نگاه موشکافه به پرگل‌ترین بازی فصل؛
چهار خوشبختی مقابل چهار ناکامی؛ سپاهان ترسناک شد
مرور شرایط تاکتیکی سپاهان طی بازی‌های اخیر نشانه‌هایی بارز از ایجاد شناخت کامل مورایس از تیمش دارد.
به گزارش "ورزش سه"، کسب پیروزی مقابل قهرمان فصل گذشته لیگ در ورزشگاه آزادی و شکست دادن نساجی با ارائه‌ی یک بازی شناور، آن هم در روز درخشش مانو فرناندز، خیلی زود هواداران سپاهان را به تیم ژوزه مورایس امیدوار کرد. اما مرد پرتغالی در ۴ هفته به ترتیب مقابل گل‌گهر، فولاد، ذوب‌آهن و آلومینیوم اراک از کسب پیروزی ناکام ماند تا کم کم انتقادات را متوجه خودش، کادرش و حتی خرید‌هایش ببیند. با این حال او و تیمش خیلی زود به خودشان آمده‌اند و در یک بازه ۴ هفته‌ای دیگر، موفق به کسب ۳ پیروزی شدند تا حالا با ۱۹ امتیاز، پشت سر پرسپولیس ۲۱ امتیازی جای بگیرند.
به بهانه‌ی نمایش‌‌های درخشان این روز‌های سپاهان و تقابل جذاب این هفته آن‌ها با تراکتور، قصد داریم نگاهی موشکافانه‌تر به دیدار زردپوشان نقش جهان با تیم قربان بردیف داشته باشیم.
*روزی که بردن توپ‌های سوم پیروز میدان را تعیین کرد
تراکتور بردیف که با ۴ برد از ۵ دیدار آخرش به نقش جهان آمده بود، برای گرفتار نشدن در تله‌ی پرس‌های مرکز زمین سپاهان، بی‌خیال ساخت بازی از عقب زمین شده بود و تقریباً همه‌ی ضربات شروع مجدد توسط اخباری و در ادامه توسط کاخ‌ساز، بلند زده می‌شد. در حالی‌که انتظار می‌رفت حضور هم‌زمان سه هافبک در مرکز زمین آرایش ۲-۵-۳ تراکتور در کنار قرار گرفتن رضا اسدی در خط حمله، به تبریزی‌ها امکان بردن توپ‌های سوم بیش‌تری را بدهد، این هافبک‌های سپاهان(به ویژه مسعود ریگی) بودند که با جای‌گیری‌های مناسب‌شان اغلب توپ‌های سوم را تصاحب می‌کردند. این یکی از مواردی بود که در کاهش مالکیت توپ تراکتور( ۳۲٪)، حتی قبل از ۱۰ نفره شدن آن‌ها، تاثیر چشم‌گیری داشت.
مشکل بعدی تیم بردیف در این مسابقه، اجرای ضعیف تله‌ی پرس در جناحین در کنار دفاع نامنظم در بلاک بود. تراکتور که با آرایش ۲-۳-۵ دفاع می‌کرد، وینگ‌بک‌های خود را روی دو وینگر سپاهان «مارک» کرده بود و دو هافبک بازوی تبریزی‌ها، آلوز و واگنین، وظیفه داشتند در صورت انتقال توپ به مدافعان کناری سپاهان برای ساخت بازی از عقب، روی آن‌ها بروند. اما مسئله آن جا بود که در زمان شیفت به جناحین، پوشش مناسب توسط بازوی مخالف سمت توپ و دو مهاجم نوک تراکتور در این مسابقه(اسدی و عباس‌زاده) داده نمی‌شد؛ در نتیجه حداقل ۲ هافبک از ۳ هافبک مرکزی سپاهان آزاد می‌ماندند و اگر اصفهانی‌ها موفق می‌شدند توپ را از جناحین درآورند، فضای بسیار زیادی در مرکز زمین نصیب هافبک‌های‌شان می‌شد.
تیم بردیف چه‌طور به موقعیت رسید؟
با حضور ریکاردو آلوز و گوستاوو واگنین در ترکیب تراکتور به عنوان دو ایستگاهی‌زن قهار، در کنار مدافعان میانی بلندقد، تبریزی‌ها این فصل در ضربات شروع مجدد بسیار خطرناک ظاهر شده‌اند و در هر مسابقه در این فاز بازی یا گل به رسیده‌اند یا موقعیت‌های مسلم گل‌زنی خلق کردند. دیدار با سپاهان هم از این قاعده مستثنی نبود.
روش دومی که تیم بردیف در این دیدار از طریق آن به موقعیت می‌رسید، انتقال‌ها از دفاع به حمله در فضای پشت مدافعان کناری رونده سپاهان، نورافکن و رضاییان بود. روشی که در نیمه‌ی دوم و با اضافه شدن کاوه رضایی که تخصصش فرار در کانال‌های دفاعی است، بیش‌تر خود را نشان داد و در نهایت هم تراکتور را به گل رساند.
ظهور پدیده‌ای به نام عیسی مرادی، جا افتادن الویس کامسوبا در پست وینگر راست، تثبیت زوج دفاعی دانشگر-رناتو برای چهارمین بازی متوالی و استفاده درست از فرشاد احمدزاده در پست ۸، همه و همه نشانه‌هایی بارز از پیدا کردن شناخت کامل ژوزه مورایس و کادرش از ظرفیت‌های اسکواد تیمش دارد. مسئله‌ای که می‌تواند هواداران سپاهان را امیدوار کند که روند خوب تیم‌شان در این ۴ هفته ادامه‌دار باشد.
علی کمانگری
گزارش خطا
کاربر گرامی ،
به منظور بررسی بهتر و دقیق تر مشکل مورد نظر، فرم زیر را تکمیل نمایید.
