قهرمانی استقلال آرزوی جشن تولد مرد پرتغالی

به گزارش "ورزش سه"، ریکاردو ساپینتو روز گذشته 50 ساله شد. سرمربی استقلال در روز تولد خود با یکی از سنگین ترین جریمه های تاریخ فوتبال ایران مواجه شد و باید دیدار بعدی تیمش برابر ذوب آهن را نیز از روی سکوها تماشا کند. با این حال، او امیدوار است که بتواند در این بازی خارج از خانه، سه امتیاز حساس را به دست بیاورد.

روزنامه رکورد پرتغال به مناسبت تولد ساپینتو، در شماره روز گذشته خود به مرور زندگی حرفه ای سرمربی آبی های پایتخت پرداخته و در پایان نیز مصاحبه کوتاهی را با وی انجام داده است. رکورد تیتر "شیر شاه به نیم قرن از زندگی خود می رسد" را برای این گزارش انتخاب کرده است و از قول ساپینتو نوشته است: "من مرد بسیار خوشحالی هستم".

گزارش روزنامه رکورد را در زیر می خوانیم:

ریکاردو ساپینتو دیروز 50 ساله شد. او امروز در ایران به عنوان مربی استقلال تهران در محل کارش با خوشی زندگی می کند و خاطره ای از دورانی که به عنوان بازیکن درخشیده بود را به یادگار دارد.

او همیشه شخصیتی جذاب و بحث برانگیز داشت که تا ابد، ارزش هایی را که به او تاج و تختی در خانواده سبز و سفید (اسپورتینگ لیسبون) می بخشید را قدر می داند.

ریکاردو ساپینتو روز گذشته به نیم قرن از زندگی خود رسید، به عنوان چهره‌ای مطلق از فوتبال پرتغال، نماد سالگیروش (یک باشگاه فوتبال در شهر پورتو)، جایی که بزرگ شد و سپس به اسپورتینگ رفت، که در آنجا اتفاقات احساسی را رقم زد. رابطه ای که پایه های آن نابود نشدنی است.

در این بین، او بخش مهم زندگی خود را در خدمت پرتغال بود، 55 بار برای تیم ملی بزرگسالان و زیر 21 سال کشورش به میدان رفت. با داشتن یک مکان محفوظ و پاک نشدنی در تاریخ فوتبال کشور، او یک رابطه عاطفی آموزنده به عنوان یک ورزشکار ایجاد کرد.

او در مقایسه با بزرگترین ستارگان هم نسل خود، با تأخیر و در سن بالاتر استعدادش را به سطح بین المللی رساند. ساپینتو در سال 1972 به دنیا آمد، همان سالی که فیگو و روی کاستا متولد شدند، اما ریکاردو زمانیکه یک بازیکن بزرگسال بود، به جمع آنها پیوست. (ساپینتو دیرتر از فیگو و کاستا معروف شد.)

ساپینتو مدتها بود که جایگاهش را در تاریخ فوتبال پرتغال تضمین کرده بود. او زمانی که در بالاترین سطح فوتبال کشور و در سالگیروش شروع به کار کرد، جوانی تازه نفس بود و انگیزه زیادی داشت و به سرعت خود را به عنوان یک چهره برجسته به اسپورتینگ تثبیت کرد. بنابراین، او پس از 2 فصل حضور در این تیم از شهر پورتو، به لیسبون منتقل شد.

به دلیل روحیه تسلیم ناپذیر، او تعهدش به پیراهن تیم را پنهان نمی کرد و همین مسئله باعث افزایش طرفداران او شد. ساپینتو فضای خود را از نظر حرفه ای محدود کرد و به دلیل نوع نگرش، اخلاق و رفتارش، قلب افرادی که به او خدمت می کردند را به دست آورد.

او همیشه در راستا و موازی با دغدغه هواداران، خواسته‌ها و احساسات آن‌ها، در میانه میدان و جنگ با حریف ظاهر می شد و به اصولی چون عدالت، رنج و مبارزه که همیشه آنها را عاملی برای پیروزی می‌دانست، وفادار بود. ساپینتو درون زمین همه چیزش را فدا می کرد، این جوهره تسلیم ناپذیر و رقابتی، برای او شادی های بسیاری را به ارمغان آورد که باعث درخشان شدن حرفه او شد، اما مسئله ناخوشایندی که در نهایت به او آسیب رساند، مصدومیت های سخت بود.

با شرایط بسیار دشواری که او امروز در استقلال تهران دارد، ساپینتو در سن 50 سالگی وارد یک تجربه ورزشی جذاب می شود که تاکنون به خوبی پیش رفته است، اما با چالش عظیم سیاسی، مذهبی و اجتماعی روبرو می شود که کنار آمدن با آن سخت بوده است. او در ایران و در فاصله تقریباً 7000 کیلومتری از خانه و در سناریویی با اتفاقات سیاسی، روز مهمی از زندگی خود را جشن می‌گیرد.

از تهران و فردای تساوی در خانه با فولاد او گفت: تا اینجای فصل ۶ پنالتی را برای ما نگرفتند؛ اغراق نمی‌کنم، ۶ پنالتی! خیلی عجیب است اما ما به راه‌مان ادامه می‌دهیم و برای موفقیت تلاش می‌کنیم. ما از این حرف‌ها قوی‌تر هستیم. من به تیمم اعتماد دارم.

ساپینتو رضایت خود را از لحظاتی که در استقلال می گذراند نشان داد: از این تجربه بسیار خوشحالم، در یک باشگاه بزرگ، با 40 میلیون هوادار، که در آن کار بسیار شناخته شده ای انجام داده ایم. با عملکرد و نتایج خوب.

او همچنین به عملکرد خوب سپاهان به رهبری ژوزه مورایس پرتغالی نیز اشاره می‌کند که بعد از سه تیم برتر جدول، با تنها 2 امتیاز اختلاف نسبت به صدر، در رتبه چهارم است: این عقیده وجود دارد که آنها (سپاهان) بهترین فوتبال را در لیگ برتر ایران بازی می‌کنند.

ریکاردو ساپینتو پنجاهمین سالگرد تولد خود را با خانواده اش جشن گرفت. او می گوید: من همسرم را در کنارم دارم و دخترانم که از راه دور هستند، آنها به صورت تماس تصویری با ما خواهند بود.

او در مورد بازیکنانش می گوید: این یک امر ثابت شده است که جو فوق العاده ای بین همه ما وجود دارد. من مرد بسیار خوشحالی هستم. من سرشار از هیجان و انگیزه هستم.

ساپینتو وقتی به گذشته نگاه می کند، هنوز فکر می کند که «زندگی با او مهربان بوده است». علیرغم درک این موضوع که می گوید: «با وجود مقاومت و مبارزه بی وقفه و دائمی برای رسیدن به پیروزی ها، همیشه به موفقیتی که می خواستم دست پیدا نکردم.»