از اعدام بازیکن تا انهدام مافیای کامورا

به گزارش ورزش سه، آنچه می‌خوانید تورقی است در تاریخ. نگاه انداختنی به صفحات زرد شده و ریزریز شده‌ای که هنوز می‌شود با لذت و دقت ورقش زد و از غرق شدن در دل رازهایش لذت برد. چه بگوییم از قصه شیرین جام‌جهانی وقتی لابه‌لای این سطرها می‌بینید که قصه آنی نیست که شما می‌پندارید و این میهمانی بزرگ، تمام و کمال خوشی و خوشگذرانی نیست که این داستان را جاهایی هم با عرق و خون نوشته‌اند مخصوصا تاریخ جام‌جهانی، تاریخ خون و خونباری است. آندرس اسکوبار تنها کشته جام‌جهانی نیست. چه بسیارند آنها که در راه رسیدن یا نرسیدن تیمی به جام‌جهانی، خون داده‌اند به حق و ناحق یا به خواست یا ناخواسته! جام جهانی صدالبته به مسیر خود ادامه می‌دهد. بی‌توجه و اهمیت دادن به مردم توده‌واری که پشت سرش می‌دوند و بی‌توجه به آینده‌ای که در راه است. هیچ چیز جای فوتبال را نمی‌گیرد. هیچ چیز سد راه جام جهانی نخواهد شد. فوتبال به مسیر خود ادامه می‌دهد و ما دنبالش خواهیم دوید.

اعدام الکس به‌خاطر جاسوسی
فرانسه در اولین دوره جام جهانی فوتبال (1930) کاپیتانی داشت به نام الکس ویلاپلان. بازیکنی که در خط هافبک بازی می‌کرد. در آن جام جهانی که در کشور اروگوئه برگزار می‌شد، فرانسه عالی کار کرد، اما نتوانست به قهرمانی برسد. الکس ویلاپلان به همراه یارانش به وطن برگشتند. چند سال بعد (1939) آتش جنگ جهانی دوم برافروخته شد. آلمان و فرانسه نیز به جنگ یکدیگر رفتند و خرابی‌های بی‌شماری در اروپا پدید آمد. در سال‌های آخر جنگ، خبر عجیبی به دست رسانه‌های فرانسوی افتاد؛ ویلاپلان سال‌ها برای آلمانی‌ها جاسوسی می‌کرد و اطلاعات کشورش فرانسه را به آنها می‌فروخت! این خبر باعث شد اولین کاپیتان تاریخ فرانسه در جام‌های جهانی به دار آویخته شود. حکم دادگاه، به‌سرعت اجرا شد تا دیگر هیچ‌کس هوس جاسوسی به سرش نزند، حتی فوتبالیست‌ها.

پابرهنه‌ها به بهشت نرسیدند
در جام جهانی 1950، کشور هند به‌عنوان اولین کشور آسیایی به جام جهانی رسید. مردم استعمارزده هند به قدری از این اتفاق خوشحال و شادمان بودند که سر از پا نمی‌شناختند و ماه‌ها جشن و سرور به پا کردند. قرار بود جام جهانی 1950 در کشور برزیل انجام شود و هندوها به برزیل سفر کنند، اما پس از برآورد هزینه، مسئولان ورزش کشور هند از اعزام بازیکنان فوتبال این کشور به برزیل منصرف شدند، چراکه عملا پولی در بساط نبود. بازیکنان هند نه پولی برای خرید بلیت سفر به برزیل داشتند و نه حتی برای خرید کفش و پیراهن ورزشی. این حادثه تلخ، کشورشان را به ورطه غم و اندوه فرو برد.

8دقیقه معطلی بعد از اخراج
کاپیتان تیم‌ملی آرژانتین در جام جهانی 1966 بعد از اینکه با کارت قرمز داور مواجه شد زمین بازی را ترک نکرد. وی در حالی‌که به داور بازوبند خود را نشان می‌داد با واکنش او مواجه شد و داور این بازی فکر کرد راتین به او فحاشی کرده است. 8 دقیقه بعد وقتی تمام بازیکنان قصد داشتند به همراه داور زمین را ترک کنند، درنهایت راتین تصمیم گرفت به سمت رختکن برود. انگلیس در پایان، این بازی را با تک‌گل جف هورست با پیروزی پشت‌سر گذاشت.

تعویض لباس با حیوان‌ها!
الف رمزی سرمربی تیم ملی انگلیس که در جام جهانی 1966 به قهرمانی رسید پس از پایان بازی برابر آرژانتین به‌سرعت درون زمین دوید. این اقدام رمزی برای ابراز خوشحالی نبود بلکه او می‌خواست از تعویض لباس بازیکنانش با حریف جلوگیری کند. رمزی در مصاحبه خود گفت: «با حیوان‌ها لباس عوض نمی‌کنیم.»

شاهکار داوری
نیمه‌نهایی جام‌جهانی ۱۹۸۲ یکی دیگر از شاهکارهای داوری مسابقات رقم خورد. جایی که هارولد شوماخر دروازه‌بان تیم آلمان با خطا روی پاتریک باتیستون فرانسوی مانع از ادامه حرکت او شد. باتیستون بی‌هوش شد و در همان زمین به او اکسیژن وصل کردند؛ اما داور مسابقه توجهی نکرد و به سود آلمان ضربه دروازه اعلام کرد. شاید برای اعلام خطا انتظار داشت اتفاقات دیگری بیفتد.

انهدام مافیای کامورا
همیشه این‌طور نبوده که فوتبال بازنده مقابل سیاست باشد. در دوره بعدی یعنی جام جهانی 1982 اسپانیا، اتفاق هیجان‌انگیزی رخ داد. وقتی ایتالیایی‌ها توانستند به‌عنوان میزبان، قهرمان شوند، مردم به خیابان‌ها ریخته و به رقص و پایکوبی مشغول شدند. شادی عمومی تمام کشور را در بر گرفت و هیچ‌کس نمی‌توانست نسبت به این قهرمانی بی‌تفاوت باشد. مردم هیجان‌زده، در حین جشن به سمت مقر شاخه خطرناکی از مافیای ایتالیا به نام کامورا حرکت کردند. اتحاد بی‌نظیر مردم سبب انهدام بزرگ‌ترین مافیای کشور ایتالیا شد و شهر ناپل دوباره به دست مردم عادی افتاد. این‌بار سیاست بود که بازی را به فوتبال و شادی‌های فوتبال باخت تا مافیا نابود شود.

کلمبیا در ماتم
قرار بود جام جهانی 1986 در کشور کلمبیا برگزار شود. مسئولان فدراسیون فوتبال کلمبیا برای گرفتن میزبانی این دوره از بازی‌ها، تلاش زیادی کردند و همه‌چیز مهیا شده بود که ناگهان زلزله مهیبی، کلمبیا را لرزاند. شدت تخریب این زمین‌لرزه به‌حدی بود که به اماکن ورزشی نیز آسیب جدی وارد کرد. اولین اتفاق پس از زمین‌لرزه، انصراف کشورهای مختلف از سفر به کلمبیا بود. هیچ‌کس دلش راضی نمی‌شد به این کشور سفر کند زیرا کلمبیا حالا دیگر تحت تاثیر قهر طبیعت قرار گرفته بود و امکان داشت در زمان برگزاری جام جهانی، اتفاقات تلخ دیگری نیز رخ دهد. به همین خاطر مکزیک میزبان این دوره شد.

سریع‌ترین اخراج تاریخ
باتیستا بازیکن اروگوئه‌ای در جام جهانی 1986 تنها 56 ثانیه پس از شروع بازی با خطا روی گوردون، کارت قرمز گرفت و سریع‌ترین اخراج تاریخ رقابت‌ها را به نام خود ثبت کرد. اروگوئه و اسکاتلند به تساوی بدون گل رسیدند و تیم باتیستا صعود کرد.

عادت عجیب و غریب
گویکوچیا، دروازه‌بان تیم ملی آرژانتین در جام‌جهانی 1990 عادت عجیب و غریبی داشت. وی در زمین مسابقه ادرار می‌کرد و معتقد بود که این کار می‌تواند باعث خوش‌شانسی و برتری تیمش شود. نظر وی در این‌باره این بود که این کار جذابی است و چون بسیار ظریف هم بوده کسی از او شکایتی نداشته است.

گلوله نفرت‌آمیز
اسکوبار، مدافع تیم ملی کلمبیا در جام‌جهانی 1994 روی یک حرکت ناخواسته توپ را وارد دروازه خودی کرد و نقش زیادی در شکست دو بر یک کلمبیا مقابل آمریکا و حذف از رقابت‌های جام‌جهانی داشت. وقتی اسکوبار به کلمبیا بازگشت توسط فردی که روی شرط‌بندی، مبلغ هنگفتی را به دلیل شکست کلمبیا باخته بود به ضرب 12 گلوله کشته شد تا یکی از غم‌بارترین لحظات تاریخ فوتبال رقم بخورد.

نویسنده: حسین علیرضایی