فوتبال دفاعی و آرزوهای بزرگ، نمی شود!

به گزارش "ورزش سه"، وقتی داور اسپانیایی در سوت آغاز بازی دمید، مشخص بود که تیم ملی فوتبال ایران برای گرفتن نتیجه مساوی وارد میدان شده است. این از سبک بازی تیم ملی محرز و مشخص بود. همه بازیکنان تیم ملی در نیمه خودی بازی می کردند. آمریکا این قدر حمله کرد که در نهایت به گل رسید. اما نمایش تیم ملی در نیمه دوم متفاوت بود. چون برای صعود به جام جهانی نیاز به نتیجه مساوی داشت. ایران در نیمه دوم توپ را خوب به گردش در آورد و موقعیت هم ایجاد کرد اما در نهایت به آنچه که می خواست دست پیدا نکرد.

در نیمه دوم این تیم ملی فوتبال آمریکا بود که دفاعی بازی کرد. با دفاع چند لایه از سوی تیم ملی آمریکا طبیعی بود، موقعیت های محدودی نصیب ایران شود اما در این موقعیت های محدود اگر در ضربات نهایی بیشتر دقت می کردیم، به گل می رسیدیم اما نشد آنچه که ایران انتظارش را داشت.

ای کاش تیم ملی فوتبال ایران در نیمه اول همانند نیمه دوم بازی می کرد. در این صورت به گل می رسید و آنوقت به لاک دفاعی فرو می رفت. همان طور که تیم ملی آمریکا وقتی به گل رسید به لاک دفاعی رفت تا حفظ نتیجه کند و در نهایت هم به خوبی این کار را انجام داد. تیم ملی از نمایش تهاجمی که در برابر ولز داشت، یک نتیجه خوب به دست آورد و پیش بینی می شد در مصاف با آمریکا هم این گونه بازی کند. بازی محتاطانه تیم ملی در نیمه نخست آسیب خود را به تیم ملی وارد کرد و در نهایت تیم ملی در نیمه ای باخت که ارایه گر فوتبال تدافعی بود. در نیمه ای که تیم ملی نمایش تهاجمی به خود گرفت با چند موقعیت به نتیجه مساوی بدون گل دست یافت.

ای کاش تیم ملی در نیمه اول مثل نیمه دوم بازی می کرد. پرونده جام جهانی 2022 هم برای تیم ملی بسته شد. حال تیم ملی برای رسیدن به رویای دیرینه یعنی صعود به مرحله حذفی مسابقات جام جهانی باید 4 سال دیگر منتظر بماند. آنچه که در این جام جهانی هویدا شد این بود که با فوتبال دفاعی نمی توان به آرزوهای بزرگ دست پیدا کرد.