آنالیز؛ پرتعداد پشت توپ اما بی اثر در دفاع

به گزارش "ورزش سه"، در تحلیل مختصر این بازی باید گفت ایران در فاز تهاجمی بعد از شروع حمله و یا توپ گیری خیلی زود توپ را از دست می داد. این تنها به خاطر پرس کره ای ها نبود و به وضوح قابل درک بود که شاگردان اسکوچیچ گردش توپ برای گرفتن سرعت بازی کره ای ها را تمرین نکردند. آن ها خیلی زود به دنبال پاس آخر و رسیدن به دروازه کره جنوبی بودند. در حالی که اگر تیم ملی فوتبال ایران با اتخاذ یک تاکتیک بیشتر توپ را می چرخاند، حتی در زمین خودی سرعت بازی کره ای ها را می گرفت و این به سود ما بود. اما ایران همان گونه بازی کرد که تیم میزبان می خواست، عجول در حمله.

در فاز دفاعی تیم ملی در بیشتر صحنه ها پشت توپ پرتعداد بود، اما همان طور که دیدید دو گل خورد و می توانست شکست سنگین تری را محتمل شود. در جریان بازی به دفعات دیدیم که هافبک های کناری یعنی علی قلی زاده و وحید امیری تلاش می کردند به تیم ملی در فاز دفاعی کمک کنند و در کسری از ثانیه هم  می شد آنها را در حمله دید و هم دفاع. اما حضور پرتعداد پشت توپ به معنی خوب دفاع کردن نیست.

در صحنه گل نخست تیم ملی فوتبال ایران با احتساب دروازه بان 8 بازیکن پشت توپ دارد اما از کره ای ها تنها 3 بازیکن جلوی توپ هستند. بازیکن کره تصمیم به شوتزنی می گیرد و در حالی که در شعاع چند متری او از هر طرف بازیکن وجود دارد هیچ یک فضا را برای بازیکن صاحب توپ تنگ نمی کنند و او به راحتی با پیشروی اقدام به شوتزنی می کند. هر چند امیر عابدزاده در تصاحب توپ مرتکب اشتباه شد و این شوت شوتی نبود که منجر به باز شدن دروازه ایران شود اما تیمی که با 3 هافبک دفاعی و با شیوه 1-4-1-4 بازی می کند نباید این قدر به حریف اجازه شوتزنی دهد. در این بازی کره ای ها بر اساس آمار ثبت شده 13 بار شوتزنی کردند.

در صحنه گل دوم هم 9 بازیکن تیم ملی فوتبال ایران داخل محوطه جریمه هستند و طبیعتا تعداد بازیکنان کره ای نمی تواند بیشتر از 6 بازیکن باشد. تهاجمی ترین تیم ها هم در فاز تهاجمی و روی حملات ترکیبی با 6 بازیکن حمله می کنند و دروازه بان، 3 مدافع میانی و یک هافبک دفاعی پشت توپ باقی می مانند که ضد حمله نخورند. تصور کنید به جزء دروازه بان یک بازیکن به بازیکن صاحب توپ فشار می آورد. 5 بازیکن دیگر با بازیکنان حریف من تو من می شدند و دو بازیکن دیگر هم فضا را پوشش می دادند. آیا تیم ملی فوتبال ایران در این صحنه گل می خورد؟ این گل ها نشان می دهد برتری عددی به هنگام دفاع به منزله خوب دفاع کردن نیست. اگر رعایت فاصله ها، یارگیری من تو من و پوشش فضا به خوبی انجام نشود، تیم حریف نه تنها با 6 بازیکن بلکه با بازیکنان کمتری هم می تواند به گل برسد.

امید نورافکن در پست هافبک دفاعی در حالی که در باشگاهش دفاع چپ است، احسان حاج صفی در پست هافبک دفاعی در حالی که در باشگاهش این پست را بازی نمی کند، عارف غلامی در پست دفاع راست در حالی که در جمع آبی ها مدافع میانی بشمار می رود و ... می تواند یکی از دلایل ضعف تیم ملی فوتبال ایران در فاز دفاعی در بازی با کره جنوبی باشد. هر آنچه بود می توان به صراحت گفت تیم ملی در بازی با کره جنوبی نه در فاز دفاعی خوب بازی کرد و نه در فاز تهاجمی. موقعیت هایی هم که به دست آورد آن هم در ابتدای، بازی بیشتر به خاطر اشتباهات خط دفاعی حریف بود. نکته مهم اینکه استفاده بازیکنان در پست غیر تخصصی در حالی است که تیم ملی در هر پست چندین بازیکن دارد و به خاطر این ترافیک شایسته های زیادی پشت خط مانده اند.