منشا: دلم بخاطر اشک‌های رونالدو شکست

به گزارش "ورزش سه"، گادوین منشا که چند روز قبل در جریان بازی دوستانه مس رفسنجان دچار مصدومیت شد، در خصوص آخرین وضعیت جسمانی‌اش و همچنین شرایط تیم‌های حاضر در جام جهانی گفت‌وگویی با ایران ورزشی انجام داد که در ادامه می‌خوانید:

* چند روز پیش مصدوم شده و به بیمارستان رفتی. از آخرین وضعیتت بگو و در این رابطه حرف بزن.
بله در بازی دوستانه‌مان مقابل تیم نفت مسجد‌سلیمان مصدوم شدم و نتوانستم به بازی ادامه دهم، به همین دلیل به بیمارستان رفتم و تحت نظر پزشکان قرار گرفتم.

* مشکلت چه بود و آسیب دیدگی‌ات برطرف شد؟
کمرم درد می‌کرد، به همین دلیل چند روز با تشخیص پزشکان اجازه تمرین نداشتم، اما از امروز می‌توانم تمرین کنم و دیگر مشکلی برای ادامه تمرین و بازی ندارم.

* در جام جهانی نتایج عجیبی را شاهد بودیم، به همین دلیل دلت برای چه بازیکنی سوخت؟
من خیلی دوست داشتم که پرتغال در نیمه نهایی باشد چون رونالدو را واقعاً دوست دارم، به همین دلیل دلم برای او سوخت و از دیدن اشک‌های رونالدو واقعاً ناراحت شدم و دلم برای این ستاره که با شکست و ناکامی از جام جهانی کنار رفت سوخت.

* به‌عنوان یک بازیکن آفریقایی از رسیدن یک تیم آفریقایی به مرحله نیمه نهایی این دوره چه احساسی دارید؟
قبل از اینکه پاسخ این سوال‌تان را بدهم باید به این نکته بپردازم که خیلی دوست داشتم تیم ملی کشورم در جام جهانی باشد یا تیم ملی ایتالیا، که تیم‌های مورد علاقه من بودند، اما به هر حال این امر میسر نشد، با این وجود حتماً به‌عنوان یک بازیکن آفریقایی از رسیدن تیم ملی مراکش به عنوان یک تیم آفریقایی برای اولین بار به نیمه نهایی خیلی خوشحالم و فکر می‌کنم از این اتفاق و سورپرایز بزرگ همه مردم قاره آفریقا خوشحال هستند و منتظرند این نتایج باز هم ادامه داشته باشد.

* فکر می‌کردی که مربی بی‌نام و نشانی مانند ولید رکراکی، سرمربی مراکش به یکباره تیمش را با شایستگی به نیمه نهایی برساند و همه دنیا را به تحسین وادار کند؟
مراکش بازیکنان خیلی خوبی در تیم چلسی، پاری‌‌سن‌ژرمن، باشگاه سویا و خیلی از تیم‌های مطرح دیگر دارد و با این رزومه خیلی خوب به تیم جام جهانی پای گذاشت، بنابر این وقتی یک مربی کاربلد هم سکان این تیم را برعهده گرفت بازیکنانش به بهترین شکل ممکن خودشان را نشان دادند. در مورد رکراکی باید این را هم اضافه کنم که هر مربی‌ای بالاخره از یک جایی شروع می‌کند و شانس به او روی می‌آورد و در دنیای فوتبال برای خودش اسم و رسمی به پا می‌کند. این مسأله مختص همه مربیان معروف است، مثلاً مورینیو هم زمانی مربی معروفی نبود، اما با چند نتیجه خوب و بزرگ خودش را سر زبان‌ها انداخت و در دنیای فوتبال معروف ساخت.