چرا ریکلمه در بارسلونا نابود شد؟

به گزارش ورزش سه، «آپارتمان او تقریباً خالی بود. تمام چیزی که در اتاق نشیمن قرار داشت، یک میز با یک سفره چهارخانه و چند صندلی بود. یک ظرف برای نوشیدن ماته (یک نوشیدنی گیاهی خاص آرژانتینی که با نی فلزی خورده می‌شود) و فقط همین. نه عکسی و نه هیچ چیز شخصی.»این جملات روایت یکی از کارمندان بارسلونا درباره محل زندگی خوان رومان ریکلمه است. یک استعداد ناب آرژانتینی که در سال ۲۰۰۲ به خدمت کاتالان‌ها درآمد.
فران سوریانو، نایب رئیس اسبق بارسلونا این جملات را به نقل یکی از کارمندان این تیم در کتابش «گل؛ توپ شانسی وارد دروازه نمی‌شود» نقل کرده. کتابی که در سال ۲۰۱۲ چاپ شد و چند روزی است به همت نشر کتاب آمه و با قلم بهنام جعفرزاده ترجمه شده و به بازار نشر ایران راه پیدا کرده است.

سوریانو در این کتاب از دلیل هدر رفتن استعداد ریکلمه گفته که شاید برای مدیران ایرانی جالب باشد. فصل، فصل نقل و انتقالات است و یکی از مهم‌ترین سؤال‌ها این است که چرا بعضی بازیکنان وقتی به تیم دیگری می‌روند، مخصوصاً اگر تیم بزرگی باشد آن کارآیی قبل را ندارند.
نایب رئیس بارسا معتقد است یک دلیل می‌تواند ناتوان بودن بازیکن برای تطبیق پذیری باشد. او می‌گوید می‌شود با تحقیق بیشتر از خلقیات بازیکن باخبر شد و ریسک چنین خریدهایی را پایین آورد.
سوریانو می‌گوید بعدها متوجه شده ریکلمه حتی وقتی در آرژانتین به بوکاجونیورز پیوسته و تنها ۳۵ کیلومتر از زادگاهش فاصله گرفته، دچار مشکل تطبیق پذیری شده. از زادگاهش که یک محله روستایی‌ شکل بوده فاصله گرفته و نتوانسته در یک کلانشهر به خوبی دوام بیاورد. او عادت داشته در حیاط محله کوچک‌شان با دوستانش استیک بپزد و دل و دماغ شهرنشینی نداشته.
به قول سوریانو «ریکلمه نتوانست با ۳۵ کیلومتر دوری از خانه‌اش تطبیق پیدا کند و اکنون انتظار می‌رفت که ۱۰ هزار کیلومتر دورتر زندگی کند. منطقی و قابل پیش‌بینی بود که این اتفاق رخ نخواهد داد!»
جالب اینجاست که خود ریکلمه که خیلی‌ها او را با مارادونا مقایسه می‌کردند بعدها در مصاحبه با روزنامه آرژانتینی اوله گفت: «به من هشدار داده بودند که چند ماه ابتدایی بعد از ترک آرژانتین دشوار خواهد بود اما پس از مدتی دلت نمی‌خواهد به خانه برگردی. اما ماجرا برای من کاملاً برعکس بود. هر روز بیشتر از قبل دلتنگ خانه می‌شدم. وقتی برای تعطیلات به خانه برمی‌گشتم دوست نداشتم به بارسلونا برگردم و با چشمانی اشکبار از خانواده‌ام جدا می‌شدم.»
بعضی وقت‌ها مسائل روحی روانی می‌تواند کیفیت یک بازیکن را نابود کند. نمونه زنده می‌خواهید؟ به فصل اول حضور مسی در پاریس نگاه کنید که چطور تغییر مکان فوتبال او را تقلیل داد.