پرتابگر دوربرد ایران علیه اوت‌انداز مخوف آمریکا!

به گزارش "ورزش سه"، انگلیس از چه تاکتیکی استفاده می کند؟ نقطه ضعف آمریکا چیست؟ در سیستم بازی ولز باید به دنبال کدام ویژگی عجیب باشیم؟ جام جهانی 2022 در آستانه آغاز شدن است و نشریه اتلتیک شرایط تاکتیک های تیم های حاضر در هر گروه را بررسی می کند تا بدانید از هر تیمی که در قطر حاضر است، باید چه انتظاری داشته باشید.
لیام تارم، سبک بازی، نقاط قوت، ضعف و بازیکنان کلیدی هر تیم را بررسی کرده و مواردی که در طول مسابقات باید به آنها توجه کنید را برجسته می‌کند.
اینجا به گروه دوم می پردازیم؛ گروهی که در آن چهار تیم از بین 25 کشور برتر رنکینگ فیفا شامل ولز، ایالات متحده آمریکا، انگلیس و ایران حضور دارند.

تیم ملی ولز
سرمربی: راب پیج (از ژوئن 2020)
کاپیتان: گرت بیل
عملکرد در مسابقات انتخابی: چهار پیروزی، سه تساوی، یک شکست، صعود در مرحله پلی آف
جام جهانی 2018: عدم کسب مجوز صعود 
میانگین سنی تیم در مسابقات مقدماتی: 26 سال و 7 ماه
بیشترین بازی ملی در ترکیب: کریس گانتر، 109 بازی ملی
بهترین گلزن تیم: گرت بیل، 40 گل زده

سبک بازی تیم ملی ولز (تاکتیک و ساختارها)

ارزیابی تیم اسپایرز از عملکرد موفقیت آمیز تیم ملی ولز در مرحله پلی آف جام جهانی در این جمله خلاصه می شود: "این تاکتیک نباید موثر باشد، اما این اتفاق رخ می دهد."
موفقیت برای ولز معمولا به درخشش فردی بازیکنان نسبت داده می شود تا نبوغ تاکتیکی، اما راب پیج بابت استراتژی های خود سزاوار ستایش بیشتری است و البته او قبل از آغاز مسابقات جام جهانی و با تمدید قراردادش، پاداش کار خود را گرفته است.
استراتژی تیم ملی ولز حول عملکرد مهاجمان این تیم متمرکز می شوند. گرت بیل مهاجم مرکزی است، اما دنیل جیمز و برنان جانسون نیز سبک مشابهی داشته و وینگر- مهاجم هایی ترکیبی هستند که از سرعت بالا و توانایی دریبل بازیکن مقابل برخوردارند. اما گاهی اوقات خط حمله ولز شامل این سه نفر یا گرت بیل در کنار یک بازیکن دیگر نیز می شود. کیفر مور بلند قامت، آسمان محوطه جریمه حریف را پوشش می دهد و این سبک مناسب ایجاد خطر روی دروازه با ارسال های بلند است. همیشه وینگرهای ترکیب ولز جای خود را با یکدیگر عوض می کنند (یک چپ پا در سمت راست- هری ویلسون) و چند بازیکن تکنیکی با کیفیت و البته دونده، هنگام عدم مالکیت توپ در ترکیب این تیم وجود دارد.

ولز صرف نظر از ویژگی بازیکنان، خیلی اهمیتی به مالکیت توپ نداده و بیشتر تلاش می کند با ضدحملات روی دروازه حریف ایجاد خطر کند. با مشاهده طرح گرافیکی از سبک بازی ولز از یورو 2020، می بینیم که ولز کمتر از میانگین، علاقمند به ارسال پاس بوده و این بیانگر مالکیت کمتر آنها است. همچنین بازی سریع و مستقیم بالاتر از میانگین، نشان می دهد آنها توپ را سریع تر از بقیه رو به جلو به حرکت در می آورند و این نشان دهنده علاقه این تیم به حملات مستقیم است.

در میان کشورهای اروپایی حاضر در قطر و در مسابقات مقدماتی جام جهانی، ولز از نظر مالکیت توپ (48.1٪) و بازی باز در سراسز زمین با بیش از 10 پاس متوالی (78) در رده آخر قرار گرفتند. هنگام ضربات ایستگاهی حریف، رابرت پیج همیشه چندین بازیکن را در سمت جلو آماده نگه می دارد تا ضد حملات سریعی روی دروازه حریف ترتیب دهند.

آرون رمزی ضدحمله را با اثرگذاری روی توپ برای اتان امپادو شروع می کند… 

در ادامه توپ به نکو ویلیامز چند پسته می رسد. به فاصله او با جیمز در دو سمت سه مدافع جمهوری چک توجه کنید. رمزی نیز به دوندگی از محوطه خودی تا حریف ادامه می دهد… 

... ویلیامز ارسالی زودهنگام داشته و جیمز نیز روی توپ اثر می گذارد، اما توپ در نهایت به رمزی می رسد و او آرامش خود را برای کنترل توپ و گلزنی حفظ کرده است.

یک ضد حمله مشابه در فینال پلی آف در مقابل اوکراین، ابتدا نقص خط دفاعی ولز را برجسته می کند.
سیستم استقرار مدافعان کناری این تیم باعث می شود آنها در مرکز زمین و با تنها با دو هافبک میانی (دایره های زرد) کار دشواری داشته باشد. مسئله این است که مدافعان میانی باید مکررا پست خود را ترک کرده و بازیکنان حریف را بین خطوط تحت فشار قرار دهند و اینگونه فضایی برای حرکت نفر سوم در پشت سر مدافعان ایجاد می شود.
در این صحنه، جو رودون باید بپرد…

اما ویلیامز توپ را پس گرفته، از سد دو بازیکن حریف می گذرد تا ضد حمله را آغاز کند…

... او جیمز را پیدا می کند و این بازیکن قبل از ارسال توپ برای مور، به سمت عمق حرکت می کند...

در نهایت پاس رو به بیرون او به رمزی می رسد و ضربه این بازیکن از کنار دروازه به بیرون می رود.

نقش مهم گرت بیل
پنج گل و چهار پاس گل در مقدماتی، علیرغم حضور در 63 درصد از دقایق بازی های ولز، باعث شد گرت بیل بهترین بازیکن این تیم از این دو منظر، لقب بگیرد. فقط نقش او در قهرمانی لس‌آنجلس اف‌سی MLS در آخر هفته را بررسی کنید. در مقدماتی جام جهانی، گرت بیل از نظر نسبت گلزنی و ارسال پاس گل به دقایق بازی، بالاتر از کیلیان امباپه فرانسوی، در بین بازیکنان اروپایی رتبه دهم را از آن خود کرد.
گل های مستقیم او از ضربات ایستگاهی، ولز را به مرحله پلی آف رساند. در مقابل اوکراین، آندری یارملنکو روی ارسال بیل دروازه خودی را باز کرد و این حرکت حتی موثر از آن گل اول مقابل اتریش در دور قبل بود. هفت گل از 20 گل بیل در مسابقات ملی از روی ضربات ایستگاهی بوده است.

نقطه ضعف تیم ملی ولز چیست؟
مشکل اصلی ولز، ضعف در زمینه گرفتن مالکیت توپ از حریف و قطع کردن حملات این تیم است. هر چند اگر این سبک فقط یک جا موثر باشد، بدون شک آنجا مسابقات جام جهانی است. ولز تنها یک حریف را با اختلاف بیش از یک گل در مقدماتی شکست داده (5-1 در مقابل بلاروس) و این تیم به دفاع انفرادی فوق‌العاده تکیه می کند. وین هنسی در جریان پیروزی مقابل اوکراین 9 عکس العمل داشت و بن دیویس پنج ضربه را در بازی برابر اتریش مهار کرد.
ولز حریفی دشوار برای تیمی است که خیلی علاقه به مالکیت توپ ندارد. وقتی آنها توپ را از دست می دهند، به ندرت آن را خیلی سریع پس می گیرند و میانگین کمترین پرس در هر مسابقه در یورو 2020 نیز متعلق به این بود.
اتریش از الگوی پاس های دشوار استفاده کرده و پس از گرفتن توپ دوم در مقابل دفاع نامتعادل ولز قرار گرفت. اما اوکراین فقط به یک پاس نیاز داشت. به این دلیل که هافبک های مرکزی ولز بالا هستند و بازیکنان حریف بین خطوط قرار می گیرند، این فضا از جابه‌جایی مدافعان میانی ایجاد می شود. همین الگو منجر به گلزنی لهستان در لیگ ملت‌های اروپا در کاردیف نیز شد.

در حالی که اوکراین فقط به یک پاس نیاز داشت این فضا از جلو آمدن یک مدافع میانی به وجود آمد چون هافبک‌های میانی جلو رفته بودند و حریف بین خطوط حضور داشت. 

این الگو منجر به گل لهستان در جریان پیروزی این تیم در کاردیف در لیگ ملت‌ها شد.

فضا برای بازی‌سازی در اطراف دو هافبک میانی وجود دارد…

 اینگونه زاویه ای برای حرکت مستقیم بازیکن شماره 9 یعنی رابرت لواندوفسکی ایجاد می شود... 

او توپ را برای نفر سوم یعنی کارول سویدرسکی ارسال می کند و این بازیکن موفق به گلزنی می شود.

نکته قابل توجه

مور، همچنین ولز بازیکن دیگری به سبک مور در ترکیب ندارد. 

این بازیکن با قامتی بلند در آسمان بازیکنی موثر است و به همین دلیل این بازیکن به یک پلن بی فوق العاده برای باشگاه بورنموث و تیم ملی ولز تبدیل شده است. از زمانی که پیج در نوامبر 2020 هدایت این تیم را برعهده گرفت، تنها گرت بیل با هفت گل بیشتر از موربا شش گل، موفق به باز کردن دروازه حریفان شده است.
او می تواند تبدیل به یک نقطه کانونی در ترکیب ولز برای سبک بازی مبتنی بر توپ های بلند و حمله از طریق ارسال شود. همچنین او با مشغول کردن مدافعان حریف، فضا را برای بازیکنان پرتحرکی بیل، جانسون و جیمز، مهیا می کند.
9 گل مور در ترکیب ولز با میانگین هر 197 دقیقه یک بار به ثمر رسیده و حتی او را از گرت بیل با میانگین هر 214 دقیقه یک گل، تبدیل به بازیکن موثرتری کرده است.

تیم ملی آمریکا
سرمربی: گِرگ برهالتر (از دسامبر 2018)
کاپیتان: کریستین پولیسیچ/ تایلر آدامز
عملکرد در مسابقات انتخابی: هفت پیروزی، چهار تساوی، سه شکست، صعود در مرحله پلی آف
جام جهانی 2018: عدم کسب مجوز صعود 
میانگین سنی تیم در مسابقات مقدماتی: 24 سال و 2 ماه
بیشترین بازی ملی در ترکیب: دی‌آندره یدلین، 74 بازی ملی
بهترین گلزن تیم: کریستین پولیسیچ، 40 گل زده
 

سبک بازی تیم ملی آمریکا (تاکتیک و ساختارها)

در این مسابقات شاهد نسل جدیدی از استعدادهای آمریکایی خواهیم بود. آنها با میانگین سنی 24.2 در مقدماتی، جوان ترین تیمی هستند که به جام جهانی قطر راه یافته اند. دی‌آندره یدلین 29 ساله تنها بازیکن کهنه کار تیم و البته تنها بازیکنی است که تجربه حضور جام جهانی را در کارنامه دارد. 
گِرگ برهالتر به طور مداوم از روش 3-3-4 استفاده می کند و این سیستم برای نهایت استفاده از کیفیت بازیکنان کناری طراحی شده است. او مدافعان کناری خود را به عنوان "ابر قدرت" تیم توصیف می کند.
کریستین پولیشیچ و برندن آرونسون وینگرهای سه نفر جلویی هستند، اما مجوز حرکت به سمت عمق را دریافت کرده و مرتبا برای دریافت پاس به مرکز میدان می آیند. هر دو مدافع کناری به سمت جلو متمایل بوده و هافبک‌های میانی قابلیت حرکت از سمت موقعیت‌های سنتی خود را دارند.
نمونه ای از این روش را می توان در جریان برد 3-0 مقابل مراکش دید. هافبک میانی یونس موسی (نقطه زرد) به سمت چپ حرکت می کند تا آنتونی رابینسون، مدافع چپ (نقطه قرمز) بتواند رو به جلو و برابر دفاع راست حریف بازی کند.

وقتی آنها این جابجایی را انجام می‌دهند، آمریکا به ندرت تلاشی برای جلو بردن توپ به سمت خط حمله می‌کند و به جای آن ترجیح می‌دهد که بازی مستقیم را در دستور کارش قرار دهد. حرکت بازیکنان در سراسر زمین به این شکل باعث می‌شود که نقاطی در ساختار این تیم ایجاد و زمینه ضد حملات فراهم شود.
واکر زیمرمن در این صحنه متوجه نفود پولیشیچ از پشت می‌شود و توپ را برای او ارسال می‌کند. او توپ را برای آرونسون می‌فرستد تا با یک ضربه دروازه را باز کند.

بررسی دقیق این گل نشانگر سبک هجومی این تیم است. حفظ توپ، بازی از طریق کناره‌ها برای حرکت دادن حریف و عبور از پرس و سپس استفاده از فضای ایجاد شده.

هافبک‌های میانی بارها تا بین مدافعان میانی عقب می‌کشند، این موضوع در تصویر زیر توسط تایلر آدامز برابر کاستاریکا مشخص است.
هر دو مدافع کناری با دایره‌های زرد مشخص هستند و آدامز توپ را برای دی‌آندره یدلین ارسال می‌کند که آن را سانتر می‌کند.

آنها از نظر دفاعی اقدام به پرس می‌کنند اما خلا زیادی دارند. این تیم در مسابقات انتخابی کونکاکاف به حریفان اجازه می‌داد که پاس‌هایی را پیش از اولین اقدام دفاعی ارسال کنند و رکورد بیشترین میزان رفت و برگشت در هر بازی را به خودش اختصاص داد.
هرچند وینگرها جلوی زمین حضور دارند و آماده پرس کردن مدافعان میانی حریف هستند اما همین باعث می‌شود که فضا برای ارسال توپ به نقاط دیگر زمین و برای مدافعان کناری جلو کشیده حریف فراهم شود.
فرناندو موسلرا، دروازه‌بان تیم ملی اروگوئه، بارها از این فرصت استفاده کرد...

فضای بین سه بازیکن حاضر در خط میانی و خط دفاعی نیز به معضلی برای این تیم تبدیل شده است چون هافبک‌های کناری محبور به پرس کردن در فضاهای کنار زمین هستند. این یعنی معمولا فضایی برای دروازه‌بان‌های حریف وجود دارد تا با ارسال پاس بلند پرس را رد کنند و توپ را از شش بازیکن حریف عبور دهند.

بازیکنان کلیدی
جدای از آرونسون و پولشیچ، آنتونی رابینسون نقش مهمی در این تیم دارد.
او پس از آدامز بیشترین دقایق حضور در میدان در مسابقات انتخابی را داشت و بهترین سانترها در این تیم به او تعلق دارد. برهالتر او را با عنوان «قدرت بی‌رحم هجومی» توصیف می‌کند. این بازیکن اغلب با نفوذهای بلند و رو به جلو از عمق ضدحملات را حمایت می‌کند.
جابجایی پستی آمریکا که در بالا روی آن تاکید شده بود برای حضور بیشتر او در خط حمله مورد استفاده قرار می‌گیرد. او بیشترین تعداد پاس گل (سه) را در مسابقات انتخابی در بین آمریکایی‌ها داشت. او که از بچگی با لقب «جدای» شناخته می‌شد علاقه زیادی به قرار گرفتن در پست‌های عقب‌تر در هنگام بازیسازی از سمت راست دارد.

نقاط ضعف تیم ملی آمریکا چیست؟
پست شماره 9. خیلی ساده می‌توان گفت که آنها گزینه‌های خوبی دارند اما این گزینه‌ها عالی نیستند، گاهی نمایش ضعیفی دارند و ناگهان همه با هم درخشان ظاهر می‌شوند.
سبک بازی‌های متفاوتی وجود دارد اما هیچکس از تمامی ویژگی‌ها برخوردار نیست: گلزن بالفطره، توانایی بازی تیمی و هماهنگ با وینگرها و توانایی رهبری کردن پرس تیم.
تحلیل‌ها نشان می‌دهد که ژسوس فریرا احتمالا انتخاب اولین این تیم برای حضور در خط حمله به عنوان بازیکنی است که بتواند بازی هماهنگ با وینگرها را انجام دهد اما او قدرت زیادی در استفاده از موقعیت‌ها ندارد. جوردن پفوک بازیکنی با توانایی زدن ضربات پایانی و در نقطه مقابل او است. جاش سارجنت نقش وینگر-مهاجم را بازی می‌کند و اغلب به عنوان مهاجم هدف در زمین حضور دارد اما از هیچ ویژگی خاصی برخوردار نیست. تیموتی وه‌آ نیز شرایطی مشابه دارد.
ریکاردو پپی گزینه تعویضی خوبی با 10 بازی ملی است اما تمامی شش گل او در دو بازی اول به ثمر رسیده است. برندون وازکز از اف سینسیناتی و هاجی رایت از آنتالیا اسپور بازیکنان جوانی هستند و مجموعا با چهار بازی ملی در سطح بین المللی تجربه زیادی ندارند.

نکته قابل توجه
تهدید پرتاب اوت‌های بلند وستون مک کنی.
او با 12 پرتاب اوت در محوطه جریمه در بین تمامی بازیکنان حاضر در مسابقات انتخابی آمریکای شمالی رکورددار است.
برهالتر از این ویژگی بیشترین استفاده را در بازی برابر کانادا برد و مک کنی توانست بارها و بارها توپ را از اوت به آستانه محوطه شش قدم بفرستد.
هیچ شوتی روی اوت‌های این بازیکن در مسابقات انتخابی زده نشد اما این بدون شک ابزار ارزشمندی در رقابت‌های ملی است.

انگلیس
سرمربی: گرت ساوت‌گیت (از سپتامبر 2016)
کاپیتان: هری کین
عملکرد در مسابقات انتخابی: 10 بازی، هشت پیروزی، دو تساوی، بدون شکست، 39 گل زده و سه گل خورده
جام جهانی 2018: نیمه نهایی
میانگین سنی تیم: 26.4
بیشترین بازی ملی: رحیم استرلینگ (79)
بهترین گلزن: هری کین (51)

سبک بازی (تاکتیک‌ها و سیستم‌ها)
انگلیس در زمینه علنی کردن فلسفه بازی به شکل قابل توجهی منحصر به فرد است.

تقسیم کردن بازی به فازهای مالکیت توپ (خصوصا در زمان حمله) و بدون مالکیت توپ (خصوصا در دفاع) باعث شده که اتحادیه فوتبال این کشور سبک بازی انگلیس را در موارد زیر توصیف کند:

حفظ هوشمندانه مالکیت توپ، انتخاب لحظات درست برای پیشروی و نفوذ به زمین حریف
بازپس‌گیری هوشمندانه توپ در سریع‌ترین و موثرترین زمان ممکن
بازی با انعطاف‌پذیری تاکتیکی، بر اساس عملکرد بازیکنان در دسترس و نیازهای بازی یا تورنمنت

با وجود تمام هیاهوهایی که وجود دارد، گرت ساوت‌گیت قصد دارد به جای استفاده از تیمی هجومی برای کنترل کردن دیدارها تلاش کند. آنها پیش از این هم به خوبی چنین سبکی را به کار گرفتند و تا فینال یورو 2020 پیش رفتند.

انگلیس در آن رقابت‌ها نمایش درخشانی داشت و اسپانیا تنها تیمی بود که توالی پاس‌هایش (176) بیشتر از انگلیس (128) بود. بهترین لحظات کنترل بازی برای آنها در نیمه نهایی بود، جایی که انگلیس توانست برای دو دقیقه و نیم مالکیت توپ را به صورت متوالی در اختیار داشته باشد و در نهایت برابر دانمارک پیروز شود.

نیاز آنها به انعطاف‌پذیری تاکتیکی در تابستان گذشته به خوبی مشهود بود. ساوت‌گیت در یورو 2020 تصمیم گرفت که از دفاع چهار نفره در مرحله گروهی استفاده کند اما در مسابقات حذفی برابر آلمان (یک هشتم) و ایتالیا (فینال) از دفاع سه نفره استفاده کرد.
شبکه‌های پاس در زیر به خوبی این ساختار را به تصویر می‌کشند. دایره‌های روشن‌تر نشانگر لمس توپ بیشتر برای بازیکن است و خطوط ارتباطی (حداقل پنج پاس بین بازیکنان برای هر خط) نشانگر توالی پاسکاری بیشتر بین هم تیمی‌ها است.

انگلیس با تغییر ساختار در واقع تهدیدهای رقبا را محدود می‌کند. آنها برای اولین بار در پنج بازی اول یورو موفق به کلین شیت شدند.
این تیم با تکیه بر ساختار دفاعی قوی، بستن یک سوم میانی زمین و سپس استفاده از لحظات درست برای پرس کردن، به جای این که مدام برای محدود کردن حریف تلاش کند توانست به چنین رکوردی دست پیدا کند.

بازیکنان کلیدی
هری کین به خاطر گل‌ها و خلاقیتش.
کین که احتمالا به زودی بهترین گلزن تاریخ انگلیس خواهد شد، برای رسیدن به این هدف به تنها سه گل نیاز دارد تا به رکورد وین رونی (53) برسد و اگر یک گل در قطر بزند نیز رکورد گری لینه‌کر در بیشترین گل زده در این رقابت را خواهد شکست. او در یورو 2020 بهترین گلزن مشترک بدون در نظر گرفتن ضربات پنالتی (همراه با پاتریک شیک با چهار گل) شد و بهترین گلزن مشترک در رقابت‌های انتخابی (همراه ممفیس دیپای با 12 گل) لقب گرفت.
او بدون شک یکی از بهترین پنالتی‌زن‌ها در عرصه ملی است و 16 پنالتی از 19 پنالتی‌اش در تیم ملی انگلیس را به گل تبدیل کرده است.
تحلیل‌ها نشان می‌دهد که او از یک بازیکن صرفا تمام کننده به بازیکنی که در سراسر محوطه جریمه حضور دارد تکامل پیدا کرده است.
او در نیمه نهایی یورو 2020 توانست در جریان بازیسازی برای به ثمر رسیدن گل مساوی انگلیس به خوبی دفاع دانمارک را از هم باز کند...

و در فینال هم نقش مهمی در بازیسازی گل اول انگلیس ایفا کرد. او پیش از این که توپ را به کیه‌ران تریپیه برساند بیشتر از همیشه عقب کشید و در نهایت توپ تریپیه منجر به گل لوک شاو شد. 

نقاط ضعف تیم انگلیس چیست؟
بیشترین انتقادها از ساوت‌گیت به دلیل رضایت او به برد 0-1 به جای تلاش برای تحقیر حریف برمی‌گردد. این اغلب به این معناست که مالکیت توپ به جای این که برای موج‌ها حمله مورد استفاه قرار بگیرد، در کارهای دفاعی استفاده می‌شود.
انگلیس همچنین در حفظ بردهای 0-1 در رقابت‌های مهم موفق نبوده است، مانند فینال یورو 2020 (ایتالیا)، نیمه نهایی جام جهانی 2018 (کرواسی) و یک چهارم نهایی همان رقابت‌ها (کلمبیا). آنها پس از گلزنی در فینال یورو 2020 نتوانستند حتی یک شوت در چارچوب داشته باشند.
موفقیت و شکست در سطح ملی اغلب به صورت نسلی و ژنتیکی مورد بررسی قرار می‌گیرد و انگلیس هرگز در حفظ برتری خوب نبوده است. آنها در فاصله سال‌های 2000 تا 2020 تنها 50 درصد نرخ پیروزی پس از به ثمر رساندن گل اول در یک بازی مهم را به ثبت رسانده‌اند. این در حالی است که آمار هلند، فرانسه، بلژیک، آلمان، اسپانیا و پرتغال همگی بالای 80 درصد است.
در 11 بازی  یورو، جام جهانی و لیگ ملت‌های اروپا تحت هدایت ساوت‌گیت، انگلیس هفت پیروزی، دو تساوی و دو شکست داشته است. این نرخ بالاتر از مربیان سابق است اما فاصله زیادی با تیم‌های درجه یک دارد.
نداشتن سومین گلزن قابل اعتماد (پس از کین و استرلینگ) کمکی به این تیم نکرده است.

نقطه قابل توجه
ضربات شروع مجدد!
این ضربات دلیل اصلی موفقیت انگلیس در جام جهانی 2018 بود، 9 گل از 12 گل این تیم روی ضربات شروع مجدد به ثمر رسید. آنها یک گل در یورو 2020 هم به همین شکل زدند اما بیشترین خلق موقعیت روی ضربات شروع مجدد (19) را در این رقابت داشتند.

در مسابقات انتخابی جام جهانی هم اگر پنالتی‌ها را در نظر بگیریم، آنها بهترین تیم اروپا بودند.
هر چهار گل هری مگوایر در مسابقات انتخابی جام جهانی از روی ضربات شروع مجدد به ثمر رسید که نشانگر نبود تنوع گلزنان در این تیم بود چون او بهترین گلزن انگلیس پس از هری کین به حساب می‌آمد.

در اینجا سه کرنر انگلیس را می‌بینیم که در آنها از مثلث هجومی شامل کین، استونر و مگوایر استفاده کرده است که با دویدن به سه جهت مختلف باعث ایجاد فضا می‌شوند.

ایران
سرمربی: کارلوس کی‌روش (از سپتامبر 2022)
کاپیتان: احسان حاج صفی
عملکرد در مسابقات انتخابی: 10 بازی، هشت پیروزی، یک تساوی، یک شکست، 15 گل زده، چهار گل خورده
جام جهانی 2018: مرحله گروهی (سوم)
میانگین سن تیم: 28.6 سال
بیشترین تعداد بازی ملی: احسان حاج صفی (114)
بهترین گلزن: سردار آزمون (40)

سبک بازی (تاکتیک‌ها و ساختارها)
کی‌روش در سومین جام جهانی متوالی هدایت ایران را برعهده دارد اما این بار شرایط کمی متفاوت است.
این مربی 69 ساله در ماه سپتامبر جانشین دراگان اسکوچیچ شد و تنها دو بازی ملی با این تیم انجام داده است. آخرین دوره حضور او در تیم ملی به مدت هشت سال بین سال‌های 2011 تا 2019 بود.
موفقیت ایران تحت هدایت کی‌روش با استفاده از ساختار دفاعی قدرتمند به دست آمد. آنها تنها در 12 بازی از 97 دیداری که او روی نیمکت این تیم حضور داشت بیشتر از یک گل دریافت کردند و در دو دیدار دوستانه سپتامبر نیز تنها یک گل دریافت کردند (گل به خودی). این تیم در جام جهانی 2018 در سه بازی و با وجود این که برابر اسپانیا و پرتغال به میدان رفت فقط دو گل دریافت کرد.

آنها در آن دیدارها با سیستم 1-4-1-4 بدون توپ به میدان رفتند و بیشتر از این که در جلوی زمین دست به پرس بزنند، سعی در بستن یک سوم میانی داشتند.

آنها با استفاده از مالکیت توپ دست به کنترل بازی نمی‌زنند و تحت هدایت اسکوچیچ کمترین توالی بیش از 10 پاس را در بین پنج کشور آسیایی که مجوز حضور در جام جهانی را به دست آوردند ثبت کردند.
ایران در دیدارهای دوستانه ماه سپتامبر برابر اروگوئه و قطر، به صورت مداوم بهترین تصمیمات ممکن برای زمان انجام ضدحمله و زمان بازپس‌گیری مالکیت توپ را داشتند.
خلق موقعیت در تغییر فاز دفاعی به هجومی دلیل اصلی موفقیت آنها در مسابقات انتخابی است و باعث شد که ایران بهترین تیم آسیایی در حملات مستقیم باشد. آنها 21 مورد حمله مستقیم داشتند که هشت حمله بیشتر از استرالیاست که در رده دوم قرار دارد و پنج مورد از آنها مانند گل مهدی طارمی برابر عراق به گل تبدیل شد.

ایران بهترین تیم آسیایی رده‌بندی فیفا در قطر است (20) و بهترین تیم این قاره در مرحله نهایی انتخابی از نظر امتیاز (25) و تفاضل گل (11+) بود.
علیرغم توانایی ضد حمله آنها در مسابقات انتخابی، ایران درطراحی حملات نیز قدرت زیادی دارد. گل‌های آنها در جریان تساوی 1-1 برابر سنگال و پیروزی 0-1 برابر اروگوئه با بازیسازی توسط دروازه‌بان و ادامه این روند در طول زمین و یک سوم دفاعی، میانی و هجومی به ثمر رسید.

اجازه دهید با گل برابر سنگال شروع کنیم.
هر دو مدافع میانی جلو کشیده‌اند و سه بازیکن هدف در محوطه جریمه حضور دارند اما صادق محرمی سانتر بلندی را ارسال می‌کند که به مدافع کناری دیگر این تیم به نام حاج صفی می‌رسد...

... که یک و دوی سریعی با علیرضا جهانبخش دارد تا زانویه درستی برای ارسال سانتر از فضای میانی داشته باشد...

... و این پاس در محوطه شش قدم به سردار آزمون می‌رسد تا دروازه قهرمان آفریقا را باز کند.

مهدی طارمی تنها گل این تیم برابر اروگوئه را چهار روز قبل به ثمر رسانده بود و بار دیگر این موقعیت هم با حرکات هجومی و سانتر از سمت چپ به دست آمد.
او کاری ترکیبی با کریم انصاری‌فرد انجام داد تا از خط میانی عبور کند و سپس پاسی را رو به کنار برای سامان قدوس ارسال کرد...

... که زمان و فضای کافی برای انصاری‌فرد ایجاد کرد که بین مدافعان میانی و کناری نفوذ کند.

این نفوذ مورب با پاس قدوس با زمانبندی خوب همراه شد و باعث شد که این بازیکن شماره 10 سانتر دقیقی را برای طارمی ارسال کند تا به گل تبدیل کند.

بازیکنان کلیدی
آزمون و طارمی در خط حمله بازیکنان مهم این تیم هستند اما ساختار دفاعی کی‌روش احتمالا استفاده همزمان از آنها را غیرممکن کند. اگر آزمون به دلیل مصدومیتی که ماه گذشته از ناحیه ماهیچه به آن دچار شد نتواند برای تیم ملی به میدان برود، این تصمیم دیگری را برای کی‌روش نمی‌گذارد.
کی‌روش در دیدارهای دوستانه ماه سپتامبر و در بازی برابر اروگوئه در دقیقه 68 تصمیم به تعویض آزمون با طارمی گرفت و در بازی برابر سنگال نیز با 9 دقیقه اختلاف برعکس این تعویض را انجام داد.
طارمی، مهاجم پورتو، از انعطاف‌پذیری بیشتری برخوردار است و می‌تواند در سمت چپ هم باز یکند اما آزمون بیشتر یک شماره 9 سنتی است که سرزنی او بهترین ویژگی او به حساب می‌آید. اگر آنها در کنار هم در ترکیب قرار بگیرند، احتمالا طارمی در سمت چپ و آزمون در نوک خط حمله است.
نقاط ضعف تیم ایران چیست؟

نداشتن برنامه جایگزین.
در حالی که برنامه اول مبتنی بر کارهای دفاعی معمولا باعث می‌شود که ایران زمینه قدرتمندی را ایجاد کند، اما وقتی این برنامه جواب ندهد مشکل بسیاری برای در آوردن بازی برای آنها ایجاد  می‌شود.
ایران هرگز نتوانسته است تحت هدایت کی‌روش در دیداری که عقب افتاده برنده شود. او در 99 بازی در دو دوره حضورش روی نیمکت این تیم در تنها 13 بازی از 42 دیداری که گل خورده پیروز شده و در همین تعداد بازی نیز شکست خورده است.

نکته قبل توجه
علیرضا بیرانوند، دروازه‌بان این تیم، ارزش تماشا کردن را دارد. او در جام جهانی قبلی پنالتی کریستیانو رونالدو را مهار کرد و رکورد درخشانی در این زمینه دارد و 10 پنالتی از 32 پنالتی که برابرش قرار گرفته را مهار کرده است اما اینجا می‌خواهیم درباره توانایی پخش توپ او که با هیچکس قابل مقایسه نیست صحبت کنیم.
بیرانوند که برای باشگاه پرسپولیس بازی می‌کند توانست رکورد بلندترین پرتاب توپ در یک دیدار فوتبال را به خودش اختصاص دهد. او در جریان پیروزی 0-1 برابر کره جنوبی در سال 2016 توانست توپ را 61 متر به جلو پرتاب کند.
او درجام جهانی 2018 نیز این توانایی را به رخ کشید.
این تکنیکی بسیار خاص است که او با ارسال توپ از کنار بدنش به آن رسیده، این در حالی است که اکثر دروازه‌بان‌ها توپ را بالای سرشان می‌برند.
بیرانوند همیشه به جلو می‌دود تا سرعت و قدرتش را حداکثری کند و می‌تواند توپ را به خوبی تا آن طرف خط میانی بفرستد.

منبع: اتلتیک