سردار نقطه اطمینان ایران در خط حمله

به گزارش "ورزش سه" حضور سردار آزمون به علت مصدومیت از ناحیه همسترینگ در جام جهانی در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت؛ این خبری بود که بعد از بازی لورکوزن و پورتو در دور رفت مرحله گروهی لیگ قهرمانان اروپا، روی خروجی سایت‌ها آمد. خبری نگران کننده برای کادر فنی تیم ملی فوتبال ایران در آستانه شروع جام جهانی که به طور قطع قدرت هجومی ایران در مسابقات را کاهش می‌داد. 
همین دلیل کافی بود که کارلوس کی‌روش با قید فوریت و پس از هماهنگی با کادر پزشکی باشگاه لورکوزن، میکائیل موریرا را به دبی بفرستد تا با کاری سه هفته‌ای سردار را به حالت عادی بازگرداند و به اردوی قطر برساند.

همانطور که گفتیم قطعا غیبت آزمون قدرت هجومی ایران را کم می‌کرد؛ نمونه‎ی بارز آن هم بازی تدارکاتی با تونس بود که هیچ گلی به ثمر نرسید و از طرف دیگر مقابل انگلیس هم پس از حضور 15 دقیقه‌ای شماره بیست ایرانی‌ها، مقداری تحرک تیم ملی در پست شماره یازده بالا رفت. آزمون حتی یکبار هم با پیکفورد تک به تک شد و ضربه‌اش با واکنش خوب گلر انگلیسی‌ها به تیرک دروازه برخورد کرد و بدشانس بود.
"برای بازی با ولز از ابتدا در ترکیب تیم ملی هستم"، تک جمله امیدوارکننده‌ای که سردار آزمون بلافاصله بعد از بازی انگلیس به خبرنگاران گفت تا امیدها زنده شود که بالاخره تیم ملی با دو مهاجم تراز اولش بازی می‌کند. 
مسابقه ایران و ولز را دوباره تماشا کنید؛ در نیمه اول نقش سردار را در تمام موقعیت‌های خطرناک تیم ملی می‌بینید. در دقیقه 5:40 رامین رضاییان از سمت راست، سانتری را به محوطه جریمه انجام داد. همانجا معلوم می‌شود که راب پیج برای مهار آزمون دفاع فشرده و من تو من را انتخاب کرده؛ به طوریکه دو مدافع بالاتر از آزمون پریدند و مانع از سرزنی او شدند. 

در دقیقه 14 و 58 ثانیه شاهد بازی پخته سردار هستیم، او توپ را از قلی‌زاده دریافت می‌کند و دوباره با پشت پا به خود او می‌سپرد. در ادامه دوباره توپ را از قلی‌زاده دریافت کرده و به محوطه جریمه نفوذ می‌کند. نفوذی که دو گزینه را مقابل او می‌گذارد؛ اول، شوت مستقیم به سمت دروازه، دوم، پاس دوباره به قلی‌زاده. با توجه به بسته شدن زاویه، آزمون ترجیح داد که تا تصمیمی غیرمنتظره‌ و البته بهتر را انتخاب کند که البته به نفع تیم ملی هم بود و قلی‌زاده توانست دروازه را باز کند اما با بدشانسی و اعلام آفساید، گل مردود شد. 

تاس جفت شش برای رامین و سردار در این بازی فیکس نشسته بود و تمام همکاری این دو به موقعیت خطرناک برای تیم ملی تبدیل می‌شد. در دقیقه 22:37 ضربه ایستگاهی برای ایران یک مقدار جلوتر از مرکز میدان به دست آمد و مدافع راست ایران اقدام به ارسال آن کرد. اقدامی که با ضربه سر خطرناک آزمون به بیرون رفت تا در همان بیست دقیقه اول ثابت شود تیم ملی برای برد آمده است.
این موقعیت پایان کار نیمه اول نبود، باز هم در سمت راست توپ تحت مالکیت رامین رضاییان درآمد و او سانتری رو به جلو برای استفاده آزمون ارسال کرد. در حالی که سردار خود را برای قطع توپ پرت کرده بود، یک سانتی متر کم آورد تا برای شکست قفل دروازه هنسی کم شانس یا حتی بدشانس باشد. 

حتی آزمون در موقعیت آخر نیمه اول هم یکی از اصلی‌ترین نقش‌ها را بر عهده داشت. در دقیقه 48:51، احسان حاج صفی از سمت چپ ضربه ایستگاهی را به محوطه جریمه ارسال کرد که توپ در یک رفت و برگشت تحت اختیار آزمون درآمد. این بازیکن هم با پاس رو عقب، دیگر مهاجم تیم ملی، یعنی مهدی طارمی را در موقعیت گلزنی قرار داد که با بلاک دفاع ولز رو به رو شد.
شروع نیمه دوم هم برای ایران بود؛ بخصوص اینکه از پاس فوق‌العاده احسان حاج‌صفی هم نباید به راحتی گذشت. تایمر روی دقیقه 50 و 50 ثانیه بود که کاپیتان تیم ملی از پشت محوطه تیم ملی با ارسال پاسی زمینی، آزمون را از میانه میدان با هنسی تک به تک کرد. موقعیتی که پر از بیم و امید بود؛ آیا گل می‌شود یا خیر؟ آیا بدشانسی‌ها بالاخره تمام می‌شود؟ اما جواب منفی بود. شوت سردار به جای تور، تیر را لرزاند و در ادامه ضربه سرش پس از تیرک قلی‌زاده در اختیار دروازه‌بان ولز قرار گرفت.
این موقعیت پایان کار سردار آزمون در زمین بود. مهاجمی که بودنش برای تیم ملی پر از نفع است. بدون شک ویژگی اصلی‌اش حرکت‌های انفجاری پشت دفاع و البته باز کردن دفاع حریف و ارسال پاس در موقعیت‌های کور برای استفاده دیگر یاران است. یادمان نرود آزمون همان قدر که هنگام گل دوم ایران پر انرژی بود و گلوی کی‌روش را به نشانه خوشحالی گرفت، چند برابر انرژی‌اش را برای اذیت کردن دفاع حریف می‌گذارد تا یقه و گلوی حریف را با هم فشار دهد؛ آن هم به نفع تیم ملی.