لئوی مقدس بدون دست خدا با 45 میلیون فدایی

به گزارش "ورزش سه"، مرحله‌ای که پشت سر گذاشته شد، نقطه پایان رویای قهرمانی مسی و آرژانتین در دوره قبلی بود؛ این بار اما اوضاع متفاوت‌تر دنبال می‌شود و آرژانتین با چهره‌ای که دوباره به مدعیان شباهت پیدا کرده، وارد قطر شده و در پی جامی است که بعد از مارادونا، دیگر هیچ کاپیتانی آن را برای آرژانتین بالا نبرد. 

البی‌سلسته بعد از دون دیه‌گو دیگر ابر ستاره‌ای که جامِ جهانی را برایش فتح کند نداشت و نسل‌های بعدی با ستاره‌ها و اکیپ‌های مختلف جز حسرت، چیزی از جام جهانی کاسب نشدند؛ تا همین دوره! بله این دوره قصه گویا قرار است متفاوت‌تر باشد، مسی و آرژانتین سه بار در یک چهارم و یک بار در یک هشتم حذف شده اند؛ آن یک مورد دیگر را هم تا فینال پیش رفتند ولی به آلمان باختند. حالا در قطر ماموریت پنجم با رهبری مسی و با احتمال موفقیت بیشتری در حال انجام است.

پدر خانواده با 45 میلیون فدایی آرژانتینی

لئو دیشب در حالی که همسر و فرزندانش شاهد درخشش پدر خانواده بودند، مرد شماره یک پیروزی مقابل استرالیا لقب گرفت. او در اواخر نیمه اول و در شرایطی که حملات آرژانتین گره خورده بود، با یک بغل پای دقیق، از همان زمینی های قوس‌داری که مهارش کار هر گلری نیست، دروازه استرالیا را باز کرد تا تیمش برنده راهی رختکن شود. 

کاپیتان آرژانتین که از شروع بازی تا دقیقه نود مورد تشویق و تحسین هواداران حاضر قرار داشت در نیمه دوم نیز تیمش را شخصا تا به صدا در آمدن سوت پایان رهبری کرد و یک سر و گردن از همه بازیکنان تیم بالاتر بود. او همان ابر ستاره‌ای است که آرژانتینی‌ها برای قهرمانی نیاز دارند؛ کسی که هرجا کار گره خورد به هر شکلی که شده، مثل مارادونا با دست، دریبل پنج شش نفر و ... گره گشا باشد.

فقط او شایسته مقایسه با دون‌دیه‌گوست

مردم آمریکای جنوبی عاشق قهرمان‌سازی و دل بستن به آنها برای رسیدن به موفقیت‌های بزرگ هستند. آنها با مارادونا اوج این حس را زندگی کردند و بعد از او به خیلی‌ها دل بستند اما جز مسی، بازیکن دیگری در حد مقایسه واقعی و مداوم با دیه‌گو نبود. لئو از جام جهانی 2006 تا به امروز، بی‌وقفه برای آرژانتین بازی می‌کند و بیشترین تعداد بازی در تاریخ تیم ملی به نام اوست. لئو با تیم ملی کشورش فاتح کوپا آمریکا شده و تجربه نایب قهرمانی در جام جهانی را دارد اما هنوز یک جای خالی بزرگ برای تاریخی شدنش باقی مانده است. این جای خالی فقط با یک عکس پر خواهد شد؛ عکسی که مسی کاپِ قهرمانی جام جهانی را بالای سر می برد.

رکورد ... رکورد ... رکود تا آرزوی اصلی

این اوج آرزوی هر بازیکنی است چه برسد برای ستاره‌ای که شش بار توپ طلا برده و افتخارات فردی شگفت انگیز برای او چیز مثل نقل و نبات است؛ دیگر به این عادت کرده ایم که هر بازی شروع می شود، سراغ آمار و ارقام برویم تا ببینیم این بار قرار است چه رکوردی توسط شماره ده البی‌سلسته شکسته شود. مثلا در همین بازی با استرالیا، مسی دو رکورد ناقابل را به نام خود ثبت کرد؛ 1000 بازی که در موردش صحبت کردیم + هشتمین جایزه بهترین بازیکن زمین در جام جهانی، که بیشترین تعداد برای یک بازیکن در تاریخ این تورنمنت است.

لیونل، مقدس و محترم برخلاف رونالدو!

برخلاف رونالدو که بزرگی‌‌اش مثل همیشه در پرتغال جدی گرفته نمی‌شود، همه در آرژانتین می دانند که اگر قرار باشد قهرمان جام جهانی شوند، با مسی این کار را انجام خواهند داد؛ این جا همه، از تک تک بازیکنان تیم گرفته تا سکوهایی که یک صدا لئو را تشویق می‌کنند، در رویاهای خود لحظه‌ای را متصور هستند که این فوق ستاره کاپ طلایی را بالای سر می برد و آن لحظه شاید، برگی ماندگار از تاریخ فوتبال آرژانتین باشد؛ جایی که تاریخ به قبل و بعد از آن تقسیم می شود و تاجگذاری رسمی پادشاه جدید فوتبال این کشور در برابر دیدگان میلیاردها بیننده تلویزیونی انجام خواهد شد. شاید در چنین لحظه‌ای دیگر پاسخ این سوال که مسی بهترین است یا رونالدو، ساده‌تر از قبل باشد.