت، نتوانستیم کسانی را که دوست داریم به خدمت بگیریم.

* قراردادها و حقوق بازیکنان در فوتبال ایران چقدر است؟
- ناهمسان. لژیونرها پول خوبی دریافت می‌کنند که قابل مقایسه با برخی از باشگاه‌های بزرگ لیگ روسیه است. اما اینها موارد خاص هستند. از آنجایی که مردم خوب زندگی نمی‌کنند، حتی فوتبالیست‌های بسیار متوسط نیز از سایرین متمایز هستند.

* مهمترین چیزی که از کارتان در ایران یاد گرفتید چه بود؟
- از نظر فوتبال، کار مثبت یا منفی همه جا یکسان است. از نقطه نظر تجربه شخصی، از زندگی در کشوری با چنین ذهنیتی چیزهای زیادی یاد گرفته‌ام.

* شما در فوتبال آسیا کار کرده‌اید. آیا فوتبال روسیه را در این کنفدراسیون می‌بینید؟ (بحث انتقال روسیه به AFC)
- سوال سختی است. اگر یوفا مشروط به ما اعلام می‌کرد که ما ۱۰ سال محروم هستیم، این می‌توانست یک تصمیم باشد. اما، تا آنجا که من متوجه شدم، مدیران فوتبال ما با همکاران اروپایی و آسیایی در ارتباط هستند. شاید آنها اطلاعات طبقه بندی شده تری داشته باشند. در آسیا، حتی موضوع فوتبال نیست که من را گیج می‌کند، بلکه مسئله لجستیکی است. تصور حضور تیم ما در لیگ قهرمانان آسیا سخت است. آیا هر دو هفته یکبار از مسکو و سن پترزبورگ به ژاپن، کره جنوبی و غیره پرواز کنید؟ همه می‌دانند که اروپا تیم‌های قوی‌تر و بهتری دارد.

* شما هم گفتید که تیم فعلی روسیه قطعاً قوی‌تر از چند تیم آسیایی نیست.
- راستش را بخواهید تیم ایران ضعیف‌تر از روسیه نیست. واضح است که اکنون کارپین (سرمربی روسیه) در حال آزمایش ترکیبش است و ژاپن، کره جنوبی و عربستان سعودی هم وجود دارند که آنها نیز بدتر از روسیه نیستند. روسیه در میان تیم‌های سردمدار آسیا خواهد بود اما قطعاً قوی‌ترین تیم نیست.