سفر ابدی باوی به جایی که به آن تعلق داشت

به گزارش"ورزش سه"،  در روزهایی که عکس های معدودی از فوتبالیست ها در نشریات ورزشی به چاپ می رسید، عکس های کریم باوی یک ویژگی خاص داشت، او همانند بسکتبالیست ها یک سرو گردن بالاتر از همه در حال ضربه زدن به توپ بود، ضرباتی که شدت آن کمتر از شوت نبود و خیلی زود او را به نفر اول تیم ملی در خط حمله رساند.
ستاره بزرگ ایران در ضربات سر در روزهایی که فوتبال ایران از مهاجمان هدفی زیادی برخوردار بود خیلی زود خودش را به تیم ملی تحمیل کرد، فوتبالیست کم حاشیه  و کم حرف خوزستانی که روزگاری یکی از رزمنده های جبهه های نبرد با عراق بود، از فوتبال خوزستان به تهران آمد تا با دو ترکش به یادگار از جنگ به عشق دوران کودکی اش برسد، فوتبالی که در خون مردم خوزستان بود و کریم باوی  این بار آمده بود تا  برخلاف همشهریانش به جای تکنیک ناب بر روی زمین، هنر سرزنی خوزستانی ها را نیز به رخ بکشد.
باوی که نوع راه رفتنش در زمین فوتبال بر شایعات زیاد مبنی بر کوتاهی یکی از پاهاش دامن زده بود، دو سال تاریخی با شاهین تهران را در سالهای 64 و 65 سپری کرد، دو گل او به پرسپولیس در حضور 100هزار تماشاگر و یا دو گل دیگر او به استقلال که با پا نیز به ثمر رسید نشان داد، سرزن بزرگ فوتبال ایران لیاقت رسیدن به پیراهن تیم ملی را نیز دارد.
باوی در سالهای 64 و 65 دو جام باشگاه های تهران را همراه با شاهین علیرغم گل زنی هاش در دیدارهای گروهی به هر دو تیم به استقلال و پرسپولیس داد، ولی پیراهن تیم ملی را از پرویز دهداری گرفت و یکی از اعضای تیم ملی در بازی های آسیایی سال 1986 شد، او با ایران به مرحله حذفی این رقابت ها رسید و گل تساوی ایران برابر کره جنوبی  در این روز را در حالی که بازی به دقیقه 85 رسیده بود با پا به ثمر رساند تا بازی بزرگ آن سال ایران و کره به ضربات پنالتی کشیده شود، کره که سه ماه قبل از بازی های آسیایی در جام جهانی مکزیک 1986 یکی از نمایندگان آسیا بود، ایران را برد تا آرزوهای باوی و شاگردان دهداری در مرحله یک چهارم بازی های آسیایی به پایان برسد.
چند ماه بعد در راه رقابت های انتخابی المپیک در حالی که ایران به دلیل استعفای خیلی از ستاره هاش با تیم جوان و ناشناخته به مصاف کویت رفته بود، در دقیقه 89 ضربه عابدزاده را که به هجده قدم کویت رسیده بود روی دستان دروازه بان این تیم قطع کرد تا ایران در عین ناباوری با نتیجه دو بریک کویت خوب آن سالها را در دیدار رفت شکست دهد، هر چند بازی برگشت با یک گل به نفع کویت به پایان رسید و ایران خیلی زود از دور مقدماتی انتخابی المپیک حذف شد. 
همان تیم جوان با باوی به جام ملتهای آسیا در سال 88 رفت و باوی گل افتتاحیه را روی کرنر فرشاد پیوس به ثمر رساند تا ایران قطر میزبان را در خانه با شکست آشنا کند. ستاره بی چون چرای توپ های هوایی در هجده قدم حریفان بعد از شاهین به پرسپولیس رفت و آخرین صحنه ماندگار از او گل تساوی او به پاس در فینال جام آزادگان سال 71 است، گلی که باز هم برای تیمش نتیجه نداشت تا پاس خوب آن سالها در ضربات پنالتی قهرمان ایران شود.
23 بازی ملی و زدن 10گل آماری خوب از مهاجمی است که همه او را یکی از بهترین سرزن های تاریخ ایران می دانند ولی او گلهای حساس زیادی را با پا در رقابت های باشگاهی و ملی به ثمر رساند، گل او به کره جنوبی، دو گل او به استقلال و پرسپولیس با پا، پاس تو در او به فرشاد پیوس در دقیقه 89 بازی با قطر و روزهای بزرگ او در تیم تهران الف در لیگ قدس ، بازی های شاهین و پرسپولیس از یاد فوتبالدوستان نخواهد رفت.