جنگ و جنون؛ يا چگونه آموختيم از رنج لذت ببريم!

به گزارش ورزش سه، در بازي هاي چند روز گذشته با نزديكي دوره هاي پاياني اين فصل شاهد نبردهاي ديدني بوديم كه همه چيز داشت.

ديدار حماسي رئال مادريد برابر چلسي و آن پاس كلاسيك بيرون پاي مودريچ كه به همين سرعت به تاريخ پيوست، تا دست دادن مردانه گوارديولا با كلوپ در پايان ديدار هيجان انگيز سيتي و ليورپول كه باز هم به تساوي ٢-٢ كشيد. حذف بارسلونا از اروپا مقابل فرانكفورت با گل شگفت انگيز سانتوس بورِ. نخستين صعود لستر در تاريخ خود به مرحله نيمه نهايي در يك جام اروپايي/كنفرانس ليگ و پيروزي ٣-٠ وستهم در ليون و ورود به وادي نو. 
و بالاخره، در اين بين شاهد ديدار حياتي ديدار اتلتيكو مادريد برابر سيتي بوديم. غول هاي اروپايي در محله يك چهارم نهايي براي صعود به نيمه نهايي ليگ قهرمانان. ولي آنچه در ذهن ما به يادگار ماند، تصاوير شرم آور و ضرب و شتم پاياني بود.
قابل حدس بود.. مي‌دانستيم اگر تيم سيمئونه به انچه خواهان است دست نيابد چه بساطي خواهد شد. و شد.
راستش را بخواهيد با تماشاي آن جا نخوردم. اصلا.

اگر چه در آن لحظات و قطع تصاوير زنده بازي، غافل بوديم از اينكه جنجال و دعوا در تونل ادامه پيدا كرده است.
استفان ساویچ مدافع سابق سيتي با كشيدن فودن، ضربه به پيشوني استرلینگ، گرفتن موهای گریلیش مجموعه خود را با تعقیب مرد ١٠٠ میلیون پوندی در تونل تكميل كرد.
كار به حضور پليس كشيد و بطور حتم تصميمات و جرايم سخت يوفا.

هيچيك از اين حوادث براي صعود به نيمه نهايي ليگ قهرمانان متعجبم نكرد. زماني‌كه "رهبر اركستر" ديه گو "Cholo” سيمئونه باشد، سمفوني ٩ بتهوون قدرتمند به‌نظر نمي رسد. راخمانينوف بايد پيانوي خود را خرد كند تا به گرد او برسد. هميشه با كولو در اوج تابستان داغ و كوبنده در "چهار فصل ويوالدي" خواهيم بود.

با نگاه دقيق تر و دوباره در منابع لغات بيشتر و بيشتر به اين نتيجه رسيدم، كولو چه نام و لقب با مسمايي براي ديه گو سيمئونه است.
بد نيست نگاهي به منابع و لغت نامه هاي اينترنتي بياندازيد.

از دوران بازيگري خود در اتلتيكو و آرژانتين، سيمونه تقريبا در تمامي شر و شورهاي فوتبالي حضوري دائمي داشته است.
همين ديشب در ميان ارسال و دريافت پيام هاي كوتاه فوتبالي به دوستان، و چشم داشتن به هر دو بازي همزمان، به عادل خان فردوسي پور اشاره كردم؛ "بار ديگر اتلتيكو و بساط هميشگي، انگار باز هم يازده سيمئونه در زمين حضور دارند"

سيمئونه در دوران بازيگري نيز هافبكي جنگجو، پر جسارت و زيرك بود. از معروفترين آنها در جام جهاني ١٩٩٨ رخ داد. واقعه سنت اتين و اخراج ديويد بكهام را در آن ديدار نفس گير و كلاسيك، خوب به ياد داريم. 
سيمئونه یک بار سبک بازي خود را اینگونه توصیف کرد "بازي با داشتن چاقویی ميان دندان"

جام جهاني ١٩٩٨، انگلستان و آرژانتين:

حالا ديگر مي دانيم سيمئونه نه تنها بازيگران بلكه با حركات و تكان هاي دائمي دست هاي خود، هواداران حاضر در استاديوم را هم آماده كارزار مي كند. اتمسفر مترو پوليتانو و تشويق و هياهوي تماشاگران در اين ديدار كه به نقطه جوش رسيده بود حقيقتا تكان دهنده بود.

نيازي به كنكاش و چك كردن فكت ها وجود ندارد. دور نمي رويم، ديدار اتلتيكو و پورتو را در دسامبر ٢٠٢١ بياد داريد؟ ديدار پر هرج و مرج در در پرتقال، درگيري ٤٢ نفره در نیمه دوم، تنش ها براي صعود و اخراج سه بازیکن.

ليگ قهرمانان، پورتو با اتلتيكو دسامبر ٢٠٢١

بخش مهمي از سياست جنگجويانه لوكو و اتلتيكو تحت فشار قرار دادن داوران است. انصافا هميشه هم موفق هستند. داور همين ديدار، دانيال سيبرت همه جوره عنان و كنترل را از دست داده بود. دائما به اکثریت تصمیمات داور معترض هستند، دخالت و اعتراض ممتد به تصميمات مردان سوت به دست. از اين راه به كنترل غيرمستقيم داوران دست پيدا مي كنند. عدم كنترل داور بازي مساوي خواهد بود به آنچه در پي آن هستند؛ برتري و سواستفاده بدون چانه‌زنی.

شك نداريم سيمئونه، اتلتيكو را به شايستگي در كنار مادريد و بارسلونا قرار داد. در اروپا هيچ مربي و تيمي نيست كه علاقمند رويارويي با اتلتيكوي سيمئونه باشد. همه بزرگان اروپا دل خوشي از برخورد با اتلتيكو ندارند. آگاهند بايد با لباس رزم وارد گود شوند.

سيمئونه ١١ سال جنون‌آور با اتلتيكو داشته است. عطش پیروزی، حرص سيري ناپذير، شخصيتي چون قله اتشفشان، جوشان سرازير مي شود و مي خواهد هر انچه هست و نيست برابر خود ذوب كند.

او در اولین فصل خود با اتلتيكو با گروهی متشکل از تیبو کورتوا، دیگو گودین، آردا توران، کوکه و رادامل فالکائو لیگ اروپا را به‌دست آورد و در عين حال كسب مقام معظم پنجمی در دوران اوج و پرافتخار لاليگا. در این روند و مسير با هت تریک فالکائو در سوپرکاپ اروپا چلسي را ٤-١ له كرد.
طي اين دوران ٢ قهرماني لاليگا به‌ويژه در فصل ٢٠١٣-٢٠١٤ , ٢ اروپا ليگ و بسياري جوايز ديگر به‌دست آورد. ٢ حضور در فينال ليگ قهرمانان. كوهي انباشته از كارت های زرد و قرمز. و نزاع و برخوردهاي خونين. و البته عنوان مربي سال اروپا در فصل ٢٠١٢-٢٠١١، در طي اين دوران هيچگاه حيران و مرعوب تيكي تاكي بارسلونا نشد و در مقابل پرافتخارترين تيم تاريخ اروپا، رقيب و همشهري خود، حتي در شكست باج نداد. عرض اندام كرد، قلدري، شاخ و شونه كشيد و در برابر همسايه ايي كه هميشه تحقير مي‌شد، سينه جلو داد.

اتلتيكو در اسپانيا و اروپا مبدل شد به تيمي با شاخصه هاي خاص خود. دفاع مستحكم با ضد حمله هاي استثنايي، با نيش زهر دار و كاري، و دفاع با تمام وجود از تك گل ها و بردهاي يك بر صفري كه افتخار آميز به‌شمار مي‌آمد.
ایده کلیدی در دفاع اتلتيكو، سوق دادن حریفان به جناحين چپ و راست. تسلط و هجوم چند نفره در منطقه ايي كه توپ در گردش است، تصاحب توپ و يا مجبور کردن بازيكن مقابل به ارسال پاس رو به عقب. کاهش فضای تیم مقابل، ایجاد اختلال در روند سوخت و سوز تيم مقابل و کاهش تعداد حرکت حریف در زمین و در نتیجه خلل و اختلال در نقشه هاي كربي و تيم مخالف و خنثي كردن موقعیت‌های گل.
فراموش نكنيم در ميان همه جنگ و جدال ها و آشوب و بي نظمي، نظم چشمگيري وجود دارد و در اين راه همه تيم "جان" مي كند.
خوره‌هاي فوتبالي به خوبي به‌خاطر دارند؛ در جریان بازی نیمه نهایی لیگ اروپا ٢٠١٨-٢٠١٧ برابر آرسنال در ورزشگاه امارات، اتلتیکو بدون بازیکنان کلیدی خود دیگو کاستا، خوانفران، فیلیپه لوئیس و ویتولو به میدان رفت، در همان ١٠ دقيقه اول شیمه ورسالیکو اخراج شد. متعاقب آن کارت قرمز براي سیمئونه. علی‌رغم بازی با ده نفر، بدون سرمربی خود روی نیمکت، و حضور اکثر بازیکنان در پست ‌های موقتي و عدم مالکیت توپ، اتلتيكو نه شکل خود را از دست داد و نه آرامش خود را. و در نهایت تساوي ١–١ برای صعود به فینال کافی بود.

اخراج سيمئونه در نيمه نهايي ليگ قهرمانان در لندن اپريل ٢٠١٨

اما مهمترين نكته قابل اشاره و حائز اهميت تاثير بي چون چراي سيمئونه بر روي بازيكنان است. شناخت شخصيت و كاراكتر، خزيدن زير پوستي و تحت انقياد در اوردن مغز و قلب يكايك آنهاست. دقت بيشتر به خريدهاي سيمئونه در بازار نقل و انتقالات نشان مي دهد، او كيست و به‌دنبال چيست. معيار و ارزيابي و الهام او براي خريد بازيكن و حتي سرباز جديد، خود "سيمئونه" است. با ويژگي هايي مشابه و غيرقابل تغيير، سخت و سخت گير. دنياي او از كودكي چنين بوده، اينگونه ياد گرفته. در دنياي او، هميشه گويي آخرت است و براي او و سربازانش، تنها شانس باقي مانده، فرقي هم نمي كند؛ اخرين تانگوي شكست باشد يا فتح و ظفر. هميشه غير قابل مهار در پيروزي و عاصي در شكست.

ديگه گودین مفصل در مورد سرمربی خود آوا سر داده: "بازیکنان برای او خواهند مُرد. او این باور را به ما تزريق كرد که می توانیم با تیم های بزرگتر رقابت و برابري کنیم. اعتماد پاياپاي. همه تيم. تا پای جان با او هستیم و همچنین او با ما. و این در زمین مبارزه مشهود است. او راه را به ما نشان داده و همه مسیری را که باید طی کنیم می دانیم. ما تا زمان مرگ با او می رویم."

و  "آردا توران" به زيباترين شكل ممكن آنچه "نشايد گفتن" را بيان كرده است:"سیمئونه به ما آموخت که از رنج هم لذت ببریم."

با "لوكو" اينگونه به افتخار خواهيد رسيد. 
گوارديولا و كلوپ، فرگوسن و ونگر، همه و همه با سازهاي خود سمفوني خود را ساخته اند. Take it or Leave it, دوست داشته باشيد يا خير اين راه و رسم و آيين اوست:
نبرد تا پاي جان با توپ يا مشت، با شوت يا لگد، تحقير را نپذيريد و تا نفس آخر ادامه دهيد، شكست را با فحاشي و ناسزا هموار كنيد. محروميت و جريمه را با دل بپذيريد.
اين است راه و رسم ديه گو "لوكو" سيمئونه!

مطمئنم منبعد مثل من و بسیاری ديگر از اين هياهو و جنجال و كارزار و ضرب وشتم و دعوا و مشت و لگد متعجب نخواهيد شد.
سيمئونه تا ساليان سال اين اطراف خواهد بود و در هر جا كه باشد سربازان خود را گرد خواهد آورد و اينچنين اموزششان خواهد داد، آماده نبرد و جنگ تمام عيار به سبك و سياق هميشگي. در استراتژي لوكو وار او حرمت و احترام جايگاهي ندارد.
نق نزنيم و دلخور نباشيم؛

"پدید آمد و شاد شد زان سپاه
که دریا و هامون بدیدند راه"

سرزمين هاي دور روزي فتح خواهد شد و صيد ماهي درشت و كميابي چون ليگ قهرمانان به تور خواهد افتاد. و همه چيز به واقعيت خواهد پيوست، با راه رسمي كه او مي خواهد؛ "جان دادن"
…
راستي معناي Cholo را جستجو كنيد.

امیرحسین صدر