پایان جام جهانی با اشک‌هایی که بند نمی‌آمد

به گزارش "ورزش‌سه"، پس از شروع بسیار بدی که تیم ملی فوتبال ایران در رقابت‌های جام جهانی مقابل انگلیس با دریافت 6 گل داشت، با نمایشی که شاگردان کارلوس کی‌روش مقابل ولز ارائه کردند امیدواری زیادی پیرامون تیم ملی و تجربه اولین صعود ایجاد شده بود، اما دیدار برابر آمریکا آنطور که دلخواه ایرانی‌ها بود پیش نرفت.

با توجه به نتایج دور اول مسابقات گروه دوم، تیم ملی می‌توانست با یک تساوی هم چهار امتیازی شود و پشت سر انگلیس به مرحله بعدی مسابقات برود. به همین دلیل هم بود که کارلوس کی‌روش سرمربی پرتغالی تیم ملی با تفکر تدافعی تیمش را راهی میدان کرد ولی یک پاس میلی‌متری و مهندسی‌ شده از سوی وینسون مک‌کنی ستاره یوونتوس توپ را در موقعیت خوبی در اختیار دست قرار داد تا او با ضربه سر زمینه را برای باز کردن دروازه توسط پولیشیچ از دهانه دروازه بیرانوند فراهم کند.

پس از این گل که در دقیقه 38 به ثمر رسید تیم ملی برای رسیدن به گل تلاش کرد ولی نتوانست بر آمریکا مسلط شود و درنهایت هم اگرچه دو موقعیت بسیار خوب برای گلزنی ایجاد شد ولی این دو شانس گلزنی هم به جایی نرسیدند تا بازی در پایان با دومین شکست ایران در جام جهانی 2022 همراه شود.

با تمام رویاپردازی هایی که برای جام جهانی قطر داشتیم این جام جهانی هم چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم، چه باور کنیم و چه باور نکنیم برای فوتبال ایران تمام شد. ما در تورنمنتی که بیشترین شانس را برای اولین صعود خودمان متصور بودیم 4 گل زدیم و 7 گل خوردیم تا اگرچه از نظر آماری عملکرد خوبی در بخش هجومی ارائه کردیم ولی در بخش دفاعی برخلاف چیزی که تصور می کردیم بسیار ضعیف ظاهر شدیم.

پس از پایان سوت مسابقه توسط متئو لاهوز که 10 دقیقه وقت تلف شده برای مسابقه ایران و آمریکا اعلام کرد بازیکنان تیم ملی حسرت بزرگ نرسیدن را بار دیگر مانند جام جهانی روسیه و دیدار برابر پرتغال که در شهر سارانسک و ورزشگاه موردویا آرنا برگزار می‌شد تجربه کردند و بار دیگر اشک مانند قصه تکراری چهار سال قبل بر گونه‌هایشان جاری شد؛ اینبار فقط فرقش این بود که این اشک‌ها و افسوس‌ها در ورزشگاه الثمامه دوحه ثبت شد.

نویسنده: سیده ساره حسینی