مسی با انگیزه‌ترین بازیکن برای فتح جام جهانی است

به گزارش "ورزش سه"، با مشخص شدن تمامی هشت تیم حاضر در مرحله یک چهارم نهایی جام جهانی 2022، به نظر می‌رسد که رقابت‌های جذابی در پیش است.
تیم ملی برزیل در نیمه اول دیدار برابر تیم ملی کره جنوبی در مرحله یک هشتم جام جهانی 2022 قطر نمایش خوبی داشت و خیلی زود به دو گل رسید و همین باعث شد که ساختار دفاعی حریف از هم بپاشد و فضا برای استفاده بازیکنانی سریع و با قدرت دریبل زدن بالا مانند رافینیا و وینیسیوس جونیور بدون نیاز به بازیکنان کناری ایجاد شود.
این ایده که تیمی با وینگرهای سریع و ماهر در خلق موقعیت نیاز خاصی به مدافعان کناری ندارد تا حدی منطقی به نظر می‌رسد اما استفاده از این بازیکنان در دیدار برابر کرواسی ضروری به نظر می‌رسد و بازگشت الکس ساندرو بسیار مهم خواهد بود.
نیمار در جریان این بازی لمس توپ بیشتری داشت و کمتر اقدام به دریبل زدن کرد. آیا دلیل این کار تغییر تاکتیک ایجاد شده بود که اتفاق خوبی به نظر می‌رسد یا به خاطر ترس و نگرانی این بازیکن از مصدومیت بود؟
دیدار دو تیم فرانسه و انگلیس به احتمال زیاد متعادل و پایاپای خواهد بود. هر دو آنها بازیکنان قدرتمندی دارند و از نظر تیمی و فردی قوی هستند.
از یک سو، کیلیان امباپه که قدرت فیزیکی، سرعت و تکنیکی استثنایی را به صورت ترکیبی در زمین به کار می‌برد. از سوی دیگر، هری کین که هوش جمعی، آگاهی و تکنیک خالص باعث شده به مهاجمی بزرگ تبدیل شود.

دو تیم تقریبا از ساختار تاکتیکی یکسانی استفاده می‌کنند که شامل خط دفاعی چهار نفره، سه بازیکن در میانه زمین و سه بازیکن در خط حمله با وینگرهای سریع و درییل‌زن مانند برزیل است.
آنتوان گریزمان که همیشه به عنوان هافبک هجومی بازی می‌کرد، حالا به عنوان هافبک میانی ایفای نقش می‌کند. وقتی توپ از دست می‌رود، فرانسه خط میانی چهار نفره را با حضور عثمان دمبله، اورلین شوامنی، گریزمان و آدرین رابیو تشکیل می‌دهد و حتی امباپه هم کمی عقب می‌کشد. در این شرایط آنها ایجاد فشار روی مدافع کناری حریف و ترتیب دادن ضد حمله با حضور امباپه را دارند.
آرژانتین و هلند هم باید دیداری متعادل را برگزار کنند. تفاوت بین آنها مسی است. این جام جهانی برای همه بازیکنان مهم و برای مسی مهم‌تر است. او شرایطی مانند پله در جام جهانی 1970 دارد و می‌خواهد با نمایشی درخشان و قهرمانی در جام جهانی با تیم ملی خداحافظی کند.
جام جهانی ۱۹۷۰ آخرین حضور این اسطوره فوتبال برزیل در این رقابت‌ها بود و با توجه به این که عملکرد چندان درخشانی در جام جهانی ۱۹۶۶ نداشت، این تورنمنت از اهمیت خاصی برای او برخوردار بود.
تیم ملی مراکش موفق شد با استفاده از دفاع عمقی، بستن مسیرهای حمله اسپانیا و بدون استفاده از مهاجم نوک درخشان به این مرحله صعود کند. هر تیم فقط یک شانس گلزنی قابل توجه در طول 120 دقیقه داشتند و این مراکش بود که در ضربات پنالتی توانست از سد اسپانیا عبور کند.
پرتغال که موفق شد 1-6 سوئیس را شکست دهد و خط دفاعی خوبی دارد باید برابر مراکش قرار بگیرد که کسی انتظار حضورش در مرحله یک چهارم نهایی را نداشت. شاگردان فرناندو سانتوس نمایشی خیره کننده ارائه کردند. آنها بازیکنان خوبی چون برناردو سیلوا، برونو فرناندز و دیگران دارند و باید بپذیریم که مدعی جدی قهرمانی هستند.
این تیم نشان داده است که نیازی نیست همیشه از وینگرهای سریع و ماهر مانند برزیل، فرانسه و انگلیس استفاده کرد. آنها چهار هافبک بسیار توانا شامل سیلوا، فرناندز، ژوائو فلیکس و اوتاویو دارند و مهاجم نوکی به نام گونچالو راموس که جانشین کریستیانو رونالدو شده است. با این حال باید بدانیم که عبور از سد دفاع مراکش کار آسانی نیست.
فوتبال در جام جهانی ترکیبی از گذشته و حال و در ارتباطی قابل توجه با آینده است. گذشته اهمیت بسیاری دارد اما تنها زمانی باعث رسیدن به رویا می‌شود که حال را به تکاپو وادار کند.
توستائو - فولیا