اختصاصی با مورایس؛ از توپ طلای بنزما تا ضایعه مغزی در ترکیه!

به گزارش "ورزش سه"، ژوزه مورایس، سرمربی تیم فوتبال سپاهان به عنوان یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های بین‌المللی دنیای فوتبال که برای مربی‌گری به ایران آمده، یک سوژه فوق‌العاده جذاب برای مصاحبه محسوب می‌شود.

شنیدن تجربیات فوق‌العاده این سرمربی مطرح که سابقه همکاری با مورینیو در رئال، چلسی و اینتر را در کارنامه دارد، برای هر یک از علاقه‌مندان به فوتبال می‌تواند جالب توجه باشد.

صحبت‌های احساسی و الهام‌بخش این سرمربی در همه نشست‌های خبری بهانه‌ای شد تا خبرنگار ورزش سه در یک گفتگوی اختصاصی با سرمربی سپاهان، با او در خصوص تجربه‌اش از اتفاق تلخ بستری شدن در ترکیه به دلیل ضایعه مغزی و تاثیر آن روی تغییر نگرش او به زندگی، تجربه‌اش از همکاری با گونزالو هیگواین و بنزما به صورت مشترک، پیش‌بینی‌اش از مسیر تیم ملی در جام جهانی و تکرار رفتار‌های توام با شادی او در پایان همکاری با سپاهان به گپ‌و‌گفت بپردازد.

در ادامه متن این گفتگو را می‌خوانید؛

* آقای مورایس ممنونیم از وقتی که در اختیار ما گذاشتید. نگرش شما نسبت به فوتبال و زندگی با مربیان و فوتبالی‌هایی که پیش از این در ایران دیدیم متفاوت است. این نگرش تا چه اندازه تحت تاثیر اتفاقات ترکیه و بستری شدن شما به دلیل آسیب مغزی است؟

- همه چیزهایی که در طول عمر ما اتفاق می‌افتد روی رفتار و شرایط ما تاثیر می‌گذارد. در نهایت آن تجربیات هستند که ما را تشکیل می‌دهند و به چیزی که هستیم تبدیل می‌کنند. این دقیقا آن لحظه‌ای بود که دید مرا نسبت به زندگی تغییر داد و فک می‌کنم مرا تبدیل به آدم دیگری کرد. من از آن به بعد آدم‌ها را به شکل دیگری می‌دیدم و جور دیگری درک‌شان می‌کنم. این نتیجه لحظه‌ای است که یک آن فکر کردم روی ادامه زندگی هیچ کنترلی ندارم‌. یکی، دوساعت مرده بودم و وقتی با چنین شرایطی مواجه می‌شوید طبیعتا چیزهای تازه‌ای در ذهن‌تان رسوب می‌کند و نگاهتان را به زندگی تغییر می‌دهد. شاید نتوانم هیچگاه درست توصیفش کنم اما از آن باخبرم و می‌دانم چه هست.

* شما با بنزما و هیگوایین در رئال مادرید کار کردید. آنها دو هفته متفاوت را پشت سر گذاشتند. یکی از فوتبال خداحافظی کرد و یکی دیگر توپ طلا گرفت. در مورد ارتباط آنها در رئال و تجربیاتی که شما از آن به دست آوردید و ممکن است در سپاهان استفاده کنید، صحبت می‌کنید؟

- این یک همکاری جالب بود و من فکر نمی‌کنم که کریم و هیگواین رقیب همدیگر بودند، کمااینکه آنها در رقابت با کریستیانو هم نبودند بلکه آنها در تلاش بودند که سطح بازی خود را بالا ببرند و برای تیم مفیدتر باشند و این روحیه همیشگی آنها بود، آنها هیچوقت این حس را بروز نمی‌دادند که  درحال رقابت با یکدیگر هستند و نفر اول یا بهترین باشند. البته آنها این رقابت را با هم داشتند اما برای بهتر شدن و مفیدتر بودن. بازی کردن آنها خیلی به فرم آن لحظه و شرایط و البته حس مربی ربط داشت، در عین حال آنها کنار هم دوستان خیلی خوبی بودند. آنها باهم می‌خندیدند و در اغلب اوقات یک حس خانوادگی بین ما در جریان بود. آنها باهم می‌رفتند و می‌آمدند و هوای همدیگر را داشتند و این چیزی بود که در تیم وجود داشت. و اما در سپاهان، این را به بازیکنان گفتم که دوست ندارم این روحیه اینجا وجود داشته باشد که فکر کنیم با هم در رقابت هستیم برای اینکه سرمربی به عنوان انتخاب اول شما را در ترکیب بگذارد، نخیر! چیزی که من دوست دارم این است که همه در دسترس باشند برای اینکه در مسیر تیم به هم کمک کنند. این خیلی خوب است که شما حتی این ترجیح را برای نفر دیگر قائل باشی و به دنبال کمک کردن به یار هم‌تیمی‌ات. مهم این است که هرروز یک نسخه بهتری از خود را به نمایش بگذاریم و این اتفاق در زندگی هم در ارتباط با سایر آدم‌ها رخ می‌دهد، دوستان نزدیک، برادر، خواهر، نامزد، همسر و... رابطه خود من هم به عنوان رهبر تیم با بازیکنان شامل همین نکات است. من باید از آنها مراقبت کنم، برای آنها جالب باشم و باید به آنها گوش کنم و برای احساسات‌شان ارزش قائل باشم و بدانم چطور می‌خواهم کمک‌شان کنم. یک رهبر خوب کسی است که بداند چطور باید گروه را خوشحال نگه دارد و به عنوان یک لیدر من عقیده ندارم که این قدرت را در اختیار خودم نگه دارم و صرف خودم کنم بلکه این باید در خدمت تیمم باشد.
اصلا دوست ندارم بازیکنانم در رقابت با هم باشند چرا که رقابت ما که البته رقابت سالمی هم هست با سایر تیم‌ها است و این نباید در تیم ما باشد، چیزی که ما احتیاج داریم پیشرفت روز به روز و بهتر شدن است.ما هیچوقت نمی‌دانیم چه مشکلاتی پیش روی ماست ولی فقط باید سعی کنیم آماده باشیم و متحد در کنار هم به دنبال راه حل‌های جمعی برای فائق آمدن به آنها باشیم.

* آقای مورایس نظر شما در مورد عملکرد ایران در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر با کارلوس کی‌روش چیست؟

- من به کیفیت بازیکنان ایرانی باور دارم، اگر مقیاس آسیا را در نظر بگیرید ایران حتما جزو بهترین‌های آسیا محسوب می‌شود. بازیکنان ایران هم جزو بهترین‌های آسیا  و آنها واقعا بازیکنان خوبی هستند اما متاسفانه شرایطی که در لیگ داریم بهترین نیست و شاید به خاطر نوع پوشش تصویری هم آن بهترینِ فوتبال ایران به نمایش در نمی‌آید. در واقع آن چیزی که واقعا اینجاست برای سایر کشورها کشف نشده باقی مانده. من فکر می‌کنم اگر بازیکنان ایرانی در شرایط مساوی با دیگران باشند تفاوت خودشان را نشان می‌دهد.

این که ایران در جام جهانی چه می‌کند، نتیجه به آن لحظه به خصوص هم ربط دارد اما من به بازیکنان ایرانی و کیفیت‌شان اعتقاد دارم. گاهی نتیجه به سه، چهار بازیکن خاص مربوط نمی‌شود و از درون یک تیم واقعی بیرون می‌آید. فکر می‌کنم کاری که کی‌روش در این هفته‌ها می‌کند و وقت بیشتری را با بازیکنان می‌گذارد و به دنبال این است که روح تیمی را حاکم کند احتمالا به کسب نتایج متفاوت کمک خواهد کرد. من نمی‌دانم قطعا به نتیجه خواهد رسید یا نه اما اگر ما این بازیکنان را جمع کنیم تا با هم اوقات بیشتری داشته باشند مجموعه متفاوتی خواهی داشت. این سه، چهار روزی که بازیکنان با تیم باشگاهی‌شان نیستند روزهای مهمی است ولی من اعتقاد دارم باید خودمان را برای تیم ملی قربانی کنیم. کارلوس کی‌روش را می‌شناسم و او یک مربی پرتغالی است ولی اگر شخص دیگری هم بود من همین روش را اتخاذ می‌کردم. برای تیم ملی آرزوی خوش شانسی می‌کنم چون این تورنمنتی هست که شما نمی‌توانید آن را پیش‌بینی کنید.

معلوم نیست در سه چهار هفته باقی مانده همه بازیکنان در اختیار باشند یا فرم‌شان آن چیزی که لازم است باشد یا نباشد و به بخشی از نتیجه‌گیری هم ربط دارد به اینکه آنها چطور با شرایط مسابقات سازش پیدا می‌کنند. همچنین خود شرایط بقیه تیم‌ها هم باید مدنظرمان باشد. با این حال من در این شکی ندارم که ما قطعا اسکواد قدرتمندی خواهیم داشت باتوجه به کاراکتر بازیکنان ایرانی.

* ما از شما رفتارهای جالب و بامزه‌ زیادی دیدیم مثل رقص شما در جشن تولدی که همکاران‌تان در ترکیه برای شما گرفتند یا همراهی کردن با بافتمی گومیس در شادی پس از گل منحصربه‌فردش در الهلال. آیا پایان همکاری شما با سپاهان هم همراه با رفتار‌های از این دست است؟

- من آدم خوشحالی هستم و در عین حال حساس.  من آدمی هستم که دوست دارم شور و شوق و خوشحالی‌ام را با همه تقسیم کنم. در عین حال باید سعی کنم لول انرژی‌ام را با لول سایر افرادی که قرار است با آنها دست به شادی بزنم تطبیق دهم. من تنهایی نمی‌توانم در این دنیا خوشحال باشم و باید خوشحالی‌ام را با بقیه روی هم بگذارم. اگر در این روزها مردم در ورزشگاه بودند مطمئنا شکل شادیم خیلی تفاوت می‌کرد.