نه کلوپ، نه گواردیولا و نه مورینیو: کارلو آنچلوتی

به گزارش ورزش سه ، همه قبول دارند که کارلو آنچلوتی یکی از دوست داشتنی ترین مردان فوتبال است. كنار زمين خونسرد است و در کنفرانس‌های مطبوعاتی‌ آرامش دارد. و با عکس‌های مختلفی که از او در شبکه‌های اجتماعی بازیکنان رئال مادرید پس از كسب  قهرمانی این فصل لیگ منتشر شد نشان می‌دهد بازیکنان به وضوح او را دوست دارند. او تنها مربی ای است که در هر یک از پنج لیگ برتر اروپا قهرمان شده و تنها مربی که تا کنون به پنج فینال لیگ قهرمانان رسیده است.
همه اين ها شايد نشانه ای است از این که مردان خوب و دوست داشتني هم مي توانند برنده باشند؟ 
اما به این سادگی هم كه به‌نظر مي رسد نيست.

*پس از قهرمانی رئال مادرید در این فصل، این دیدگاه به طور گسترده ای مطرح شد؛ احتمالا آنچلوتي اعتباری را که شایسته اوست دریافت نمی کند. موفقیت در پنج لیگ مختلف، پنج شرايط و محیط مختلف فوتبال، نشان‌دهنده سازگاری، انعطاف‌پذیری و واقع بيني و عمل‌گرایی مغز فوتبالي اوست.
با این حال شاید به همین دلیل است که او را دست كم می گيرند.

*آنچلوتي فوتبال را تغییر نداده است. مردي انقلابی نیست. او رويا گراي خشمگين نیست که در تلاش بي حد و حصر به دنبال و رسيدن به اصول و دکترین خود باشد. 
او غذا و نوشيدني مورد علاقه خود را دارد و آشکارا اذعان می کند، فوتبال یکی از چیزهای بی اهمیت در زندگی است. او در برخورد با بازیکنان نخبه تبحر دارد و با مالکان اغلب ناآرام مانند سیلویو برلوسکونی، رومن آبراموویچ، ناصر الخلیفی و فلورنتینو پرز، خوب كنار مي آيد.

*زماني‌كه وارد می شود، محبوبيت كسب مي كند و برنده است، اما به سختی اثری از "خود" بر جای می گذارد. آنچلوتي کسی نیست که تیمی را با تصویر و مُهر خود بسازد. هیچ حسی وجود ندارد. وقتی با تیم پپ گواردیولا یا یورگن کلوپ روبرو می شود، بخشی از روح آنها داخل زمین در تب و تاب و آزمایش است. او پایان نامه و تِز خود را در *Coverciano با "آرايش درخت کریسمس"*١-٢-٣-٤ نوشت، اگرچه فقط هر از گاهي در طول کار مربيگري خود از آن استفاده کرده است. وصف شكل و شمايل تيم آنچلوتي بسيار دشوار است. نشانه ها را حذف کنید ولي همچنان تيم گواردیولا یا کلوپ، حتی خوزه مورینیو قابل شناسایی است. اما تیم آنچلوتي فقط شبیه تیمي است که فوتبال خوبی بازی می كند، و حتي در مواقعی، فقط تیمی است، برنده بازي!
                                                         
*مرد محبوب
مطمئناً با رئال مادرید در این فصل، این حس وجود داشت که آرامش آنچلوتی دقیقاً همان چیزی بود که تیم به آن نیاز داشت. زمانی که منچسترسیتی در بازی اول نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا در اتحاد دو بر صفر مقابل آنها به برتری رسید، آنچلوتی منفعلانه روی نيمكت نشسته بود در حالی که گواردیولا به تنش خود در كنار زمین ادامه داد. از آنجایی که پيشرفت مادرید در ليگ قهرمانان قابل توجيه است، اعتقاد درونی آنچلوتي به اندازه گل هاي کریم بنزما، وینیسیوس جونیور و رودریگو مهم بود. با وجود همه داده ها، الگوها و شکل ها و سيستم و سازماندهی فوتبال مدرن، روانشناسی همچنان مهم است.
با این حال... راه دیگری برای نگاه کردن به دوران حرفه ای آنچلوتي وجود دارد و آن این است که در ١٦ فصل کامل مدیریت بزرگترین باشگاه های سراسر اروپا، تنها پنج عنوان قهرمانی لیگ را به دست آورده است. آنچلوتي مربي یکی از سه فصلی که پاري سن ژرمن تحت نظر مالكان قطری‌ نتوانست عنوان قهرمانی لیگ را به دست آورد، بود. البته اگرچه فقط در میانه راه مسئوليت را پذيرفته بود.
در بایرن، آنچلوتي در ابتدا پس از سال‌های ذوق آور و به شدت كشنده گواردیولا، نفس تازه‌ای به نظر می‌رسید، اما در سپتامبر پس از قهرمانی در بوندسلیگا اخراج شد، زیرا بازیکنان احساس می‌کردند به اندازه کافی تحت فشار قرار نمي گيرند. 
در فوتبال “مطلق” وجود ندارد: چیزی که در شرايطي کار می کند، ممکن است در وضعيت دیگر جواب ندهد. همانطور که روش گواردیولا می تواند یک باشگاه و تيم را به جلو ببرد، ممكن است بازیکنان را خسته و بيزار کند یا در بازی های بزرگ بر اضطراب آنها بیفزاید، چنانچه رویکرد آرام آنچلوتي نیز نشان از موفقیت پایدار و دائمي ندارد. این یک الگوی آشنا در همه رشته‌های ورزشی است: اگرچه اغلب تیم‌ها و بازيكنان می‌توانند با آزادي، زیر نظر یک مربی آرام به بالاترین حد و مدارج خود برسند، اما نتیجه‌ و عواقبي هم وجود دارد؛ موفقيت بطور حتم پس از شكوفايي کاهش می‌یابد.

*چالش فصل تازه 
٢٢-٢٠٢١ فصل عجیبي برای مادرید بود. مادريد در حال پوست انداختن بود. پس از استعفای زین الدین زیدان از سرمربیگری و شكست سوپرلیگ پیشنهادی، به یک جفت دست مطمئن نیاز داشتند. آنچلوتي به تازگی ٦٣ ساله شده است، انتصابی بود كه با بی میلي انجام شد، و پس از شکست خفيف در بازی رفت مرحله یک هشتم نهایی خارج از خانه مقابل پاری سن ژرمن، صحبت هايي در باب تعویض او وجود داشت.
به نظر می رسيد، تصور همه اين است که او بهترین دوران خود را پشت سر گذاشته است و به همین دلیل هم بود که او در فصل پيش از آن در اورتون حضور داشت. شايد بيان اين سو نيت به نظر برسد؛ با بارسلوناي در بحران،  و عقب نشيني اتلتیکو، اين شرايط ساده ترين قهرماني لالیگا را در طول سال هاي گذشته مهيا كرد.

آزمون واقعی آنچلوتي در فصل آینده خواهد آمد، زمانی که لاليگا دوباره رقابت پاياپاي هميشگي را آغاز كند. آيا او قادر خواهد بود روند پيروزي را ادامه دهد و قهرماني را تجديد كند؟ این به طور سنتی هيچگاه نقطه قوت او نبوده است.

با وجود همه اين شك و تردیدها، آنچلوتي نه تنها یکی از دوست داشتنی ترین، بلکه یکی از موفق ترین مربيان تاریخ است.

*درباره جاناتان ويلسون

جاناتان ويلسون يكي از برجسته ترين نويسندگان فوتبال است. كتاب هاي او خواندني است و ساعت هاي زيادي از وقت خوره هايي مانند من را با لذت پر كرده است.
مقالاتش نيز عمدتا بسيار خواندني است. متفكرانه ساده نويسي مي كند. جذابيت آن مانند گپي بي تعصب با دوست شفيق و عزيزي است كه تا ته بحث با هم همراه مي شويد.

ویلسون زندگی خانگی سختی در كودكي داشت. دلایل زیادی برای عدم احساس تعلق داشت، يكي از آن ها فوتبال بود. در نوجوانی عشق خود به توپ را کشف کرد. در دوران جواني و بزرگسالی و تا اكنون، فوتبال بخش مهمی از زندگی او باقی مانده است.

قصد رديف كردن نام كتاب ها و جوايز او را ندارم. با چند كليك در برابرتان ظاهر مي شود. از آناتومي منچستر يونايتد و ليورپول تا فرشتگان آرژانتيني با چهره‌هاي كثيف، تاريخ كتاب تحسين شده تاريخ تاكتيك فوتبال در وارونه كردن هرم، دوران طلايي فوتبال مجارستان در نام هايي كه مدت ها پيش شنيده شده. میراث بارسلونا: گواردیولا، مورینیو و مبارزه برای روح فوتبال. سفري به فوتبال اروپاي شرقي در پشت پرده. تاريخ دروازه بانان در غريبه ها. روایت قطعی از اسرارآمیزترین شخصیت های فوتبال: دروازه بان. 
اين ليست با اشاره هاي هر چند كوتاه همچنان ادامه دارد. در ميان همه اين كتب فوق العاده، محبوبترين كتاب ويلسون براي من "لگد بزن و بدو" با عنوان فرعی "خاطرات با توپ فوتبال" است. بالطبع فوتبال ساختار روایت ویلسون را فراهم می کند تا از طريق ورزش به جهان بنگرد و  به زمینه هاي اجتماعی، سیاسی گسترده‌تری نفوذ کند. خاطراتش با Kick and Run، روایتی از عشق مادام‌العمر او به فوتبال است. سبک داستان سرایی متمایز ویلسون، طنز خود را دارد و همیشه پر است از عشق. ما را از دوران کودکی به سراسر جهان مي برد و طي آن بسیاری از تجربیات بزرگ دیگر زندگی او را مي خوانيم. همه چيز به شكلي به عشق او به فوتبال مرتبط می‌شود. حتما و شديدا خواندن آن را توصيه مي كنم. 
         

اميرحسين صدر
29  ژوئن ٢٠٢٢