کاپیتان سپاهان به تمام سوالات و ابهامات پاسخ داد

به گزارش "ورزش‌سه"، جلال علی‌محمدی کاپیتان اول تیم فوتبال سپاهان فوتبال خود را از آکادمی این باشگاه آغاز کرده و اگرچه در برخی مقاطع از این تیم دور بوده ولی در حال حاضر قدیمی‌ترین سپاهانی به شمار می‌رود. او پس از چند سال دوری در دوران عبدالله ویسی به تیم بازگشت و پس از جدایی در زمان مربیگری امیر قلعه‌نویی در لیگ بیستم با انتخاب محرم نویدکیا به اصفهان بازگشت. این هافبک 32 ساله رودسری با وجود صحبت‌هایی که درباره جدایی‌اش وجود داشت با مورایس هم حضورش در سپاهان ادامه‌دار شد.
در پایان هفته سیزدهم و در شرایطی که سپاهان در هفته پیش رو باید به مصاف پیکان یکی از تیم‌های سابق علی‌محمدی برود با این بازیکن درباره موضوعات مختلف پیرامون اردوی طلایی‌پوشان اصفهانی هم صحبت شده‌ایم. این گفتگو را در ادامه بخوانید.
* از فصل قبل شروع کنیم که با محرم نویدکیا به هدفی که داشتید، نرسیدید.
تیمی که محرم درست کرد، تیم بسیار خوب بود. همه تیم را تحسین می‌کردند و فوتبال زیبایی بازی می‌کردیم؛ به خصوص فصل اول که هم نتیجه خوبی گرفتیم و هم واقعا فوتبال خوبی بازی کردیم و آن تیم چیزی فراتر از انتظار بود. در فصل دوم هم شرایط خوب بود اما تیم ما در مقاطعی، به خصوص در نیم فصل اول، بازی‌هایی را از دست داد و همین باعث شد که عقب بیفتیم. در مجموع هم تیم و مهره‌های خوبی داشتیم و هم از لحاظ فوتبال، یک تیم کامل بودیم. البته قطعا اشتباهاتی داشتیم که منجر شد که سوم بشویم اما به نظرم تیم خوبی بودیم. من فکر می‌کنم محرم نویدکیا قطعا یکی از استعدادهای مربیگری ما در سال‌های آینده و تیم‌های آینده‌اش است و این را در سه سالی که در سپاهان بود، ثابت کرد؛ نتایجی که او گرفت نشان داد که یک استعداد خوب در مربيگری ماست و یک مربی خوب به فوتبال ما معرفی شد.

* آیا فصل گذشته واقعا دو دستگی در سپاهان وجود داشت و افرادی بودند که می‌خواستند اذیت کنند؟
نه. من چند سال است در تیم هستم و جو تیم را می‌شناسم. هیچوقت شرایط سپاهان طوری نبوده که دو دستگی خاصی در تیم باشد. سال قبل علی‌رغم چیزهایی که از بیرون شنیده می‌شد و می‌گفتند بازیکنان با هم خوب نیستند و دودستگی وجود دارد، چنین چیزی نبود. یک تیم خوب بودیم که همه بازیکنان با هم دوست بودند و در دو سالی که محرم بود، هیچ مشکلی در بین بازیکنان وجود نداشت. بالاخره در همه تیم‌های فوتبال دنیا، حتی در‌ بالاترین سطح، بحث و اختلاف نظر وجود دارد و ممکن است در‌ تمرینات بین دو بازیکن، درگیری پیش بیاید اما دلیل نمی‌شود بگوییم بازیکنان تیم با یکدیگر خوب نیستند‌؛ اتفاقاتی رخ می‌دهد و بعد از تمرین دو بازیکن با هم آشتی می‌کنند. یکی از خوبی‌هایی که تیم ما در این دو سال داشت، این بود که همه بازیکنان با هم رفیق بودند و اصلا ندیدم که اختلافی بین بازیکنان وجود داشته باشد. حتی همیشه زمانی که بازیکن جدیدی وارد سپاهان می‌شود، همه بازیکنان به او کمک می‌کنند که سریع‌تر با شرایط وفق پیدا کنند. من از بچه‌های دیگر می‌شنوم که می‌گویند در تیم‌های دیگر اینطور نیست و بازیکنی را که از تیم‌های دیگر می‌آید، سخت قبول می‌کنند. ما سریعا بازیکنان جدید را قبول می‌کنیم و این فرهنگ سپاهان است و از گذشته بوده و در آینده هم ادامه خواهد داشت و اینطور نیست که بازیکنان جدید را تحویل نگیرند؛ همه کمک می‌کنند که با تیم وفق پیدا کند و شهر را بهتر بشناسد. من می‌توانم به قطعیت بگویم که در دو سال محرم، دو دستگی‌ای در تیم نبود.

* در فصل نقل و انتقالات ستاره‌های زیادی از سپاهان جدا شدند و این تیم در وضعیت عجیبی قرار داشت تا مورایس به تیم اضافه شد. درباره این مسئله صحبت کن.
تیم ما در دوره‌ای سرمربی نداشت و این اتفاق در تیم‌های درجه یک، قشنگ نیست و باعث می‌شود که بازیکنان اعتماد نکنند. ترکیب تیم بر اساس تفکرات سرمربی چیده می‌شود و در چنین شرایطی بازیکن می‌ترسد و با خودش می‌گوید شاید من در تفکرات سرمربی جدید نباشم. از طرفی ما به محرم عادت داشتیم و دو سال با او کار کرده بودیم و مسیر بدی هم نداشتیم اما باشگاه به خوبی این خلا را پر کرد؛ اگر هر مربی دیگری انتخاب می‌شد، شرایط سخت می‌شد. به هر حال ما هوادار داریم و آنها از ما انتظار دارند؛ بسیاری از بازیکنان رفته بودند و کار سخت بود و این می‌توانست یک چالش بزرگ برای هر مربی ایرانی باشد تا بتواند همه این مسائل از جمله جذب بازیکن، انتظار هواداران و ... را برآورده کند. اینها مسائل کوچکی هم نبود و تاثیرگذار بودند. باشگاه خیلی خوب عمل کرد که به سراغ مربی خارجی رفت چون مربی خارجی جو و شرایط را نمی‌داند و تا زمانی که متوجه شود، زمان زیادی گذشته است. آمدن مورایس با این کارنامه و سطح فنی، بخش بزرگی از فشاری را که روی همه ما بود، از بین برد و شرایط را آرام کرد. این یک برد بزرگ بود که توانستیم بعد از محرم، یک مربی بزرگ بیاوریم.

* گمانه‌زنی‌هایی در خصوص جدایی خودت هم وجود داشت اما ماندی و ادامه دادی.
قرارداد من تمام شده بود و زمانی که قرار شد محرم نویدکیا بماند، من هم تصمیم گرفتم بمانم؛ جدایی محرم خیلی سریع اتفاق افتاد و او این مسئله را اعلام کرد و استعفا داد و باشگاه به سراغ یک مربی دیگر رفت. من با توجه به شرایطی که در سپاهان داشتم و همینطور خواسته باشگاه، صبر کردم تا ببینم چه اتفاقی رخ می‌دهد. پس از عقد قرارداد آقای مورایس، باشگاه با من تماس گرفت و گفت نظر آقای مورایس مثبت است و دوست دارد که قرارداد را تمدید کنیم؛ ایشان چند فیلم از فصل قبل دیده بودند و من هم بیشتر سال‌های فوتبالم را در سپاهان بودم اینجا خانه خودم است و همه چیز خوب است و برایم ریسک بود که سپاهان را رها کنم و بروم. سریع با باشگاه توافق ‌کردیم و قرارداد بستیم؛ مشکلی نبود و فقط وقفه‌ای که پس از جدایی آقای نویدکیا افتاد، باعث شد تا فکر کنند قصد جدایی دارم اما من صبر ‌کردم تا این وقفه با آمدن مربی جدید پر شود و ببینیم چه اتفاقی رخ می‌دهد. در دوره‌ای که همه، از بازیکنان تا هواداران، سردرگم بودند و نمی‌دانستند چه اتفاقی قرار است بیافتد اما همه صبر کردند و اتفاق خوبی هم رخ داد.

* از نظر تو تیم چطور بسته شد؟ دانشگر، نیازمند و رامین آمدند و چهار بازیکن خارجی جذب کردید.
قطعا هر بازیکنی با نظر مثبت سرمربی و باشگاه جذب شده و همه بازیکنانی هم که اضافه شده‌اند، بازیکنان توانمندی‌ هستند که در تیم‌های قبلی خودشان درخشیده بودند.

* با توجه به اینکه استقلال، پرسپولیس و فولاد خیلی خوب بسته شدند، به نظر تو سپاهان هم در حد رقابت با این تیم‌ها بسته شد؟
شاید از لحاظ اسمی، استقلال و پرسپولیس بازیکنان خوبی گرفتند اما من اینطور نگاه می‌کنم که ما هم چهار بازیکن خارجی گرفتیم. نمی‌گویم که هزینه زیادی کردیم اما بر اساس نیازمان بازیکن جذب کردیم و به جای بازیکنانی که از دست دادیم، بازیکن گرفتیم. ما چهار بازیکن خارجی گرفتیم، پیام برگشت، رامین، دانشگر، علی‌نژاد و زکی پور آمدند. در مجموع ما امسال ورودی‌های زیادی داشتیم. ما تقریبا ۱۲ بازیکن گرفتیم و این قطعا با نظر مثبت سرمربی و باشگاه بوده و من به عنوان یک بازیکن نمی‌توانم نظر زیادی بدهم که باید بیشتر یا کمتر بازیکن می‌گرفتیم یا کیفیت بازیکنان چطور است اما من فکر می‌کنم در پست‌هایی که نیاز داشتیم بازیکن گرفتیم و بیشتر از این، نیاز نبود. ما در حال حاضر در هر پست دو بازیکن داریم و همه هم خوب هستند و در‌ باشگاه‌های قبلی، خودشان را نشان داده‌اند. فکر می‌کنم بیشتر از این، خیلی زیاد می‌شد. می‌بینیم که برخی تیم‌ها در یک پست، شش بازیکن دارند.

* در ابتدای فصل نبودی و رفته رفته اضافه شدی و در حال حاضر در همه بازی‌ها حضور داری.
ابتدای فصل در اردوی ترکیه اتفاقی برای من رخ داد و می‌خواستیم تا جایی که ممکن است کار به جراحی نکشد اما در نهایت یک جراحی کوچک روی پایم انجام دادیم که کل‌ دوره نقاهت من ۵ یا ۶ هفته شد. به همین دلیل اوایل فصل نبودم و پس از آن کم کم رسیدم و با وجود اینکه مدام لیگ تعطیل می‌شد و من نمی‌توانستم خوب کار کنم، رسیدم. تعطیلات جام جهانی فرصت خوبی برای من بود که بتوانم شرایطم را از نظر بدنی و تاکتیکی‌ بهتر کنم و خودم را به تیم نزدیک کنم. حالا در خدمت تیم هستم و هر زمانی که نیاز باشد، بازی می‌کنم و هر زمانی هم که نیازی نباشد، کمک می‌کنم تا تیمم بهترین نتیجه را بگیرد.

* عملکرد سپاهان را در این فصل چطور می‌بینی؟ 
زمانی که مربی تیم تغییر می‌کند، تغییرات ایده و تاکتیک، زیاد می‌شود و بازیکنان جابجا می‌شوند و بازیکنان جدید می‌آیند؛ همه اینها باعث می‌شود که شما در یک دوره‌ای نتیجه بگیری و یک دوره‌ای نتیحه نگیری؛ همه اینها مقطعی است. ما دو هفته ابتدایی فصل خوب بودیم و پس از آن نتوانستیم نتیجه لازم را بگیریم. فکر می‌کنم دلیل این اتفاق این بود که آقای مورایس اوایل کار هیچ شناختی از فوتبال ما نداشت و خیلی سخت بود که با این امکانات کار کند.

* مورایس می‌گفت که ما زمین‌های خوبی نداریم و به همین دلیل افت کردیم.
من یک‌بار با آقای مورایس صحبت می‌کردم و از او پرسیدم به نظر تو باید در فوتبال‌مان چه کار کنیم که بتوانیم پیشرفت کنیم و شرایط‌مان روز به روز بهتر شود؟ اولین چیزی که گفت، زمین بود. واقعا زمین‌های ما فاجعه هستند.

* مورایس می‌گفت کیفیت بازیکنان در این شرایط دیده نمی‌شود و ما چون در ترکیه تمرین کرده بودیم، در دو هفته اول پیروز شدیم.
دقیقا. کیفیت زمین‌های ما خوب نیست و ما باید روی زمین سرمایه‌گذاری کنیم چون شروع فوتبال زمین است. شما نمی‌توانید زمین نداشته باشید و فوتبال بازی کنید.

* فکر نمی‌کنم چمن ورزشگاه نقش جهان و آزادی هم در حال حاضر ایده‌آل باشد.
شاید با استانداردهای ایران ایده‌آل باشند اما زمانی که حتی با کشورهای عربی همسایه مقایسه می‌کنید، واقعا قابل مقایسه نیستند. اولین چیزی که شما برای فوتبال نیاز دارید استادیوم است و به نظر من نقش جهان بهترین استادیوم ایران است و چمن باکیفیتی دارد و هر زمانی که ما آنجا تمرین و بازی می‌کنیم، لذت می‌بریم اما باز هم زمانی که با کشورهای عربی مقایسه کنید، متوجه تفاوت می‌شوید. ما در‌ جام باشگاه‌های آسیا در یک‌ شهر کوچک بودیم و در استادیوم یک تیم لیگ برتری عربستان بازی می‌کردیم و در عرض ۲۳ روزی که آنجا بودیم، هر تیم ۶ مسابقه داشت و ۱۲ مسابقه آنجا برگزار شد اما باید چمن آنجا را روز آخر می‌دیدید. کیفیت چمن کشورهای دیگر واقعا بالاست و ما واقعا از لحاظ کیفیت چمن پایین هستیم و شما زمانی که چمن نداشته باشید، نمی‌توانید فوتبال بازی کنید. در بعضی از شهرها حتی نمی‌شود دو پاس داد و شما هر چقدر هم کار تاکتیکی کرده باشید، نمی‌توانید این کار را کنید.

* شما در بازی با ملوان این مشکل را داشتید و چند روز بعد در بازی با نفت مسجدسلیمان، پاس‌کاری‌هایتان سریع شده بود.
بله؛ خیلی بهتر شده بود. در‌ مجموع به قول خود مورایس ما در ابتدای فصل در ترکیه تمرین می‌کردیم و در ایران تمرین نکرده بودیم. البته باز هم نمی‌توان عدم نتیجه‌گیری در آن مقطع را به تمرین کردن در ترکیه ربط داد؛ شاید تمرکزمان در آن دوره خوب نبود یا شاید در دو بازی اول نتیجه گرفتیم و فکر کردیم شرایط خیلی ایده‌آل است و بازی‌های دیگر آسان هستند. به هر حال فکر می‌کنم در حال حاضر روند خوبی داریم و از روزی که خود من به تیم اضافه شدم، نباخته‌ایم و این نشان می‌دهد شرایط خوبی داریم. چند ماه است کار و تمرین می‌کنیم و روز به روز پیشرفت می‌کنیم و من این پیشرفت را در تیم می‌بینم. اینکه ما نمی‌بازیم و امتیازات را جمع می‌کنیم، اتفاق خوبی است. باید جلو برویم و به امید خدا امتیازات بیشتری بگیریم.

* این هفته با پیکان در کرج بازی دارید که چمن استادیوم انقلاب هم شرایط خوبی ندارد.
من نمی‌دانم شرایط چطور است اما پیکان در ورزشگاه آزادی بازی خیلی خوبی مقابل پرسپولیس انجام داد و زمانی که بازیکنان جوان و تیم دونده‌ای دارند، برای آنها هم حیف است که بخواهند در یک چمن بد بازی کنند. ما یک بازی می‌کنیم و به شهر خودمان برمی‌گردیم؛ برای آنها حیف است که یک تیم جوان دارند و آینده‌دار هستند. وقتی یک تیم مقابل پرسپولیس در استادیوم آزادی تا این حد خوب بازی می‌کند، می‌تواند همیشه همینطور بازی کند. شاید چمن، کیفیت هر دو تیم را در روز بازی ۵۰ درصد کاهش دهد اما این چیزی نیست که باعث شود ما همیشه بهانه داشته باشیم؛ فعلا شرایط فوتبال ما این است و هیچ قانون و دغدغه‌ای هم نیست که مسئولان فدراسیون، قانونی داشته باشند تا تیم‌ها مجبور شوند چمن‌هایشان را درست کنند و فوتبال‌مان پیشرفت کند. به هر حال شرایط برای هر دو تیم به یک است. ما به سه امتیاز این بازی نیاز داریم تا در بالای جدول بمانیم؛ ما در دوره‌ای امتیازات زیادی از دست دادیم و الان زمان آن نیست که باز هم امتیاز از دست بدهیم. ما باید با این بازی خودمان را در بالای جدول نگه داریم. امیدوارم یک بازی خوب باشد و بتوانیم سه امتیاز را بگیریم چون واقعا احتیاج داریم.

* تو به عنوان یک فوتبالیست، ستاره بودن در تیمی مثل پیکان یا صبای قم را ترجیح می‌دهی یا یک بازیکن معمولی در سپاهان بودن را؟ 
انتخاب من، بازی کردن در سپاهان است.

* شرایط در این دو حالت چطور است؟
از لحاظ امکانات و تفکر مدیریت برای پیشرفت، رسانه و ... شرایط در تیمی مثل سپاهان خیلی بهتر است. معمولا مدیران دوست دارند با بازیکنان جوان تیم‌شان، قرارداد بلند مدت ببندند که بعدا از طریق فروش آنها سود کنند و این یک امر مرسوم در دنیا است اما این باید در تفکر خود بازیکن هم باشد که دوست داشته باشند در سطح بالاتری فوتبال بازی کنند. ترجیح من این است و فکر‌ می‌کنم درستش هم‌ همین است که شما بازی در سطح بالاتر را ترجیح بدهی تا اینکه در تیم معمولی‌تر، ستاره باشی. همیشه بازی در سطح بالاتر، لذت بیشتری دارد؛ اینکه در سطح اول فوتبال با بازیکنان بزرگتر بازی کنی و شاهد رقابت‌های بزرگتر باشی و همیشه بالای جدول باشی، بهتر است. در تیم‌های متوسط، شاید کسب رتبه هفتم هم کار بزرگی باشد اما باعث پیشرفت نمی‌شود. در تیمی مثل سپاهان، شما هیچوقت جای این را ندارید که بد باشید یا ببازید و حتی مساوی هم برای هواداران ناراحت‌کننده است و همین مسئله باعث پیشرفت می‌شود. شما وقتی در تیمی هستی که سه هم‌پستی خوب داری، مجبور هستی که هر روز بهترین تمرین را کنی و بهترین شرایط را داشته باشی تا بتوانی بازی کنی اما در تیم‌های متوسط ممکن است چند هفته شرایط خوبی نداشته باشی اما چون آن تیم به تو ‌وابسته است یا مهره ندارد، بازی کنی. به همین دلیل من سپاهان را ترجیح می‌دهم چون بازیکنی که میل به پیشرفت داشته باشد، از این نمی‌ترسد که به تیمی مثل سپاهان بیاید و کم بازی کند. 

اینجا رقابت خیلی شدیدتر است و شما مجبور هستید تحمل کنید. همه جای دنیا هم همین است و قطعا در رئال مادرید رقابت شدیدتر از تیم‌های متوسط لیگ اسپانیا است؛ پس بازیکنانی که به رئال مادرید می‌روند، باید قبول کنند که شرایط متفاوت است و هم‌پستی‌‌های قوی حضور دارند. به نظر من زیبایی فوتبال به این است که در تیمی بازی کنی که هوادار، امکانات و شرایط مالی خوبی دارند و دغدغه‌ای نداشته باشی. به هر حال اول تا آخر زندگی ما فوتبال است و زمانی که شرایط مالی یک تیم خوب نباشد و بازیکن شش ماه حقوقی نگیرد، قطعا نمی‌تواند خوب بازی کند اما متاسفانه باشگاه‌ها و مدیران ما، متوجه این نمی‌شوند و فقط یک قرارداد می‌بندند و شش ماه پول نمی‌دهند و زمانی که بازیکن حرفی می‌زند، می‌گویند قرارداد داری و باید کارت را انجام بدهی. متوجه نیستند که بازیکن هم خانواده دارد و ممکن است بخواهد به خانواده‌اش کمک کند اما در خرج خودش هم مانده است. فوتبال ما خیلی جا دارد که در این مسائل پیشرفت کند.

* درست است. مثلا چهار بازیکن نفت مسجدسلیمان را بعد از شکست به شما کنار گذاشتند و صحبت‌هایی درباره کم‌کاری بازیکنان مطرح شد‌.
من دخالت نمی‌کنم اما چون به تیم ما مربوط است، این دفاع را از تیم خودمان می‌کنم. هجمه‌ای که بعد از این بازی روی تیم ما ایجاد شده، به چه دلیل بوده است؟ اینکه ما این بازی را یا چهار گل بردیم؟ نفت مسجدسلیمان بازیکنان خوبی دارد اما در حال حاضر شرایط خوبی ندارد؛ این تیم هفته قبل هم به فولاد باخت اما چرا هیچ حرفی در خصوص تبانی مطرح نشد؟ پیش از جام جهانی هم پنج گل از ذوب آهن خورد؛ چرا آن زمان صحبتی نشد؟ چون بحث سپاهان بود، این مسائل مطرح شد؟ برای من عجیب است. تیم خودشان است و به من ارتباطی ندارد اما راحت‌ترین کار این است که شما در کنفرانس درباره بازیکنان صحبت کنی. من به عنوان نماینده سپاهان می‌گویم که مسجدسلیمان در هفته‌های اخیر نتایج خوبی نگرفته اما هیچوقت مشکلی پیش نیامد اما این بار چون سپاهان یک طرف قضیه بود، برای برخی خوشایند نبود که ما این نتیجه را گرفتیم یا این بازی را بردیم و دوست داشتند که ما شرایط بدی داشته باشیم. فکر می‌کنم دلیل این هجمه‌ها همین بوده وگرنه این میزان شایعه، طبیعی نبود.

* درباره کار کردن با مورایس هم صحبت کن. این مربی که از قلب فوتبال اروپا می‌آید، چه ویژگی‌هایی دارد؟ 
مورایس کارنامه مشخصی دارد و با یکی از بهترین مربی‌های دنیا کرده است. او در تیم‌های بزرگ دنیا حضور داشته و در آسیا هم در الهلال و چونبوک موتورز کار کرده که می‌دانیم که این باشگاه‌ها، تیم‌هایشان را دست هر مربی‌ای نمی‌دهند و قطعا از لحاظ فنی، ایده خاصی دارد که توانسته در این تیم‌ها مربیگری کند. حضور امثال مورایس در فوتبال ما، به پیشرفت فوتبال کمک می‌کند چون این این آدم‌ها دغدغه دارند که خیلی از مشکلات را درست کنند؛ برای مثال در حال حاضر خیلی از بازیکنان تیم‌های آکادمی ما می‌آیند و با ما تمرین می‌کنند. چنین سرمربی‌هایی دوست دارند که روز به روز شرایط تیم بهتر شود و هم‌ نگاه خودشان و هم‌ نگاه باشگاه، بلند مدت است و این یک نکته مثبت محسوب می‌شود. اینکه یک مربی بداند با چند نتیجه بد، چند هفته دیگر در تیم حضور ندارد، استرس را به او وارد می‌کند و مربی نمی‌داند چه کار می‌کند و فقط دنبال یک نتیجه مقطعی است که بازی‌ها را بگذراند اما زمانی که به یک مربی تضمین می‌دهید که می‌تواند چند سال در یک باشگاه کار کند، او هم می‌تواند بسیاری از مشکلات را از زیرساخت درست کند. مربی‌ای مثل مورایس که خیلی چیزها را دیده و تجربه زیادی دارد، قطعا می‌تواند به فوتبال ما کمک کند. البته محرم نویدکیا هم در سپاهان این کار را انجام می‌داد چون خودش فوتبال اروپا را دیده بود و می‌خواست به فوتبال ما انتقال بدهد. این کاری است که هر کسی که فوتبال مدرن را دیده، انجام می‌دهد اما در فوتبال ما اینکه یک تیم برای آینده برنامه‌ریزی داشته باشد، معنی ندارد و فقط دنبال این هستند که مقطعی نتیجه بگیرند و مربی فقط به بازی بعدی فکر کند نه شش ماه بعد. این یک ترسی است که در وجود همه مربی‌ها هست که هر لحظه امکان دارد با یک نتیجه بد، کنار گذاشته شوند اما فکر می‌کنم مورایس زمان لازم را دارد و هم از باشگاه تاییدیه دارد و هم خودش با یک کارنامه آمده است و کارهایی انجام می‌دهد که هم سپاهان استفاده کند و هم فوتبال ایران.

* در‌ مجموع شرایط لیگ ایران را چطور ارزیابی می‌کنی؟
امسال بازیکنان تقسیم شده‌اند و استقلال، پرسپولیس، سپاهان، فولاد، گل گهر، مس رفسنجان و ..‌. همه بازیکنان خوبی دارند و هزینه کرده‌اند و پلن خوبی دارند و مدعی قهرمانی هستند و همه چیز به این برمی‌گردد که هر تیمی چطور از شرایط خودش استفاده کند. ممکن است تیمی خوب استفاده نکند و بقیه خوب استفاده کنند و نتیجه بهتری بگیرند اما من فکر می‌کنم شش تیم واقعا هزینه کرده‌اند و بازیکنان خوبی دارند و می‌توانند نتیجه خوبی بگیرند. رقابت از همین الان شروع شده است و به هر حال لیگی که می‌خواهد پویا باشد خروجی و تیم ملی خوبی هم داشته باشد و مردم لذت ببرند، باید هم همینطور باشد و نمی‌شود که یک تیم با اختلاف قهرمان شود و بقیه تیم‌ها ضعیف باشند. خیلی بهتر است که چند تیم مدعی باشند و فوتبال خوبی ارائه کنند چون بقیه تیم‌ها هم به این نتیجه می‌رسند که برای صعود به بالای جدول، باید هزینه بیشتری کنند و امکانات بهتری داشته باشند و رو به جلو نگاه کنند و به پیشرفت فکر کنند و فقط در جا نزنند. زمانی که شما می‌بینید هر سال به تعداد تیم‌هایی که هزینه می‌کنند و بازیکن خوب می‌گیرند و امکانات‌شان را بهتر می‌کنند، اضافه می‌شود، متوجه می‌شوید که فوتبال روز به روز پیشرفت می‌کند. در مجموع تیمی که پنج شش تیم مدعی داشته باشد، بسیار بهتر از لیگی است که یک تیم مدعی داشته باشد.