تیلور بهتر است یا یزدانی؟ نظرات تغییر کرد!

به گزارش ورزش سه، از آنجایی که جدال تیلور و حسن یزدانی از زمان حضور این دو در رقابت‌های کشتی المپیک توکیو برای ایرانیان شکلی کاملا جدی‌تر به خود گرفته و از آنجایی که باخت در آن مسابقه سخت، یک ناکامی بزرگ برای کاروان ورزش ایران بود، به نظر می‌رسد قبل از مسابقه شب گذشته، علاقه‌مندان کشتی توجه چندانی به برتری‌های قبلی کشتی‌گیر آمریکایی نداشته‌اند.

دیوید تیلور یک ورزشکار سرآمد و یک کشتی‌گیر استثنایی است که نبرد دیشبش با حسن یزدانی نشان داد که بی دلیل نام مجیک من (مرد جادویی) را روی او نگذاشته‌اند؛ او ۳۱ ساله و اهل ایالت نوادا است و از کالج مشهور پن استیت به کشتی آمریکا معرفی شده است.

تیلور از همان اولین کشتی مقابل یزدانی که با پیروزی قاطعش به پایان رسید، نشان داد که یک حریف جدی و لقمه گلوگیر برای قهرمان المپیک و ستاره رقابت‌های کشتی آزاد جهانی خواهد بود؛ سبک کشتی او اصطلاحا به کشتی یزدانی نمی‌خورد و با یورش‌های انفجاری توانایی عجیب و غریب در دفاع و همچنین تیزچنگی در انجام حرکات سرعتی، ویژگی‌هایی است که کار هر حریفی را برای مقابله با وی دشوار می‌کند؛ کمااینکه یزدانی اگرچه در کشتی سال گذشته تقریبا با برتری او را شکست داد اما تا به حال چهار بار مقابل این حریف آمریکایی شکست خورده است.

اما در شرایطی که پیش‌بینی‌های خوشبینانه‌ای نسبت به رقابت تیلور و یزدانی در مسابقه شب گذشته وجود داشت، حریف آمریکایی که مثل المپیک با دوبنده آبی روی تشک حاضر شده بود، در نهایت با نعره‌ای از ته دل، پیروزی مقابل یزدانی را جشن گرفت؛ فریادی که نشان می‌داد او چه فشاری را در یک سال گذشته تحمل کرده و چه تمرینات سختی را پشت سر گذاشته تا با این آمادگی عجیب و غریب وارد رقابت‌های جهانی بشود.

او با بدنی که حتی یک گرم اضافه نداشت، مقابل زور بازوی عجیب و غریب یزدانی هرگز تسلیم نشد و هربار که کشتی‌گیر ایرانی قصد داشت که او را پیش بیندازد، او از همان سمت پای یزدانی را گرفت و موفق به خاک کردن او شد.این چیزی بود که بلافاصله به آنالیز بهتر کشتی یزدانی از طرف حریف آمریکایی تعبیر شد؛ حال آنکه سال گذشته هم وقتی حسن تیلور را در کشتی رودررو شکست می‌داد، چنین صحبت مشابهی درباره آنالیز بهتر ایرانیان از تکنیک کشتی تیلور مطرح شده بود.

نکته بسیار مهم درباره این دو این است که هر دو کشتی‌گیر از بهترین‌های فعلی جهان محسوب می‌شود و در این وزن کسی توانایی شکست دادن آنها را ندارد و به همین دلیل رقابت بین این دو در سه سال گذشته این رقابت را بدل به یکی از کلاسیک‌ترین نبردهای کشتی امروز جهان کرده است که بینندگان بسیاری را به دنبال خود می‌کشد.

شاید بشود کشتی این دو را با رقابت سه تنیسور مطرح، راجر فدرر، رافائل نادال و نواک جوکوویچ مقایسه کرد که هر یک در دوره‌ای و در تورنمنتی دیگری را شکست می‌داد و در نهایت نمی‌شد به طور قطع گفت کدام یک از دیگری بهتر است اما با این شکست آخر نظرات کاربران ایرانی شبکه‌های اجتماعی تا حدی تغییر کرده و آنها حالا تیلور را یک کشتی‌گیر شکست‌ناپذیر می‌دانند که سطح کارش بالاتر از یزدانی است؛ اگرچه شاید یک روز پیش‌تر چنین نظری درباره این دو وجود نداشت.

البته طرفداران جدی کشتی در ایران کم تعداد هستند و طبیعتا اغلب این نظرات مربوط به نگاه فصلی طرفداران ورزش است که در اوقات مسابقات جهانی به این رشته علاقه‌مندتر می‌شوند و شاید نمی‌شود همه نظرات را جدی گرفت. با این حال با توجه به حجم کامنت‌ها، حالا باید در موقعیت حسن یزدانی بود و اینکه متوجه شد که او چه فشار بیشتری را به نسبت گذشته تحمل می‌کند.

او برای اولین بار در معرض این ناباوری از سوی علاقه‌مندان بی چون و چرایش قرار گرفته که به اندازه تیلور کشتی‌گیر خوبی نیست و حالا باید نهایت تلاشش را بکند که در اولین مسابقه رودررو که شاید در مسابقات جهانی سال آینده اتفاق بیفتد، دوباره ضمن تحمیل دومین شکست به حریف، این بار از خود اعاده حیثیت کند.

البته اغلب علاقه‌مندان به کشتی در ایران شیفته یزدانی هستند چرا که او، سال‌هاست که سنگین‌ترین بارهای روانی را برای کشتی ایران با دوش کشیده و در واقع سالار تیم ملی کشتی آزاد ایران بوده است و باخت این چنینی هم شاید چندان تاثیری در عمق علاقه ایرانیان به وی نگذارد.
یزدانی که اساسا اهل صحبت و حرف هم نیست، بیش از هر چیز به یک دفاعیه فنی و یک مبارزه قاطعانه نیاز دارد؛ فقط حیف که باید زمان زیادی را تا تجدید این مسابقه و رقم خوردن نتیجه احتمالی صبر کنیم و حتی اگر در مسابقات سال آینده نیز دوباره نتیجه وفق مراد ما نباشد، آن وقت است که نبرد اصلی به المپیک پاریس موکول خواهد شد؛ جایی که یزدانی برای سومین المپیک پیاپی برای طلا به میدان خواهد آمد.

در نهایت فعلا ماییم و تصاویر آخرین مسابقه این دو، مرور ناراحت‌کننده لحظات ناکامی یزدانی و عربده حریف آمریکایی در سالن و رسم تاج قهرمانی روی عضلات شکمی؛ چیزی که واقعا استحقاقش را داشت. اگرچه قیافه درهم ریخته و گرفته یزدانی روی سکوی دوم را باید به نشانه یک استراحت کوتاه و آغاز تلاش برای جبران مافات ببینید.

برای یزدانی سکوی دوم هیچ معنایی ندارد و این مهمترین واهمه حريفان از او است.