یادداشت: سایه‌روشن‌های صدرنشینی پرسپولیس

به گزارش ورزش سه، شاید کمتر کسی تصور می‌کرد این هفته سپاهان ببازد، استقلال مساوی کند و پرسپولیس با پیروزی بر نفت آبادان به صدر جدول برسد. با وجود این، چنین اتفاقی رخ داد و سرخپوشان ضمن برتری 2 بر صفر، حضور زودهنگام در صدر جدول را هم جشن گرفتند. 
این پیروزی اما نقاط منفی و مثبتی داشت که به نقل از همشهری ورزشی آنها را با هم مرور می‌کنیم.

  نکات مثبت
  بازی بهتر|  نمایش پرسپولیس مخصوصا در نیمه اول این بازی به وضوح قابل‌قبول‌تر از مسابقات گذشته این تیم بود. شاگردان یحیی گل‌محمدی که انگار می‌‌دانستند این یکی از مسابقات آسان آنهاست و باید هر طور شده 3امتیاز را بگیرند، از همان ابتدای بازی عرصه را بر حریف تنگ کردند و مجال تطبیق‌یافتن نفتی‌ها با شرایط ورزشگاه آزادی را ندادند. در نتیجه پرسپولیس در میانه‌های نیمه اول گلش را زد. به علاوه این تیم موقعیت‌های نسبتا بیشتری هم خلق کرد و در کارهای ترکیبی و تاکتیکی روان‌تر از گذشته نشان داد.

  خودنمایی لوکادیا|  مسئله بدن سنگین و ناآماده لوکادیا نقش یک «ضد‌حال» را برای هواداران پرسپولیس داشت. او در بازی اولش برای سرخ‌ها چندان خوب ظاهر نشد تا تردیدها در موردش افزایش یابد. با این حال، درست زمانی که رقم یک میلیون دلاری قرارداد مهاجم هلندی لو رفت و فشارها را بر او افزایش داد، قفل پای لوکادیا هم باز شد و او نخستین گلش را برای سرخ‌ها زد. نوع گلی که لوکادیا زد نشان از تجارب او در سطح اول فوتبال اروپا داشت. همچنین در طول این بازی هماهنگی خوبی بین این هلندی و سایر بازیکنان پرسپولیس مخصوصا مهدی ترابی به چشم می‌خورد.

  چهارمین کلین‌شیت|  به علاوه این بازی با ثبت چهارمین کلین‌شیت پرسپولیس هم همراه شد تا سرخ‌ها همچنان تنها تیم لیگ برتر باقی بمانند که دروازه‌شان هرگز باز نشده است. این موضوع برای پرسپولیس که پارسال خط دفاع متزلزلی داشت و قهرمانی را هم سر همین ضعف از دست داد، بسیار نیکو و نویدبخش است و شیرینی پیروزی بر نفت را دوچندان می‌کند.

  نکات منفی
  عقب‌نشینی عجیب|  در دقایق طولانی از نیمه دوم پرسپولیس بدون هیچ دلیل خاصی مشغول دفاع همه‌جانبه شد. توپ و میدان برای چیزی حدود نیم‌ساعت در اختیار نفتی‌ها قرار گرفت که شاید از نظر بضاعت یکی از 2تیم ضعیف لیگ برتر باشد. میهمان حتی موقعیت‌های خوبی هم برای گلزنی ایجاد کرد که شاید اگر هر کدام به ثمر نشسته بود، شرایط تغییر می‌کرد. همین احتیاط حتی با چاشنی وقت‌کشی در بازی قبلی برابر آلومینیوم اراک هم به چشم آمد. روشن نیست که چرا پرسپولیس اعتمادبه‌نفس لازم برای تحت فشار قرار‌دادن رقبا را از دست داده و به جای ایجاد فشار برای افزایش فاصله، دنبال حفظ برتری حداقلی است. پارسال هم این مشکل در تیم یحیی گل‌‌محمدی به چشم می‌خورد که انگار هنوز حل نشده است. این عقب‌نشینی‌ها می‌تواند جنبه‌های فنی، بدنی یا روانی داشته باشد.

  اشتباهات فردی|  درست است که پرسپولیس هنوز گل نخورده، اما موقعیت‌های گلزنی زیادی به رقبا داده است؛ گاهی درخشش دروازه‌بان مانع از به ثمر نشستن این توپ‌ها شده و گاهی مهاجمان حریف بدشانس بوده‌اند. نرخ اشتباهات فردی هم بین بازیکنان پرسپولیس بالاست. در این بازی گولسیانی، اسماعیلی‌فرد و علی نعمتی مرتکب اشتباهاتی شدند که تکرار هر کدام از آنها برابر یک تیم قدرتمندتر می‌تواند غیرقابل جبران باشد.

  سهم کم جوانان|  قصه مکرر پرسپولیس یحیی است. در دفاع چپ علی نعمتی بازی می‌کند و محمدمهدی احمدی بیرون می‌نشیند. سهم محمد عمری هم همان دقایق کوتاه آخر بازی است. او آنقدر کم بازی می‌‌کند که عطش دیده‌شدن دارد و این تشنگی، دارد کم‌کم تبدیل به‌خودخواهی این بازیکن می‌شود. در مجموع منتظر نباشید یحیی بیشتر به جوانان بازی بدهد.