داروین نونیز؛ ببر جوان علیه ارلینگ هالند

به گزارش ورزش سه ، باور كنيد يا نه؟ به عنوان یک اعجوبه ١٧ ساله در اروگوئه، پس از اینکه برای بازگشت از مصدومیت جدی و شديد زانو، تلاش و تقلاي بسياري كرد، قصد داشت فوتبال را براي هميشه كنار بگذارد. حالا در فصل آتي، او یک ستاره ٨٥ میلیون پوندی در خط حمله ليورپول خواهد بود.

"داروين نونیز" مهاجمي مخرب است، دامنه تحرک زيادي دارد، پويا است. در ضد حملات تيم از مجرمين اصلي است. حرکات دقيق و كارسازي در اطراف محوطه جریمه انجام مي دهد و ضرباتش به توپ منفجر كننده است. ديناميت كامل. متخصص در نفوذ و ماهر در حمله به فضاهای باز. خالق در محوطه جريمه. راست پاست و به راحتي در گوش چپ انجام وظيفه مي كند. بازيكني يورگن كلوپي. به‌طور حتم چشم سرمربي آلماني را در دو ديدار اخير ليگ قهرمانان بدجوري گرفت كه حتي منچستر يونايتد در برابر رقم پرداختي ليورپول جا زد. در غيبت ساديو مانه، يكي از ٣ تفنگدار ٥ سال اخير خط حمله، كه به همراه صلاح و فرمينیو يكي از زهردارترين و قدرتمندترين خطوط تفنگداران تاريخ ليگ برتر را تشكيل داده بودند، كلوپ خوب مي داند ليورپول به يك خانه تكاني اساسي براي ماراتون دوباره با سيتي نياز دارد.

داستان تكامل پسر جوان اروگوئه اي، از  اینکه چگونه از جهنم مصدومیت رهايي يافت تا به يكي از ستارگان جوان و خوش آتيه اروپا تبديل شود، از زبان مربيان سابق او شنيدني است. داستانی پر از شك، ترديد و دو دلي، و كمي ترس. در پايان پيروزي با قيام شكل گرفت. غلبه بر ياس و نااميدي و دلتنگي. نبردهاي بزرگ و فتح و ظفر هيچگاه به‌سادگي به‌دست نيامده است. 
حتم داشته باشيد از "Darwin Nunez" در فصل هاي آتي بيشتر و بيشتر و بيشتر خواهيد شنيد.

*درست زمانی که در تنهايي خود در "مونته ويدئو" در انطباق با شرايط موجود بود، به عنوان يك نوجوان به تيم دوم پنارول Penarol در دسته دوم ليگ ملي اروگوئه صعود كرده بود و در آغاز رشد و عرضه استعداد خود بود، رباط صلیبی زانوی راست خود را پاره کرد. وقتي‌كه جهان ناگهان از چرخش ايستاد. به یكباره همه پیشرفت ها متوقف شد. تمامي وعده ها زیر سوال رفت. و همه آرزوهاي پسر جوان اميدوار به یکباره پاك شد.

در فوریه ٢٠١٧، مصدومیت زانو جراحی شد. راه بهبودی طولاني بود و سخت. روزي در مسير بيمارستان، ايستاد، به عقب نگاه كرد و تصميم گرفت به خانه بازگردد. نزد مادرش، و برادرش جونیور، که در آن زمان رویای فوتبال را رها کرده بود و در آرتيگاس كار ديگري را آغاز كرده بود.
داروين در ابتدا انتظار داشت تا شش ماهه از مصدومیت رهايي يابد، اما یک سالي طول كشيد بود تا دوباره به طور منظم و مداوم فوتبال بازي كند. براي بازيکن جوان، سالي دردناك و فراموش نشدني بود.

"خوزه پردومو" مربی تیم جوانان پنارول در متقاعد کردن نونیز برای بازگشت دوباره تلاشي ديگر، بهبودي كامل، و بازي كردن دوباره فوتبال نقش کلیدی داشت. پردومو در جام جهاني ٩٠ ایتالیا برای اروگوئه بازي مي كرد و در همان سال برای مدت کوتاهی به کاونتری انگلستان پيوست. حالا او مربي موفقي است. كاشف  استعدادهای جوان در پنارول و مسئول مستقيم و غير مستقيم تربيت و پرورش و رشد جوانان پر آتيه!

"سازگاری با زندگی و شرايط جديد، خصوصا دور از خانواده برای یک نوجوان به اندازه کافی سخت است، شايد تنها دليل تحمل سختي، حضور در ميدان و بازی کردن است. مصدوميت سخت، انگيزه را از بین می برد و این به همراه دوري، می تواند به فرمول غیرقابل تحملي تبديل شود"

پردومو در مورد بهبودی پس از آن مصدومیت در سال ٢٠١٧ می گوید: "او به تیم اصلی صعود کرده بود و شديدا مايل بود  خود را ثابت کند. اما نمي توانست، زانویش هنوز درد می كرد، داروين به زمان نياز داشت اما به اندازه كافي صبور نبود."

در نوامبر همان سال نونیز به زمين بازگشت.  اولين بازي او برای تیم اصلی پنارول به عنوان بازیکن تعویضي. اما زانو درد او عود كرد، و شك و ترديد در او قوت گرفت. او به جراحی بیشتری نیاز داشت. تصميم خود را گرفت؛ به آرتیگاس بازمي گردم، به خانه.

"به او گفتم اگر خود را به طور كامل وقف بهبودي و تمرينات فيزيوتراپ كند، به آنچه كه بايد دست خواهد يافت. ما همراه با هم تیمی هایش او را متقاعد کردیم. البته همه اعتبار تصميم و مبارزه دوباره به داروين تعلق مي گيرد که به راه خود ادامه داد. حتي زمانی که ما را ترک کرد و تصميم گرفت به تيم دسته دومی آلمريا در اروپا برود. جایی که در ٣٢ بازی ١٦ گل به ثمر رساند و حتی زمانی‌که به بنفیکا رفت»

فرد ديگري که هرگز ایمان خود را نسبت به او از دست نداد، کویتو مربي تیم زیر ٢٠ ساله های اروگوئه بود. مربی که باور داشت. همراهی کرد و تا زمانی که اعتماد به نفس نونئز بازنگشت، پشتیبان او‌ ماند.

کویتو، نونيز را برای جام جهانی زیر ٢٠ سال در ژوئن ٢٠١٧ كه انگلیس در آن به قهرماني رسيد، انتخاب كرده بود. مصدومیت زانو او را از حضور در رقابت ها بازداشت. آنچه كه براي يك بازيكن جوان خارج از تحمل بود.
وقتی به آرامی به تناسب اندام و فرم بازگشت، کویتو او را برای مسابقات قهرمانی زیر ٢٠ سال آمریکای جنوبی در آغاز سال ٢٠١٩ انتخاب کرد.
"خارج كردن تاثيرات مصدومیت از سر و افكار او سخت تر از زانو بود. كنار آمدن با صدمات روحي هميشه سخت تر است. جوان بود و در يك لحظه بسيار کلیدی در اوایل دوران حرفه ای با مصدوميت روبرو شده بود"

نونئز در تورنمنت زیر ٢٠ سال آمریکای جنوبی حضور پيدا كرد، اما به قدر كافي خوب نبود و موقعیت های خود را از دست داد. انتقادات زيادي در رسانه های اجتماعی منعكس شد. بازيکن مصدوم و ناآماده جاي جوان مستعد ديگري را گرفته است. اما کویتو همچنان پافشاری كرد و هرگز از تصميم خود اظهار پشيماني نكرد.

هرچند با كمي تاخير، گل بهاري، بوران و سرماي زمستان را تاب آورد و بالاخره شكفته شد. چند ماه بعد در جام جهانی زیر ٢٠ سال در لهستان، نونیز یکی از ستاره ها بود. مهاجم اروگوئه اي لیورپول هرگز نقش مربی سابق زیر ٢٠ سال خود را فراموش نکرد.

"من در بخش مهمی از دوران فوتبال داروين با او بودم، زمانی بود که در بدترين شرایط فیزیکی و حالات روحي خود بود. ما گفت‌وگوهای طولانی زیادی داشتیم. او ناامید بود زیرا در مسابقاتی که قلبا مايل بود شركت كند، حضور نداشت. در اروگوئه، تیم زير ٢٠ سال چیز بزرگی است، فراخواني است براي انعكاس و نمايش در یک بازار کاملاً جدید. اگر یک تورنمنت زیر ۲۰ سال خوب و موفقيت آميز داشته باشید، حركتي رو به جلو  است. منجر به تغييرات خيلي بزرگي مي شود. در اينجا بود كه اين افكار در او رشد كرد؛ حرفه فوتبال چیزی نیست که تصورش را داشت. کمی بعد در همان سال، زمانی که مربی هندوراس بودم، با اروگوئه بازی کردیم. به دنبال تیم به رختکن ما آمد. با هم دست دادیم و او مرا در آغوش گرفت»

«حالا او در جام جهانی زیر۲۰ سال بازی کرده بود و یک گل درخشان هم به نروژ زد. فقط به این فکر کردم: چقدر عالی شد، همه چيز به خوبي تغيير كرد اگرچه می توانست جور دیگري باشد. خيلي از خير آرزوهاي خود مي گذرند و بالاجبار پذيراي شرايط موجود مي شوند. در آن دوران و به عنوان مربی می توانستم او را سرزنش کنم، انگشتم را به سوی او نشانه بگیرم و او را مقصر جلوه بدهم. با وجود تورنمنت بدون گل و عدم موفقیت، خاطرات و نتايج مثبتی شکل گرفت»

«او هرگز از تصميم خود با من صحبت نکرد، اما دو دلي او را حس كرده بودم، زمانی که این موضوع به ذهنش خطور کرده بود. فکر می‌کنم او در یک مصاحبه نیز در این مورد صحبت کرد. دلش برای برادرش تنگ بود و درگیر این بود که آیا باید در مونته ویدئو ادامه دهد یا نه.
اروگوئه کشور کوچکی است. ولی پایتخت، مونته ویدئو، همیشه دور از خانه به‌نظر می رسد. بسیاری از بازیکنان جوان ناامید می شوند و می خواهند به سرعت به خانه بازگردند، به خصوص اگر دچار یک عقب گرد بزرگ، مانند تحمل مصدومیت در شب های تنهایی و طولانی بسر ببرند»

فرمین مندز، نویسنده فوتبال اروگوئه ای برای La Diaria است. او نیز ظهور نونیز را دنبال کرده است. مندز به خوبی درک می کند و می فهمد نونیز چگونه دچار شک شد.

«در پنارول یک تهدید واقعی و جدی برای کارایی و ایفای نقش وجود داشت. اجبار و فشار دائم. هیچ زمانی به شما داده نمی شد. گل نمی زنید؟، خوب بازي نمي كنيد؟، ممکن است چند بازی برای شما منتظر بمانند اما نه بیشتر. بازیکنان جوان به‌راحتی اسیر و گروگان انتظارات و توقعات بی شمار می شوند»

داروین نونیز دوام آورد. با باور مربیان خود، در پايان انتظارات برآورده شد. با نمايش و بازگشت باورنكردني او، گویی ديگر هیچ مانعی جلو دارش نخواهد بود.
«بخواهید تا به شما داده شود، در را بکوبید تا به رویتان گشوده گردد»

در اکتبر ۲۰۱۹ اتفاق افتاد. دعوت به تیم بزرگسالان اروگوئه. گل در عرض ۵ دقیقه پس از ورود به بازی مقابل پرو. اکنون حتي بعيد نيست نونیز در کنار لوئیس سوارز در جام جهانی قطر در خط حمله بازی کند. در حالیکه به باشگاه سابق سوارز هم پیوسته است. خلاصه داستاني شد شيرين، كاملا مانند داستان هاي شيرين و مثبت مادر بزرگ هاي ما.

«سوارز رقابت و‌ جنگندگی ذاتی دارد. اما داروین ورزشکاري با ویژگی های طبیعی بیشتری است. او سریع است، راحت گل می زند. و خیلی ویژگی های خوب دیگر. اولین باری که او را دیدیم، توانایی او در دور شدن از مدافعان بود که چشمانمان را گرفت. من شخصا نمی خواهم به خاطر تحرک و جنبشی که دارد، مدافع مقابل داروین باشم»

«او برای ادامه پیشرفت باید به اروپا می رفت. یادگیری عامل پیشرفت است. به‌طور مثال، استفاده از فضا و صرفه جویی در انرژی. در اروگوئه مهاجمان زیاد می دوند، گاهی اوقات بیش از حد. اگرچه داروین همیشه این قابلیت را داشت که خیلی سریع به حداکثر سرعت برسد. سرعت دارد و در عين حال بسیار باهوش است»

فرمین روزنامه نگار ، نونیز را بیشتر با ادینسون کاوانی، هم تیمی بین المللی سوارز تشبیه می کند. فرمین از طرفداران لیورپول است. نه لیورپول مرسی ساید، بلکه باشگاه مونته ویدئویی به همین نام. آنها به تازگی "Apertura" را در اروگوئه برده اند. این شاید یک فال نیک باشد.

«پیشرفت او در رده دوم اسپانیا فوق العاده بود. او اکنون بیشتر شبیه کاوانی است.بسیار کامل به‌نظر می رسد. او باید در لیورپول جا بيافتد و با سیستم تیم، خود را تطبيق دهد. همانطور که در اسپانیا با آلمریا و سپس در پرتغال با بنفیکا انجام داد»

احتمالا درس‌هایی که نونیز در دوران نوجوانی، دور از خانه، بدون عزیزان خود، و با مشاغل نوپا در اسپانیا و پرتغال آموخت به تعادل بیشتری برای کوبیدن میخ خود در لیگ برتر و اروپا رسیده است. جای بازگشتی نیست. از این به بعد چنانچه کلوپ در باره او گفته است؛«یادگیری، رشد و پیشرفت تازه آغاز شده است»

آرزوهاي در هم شكسته و برباد رفته ديروز، امروز حقيقي تر و دست يافتني تر از هميشه به‌نظر مي رسد. احتمالا محل اقامت و بلیت های پرواز مادر و برادر نونیز برای فصل جدید از پیش رزرو شده است. بعید می دانم پسر جوان لاتینی، حالا حالاها قصد بازگشت به خانه را داشته باشد. 
گوی و میدان، همه چیز حی و حاضر است. با كوبيدن مداوم درهاي بسته، حالا "دروازه شنكلي" براي او گشوده شده است. تا چندی خانه و کاشانه او در مرسی ساید است. در لیورپول. در آنفیلد.

اميرحسين صدر