سون: باید بازی آخر را هم ببریم

به گزارش "ورزش سه"، سون هیونگ مین در جریان دیدار برابر ایران که به میزبانی کره جنوبی و در ورزشگاه سئول برگزار شد، در دقیقه 47 موفق شد گل اول تیم پائولو بنتو را به ثمر برساند.

او پس از دریافت پاس جائه سونگ لی، با یک ضربه از راه دور محکم موفق شد دروازه تیم ملی ایران را باز کند. سون هیونگ مین که در ششمین بازی خارج از خانه مقابل عراق در نوامبر سال گذشته (پیروزی 3-0 کره) طعم گلزنی را چشیده بود، در آخرین مرحله مقدماتی در دو بازی متوالی موفق به گلزنی شد.

کره با 23 امتیاز (8 برد، یک تساوی) از ایران (22 امتیاز، 7 برد، یک تساوی و یک باخت) پیشی گرفت و به صدر گروه A صعود کرد.

این اولین بار در 13 سال اخیر از زمان پارک جی سونگ در سال 2009 و دومین بار در تاریخ است که یک بازیکن کره ای دو گل متوالی به ایران می زند.

اما گلی که سون هیونگ مین در بازی امروز به ثمر رساند، تنها شانس گلزنی او مقابل ایران نبود. او در نخستین دقایق نیمه دوم درون محوطه جریمه ایران این فرصت را داشت که گل دوم خود و تیمش را به ثمر برساند اما ضربه پای راست او توسط عابدزاده مهار شد. او همچنین در دقایق بعدی دو بار این فرصت را داشت برای تیم ملی کره گلزنی کند اما بدشانسی و البته کم دقتی مانع از رقم خوردن این اتفاق شد.

با این حال، 64375 تماشاگری که ورزشگاه جام جهانی سئول را پر کرده بودند از دیدن او که در طول بازی بی وقفه می دود و به تیم ملی نشاط می بخشد، به وجد آمدند. هر بار که سون هیونگ مین توپ را می گرفت، هواداران طوری تشویق می کردند که گویی ورزشگاه در حال منفجر شدن است.

سون هیونگ مین قولی که پیش از بازی به هواداران کره‌ای داده بود را هم عملی کرد. جایی که او گفت: " می خواهم در این بازی خانگی پیروزی را به هواداران تقدیم کنم."

سون همچنین در مصاحبه بعد از بازی خود نیز گفت: " به لطف حمایت بسیاری از هواداران، توانستیم بازی خوبی انجام دهیم. حیف که نتوانستیم گل های بیشتری به ثمر برسانیم. خوب بود که نشان دادیم تیم خوبی هستیم. این به لطف فداکاری بازیکنان بود. هنوز هیچ چیز تمام نشده و هدف این است که در بازی آخر نیز به پیروزی برسیم. امیدوارم بتوانم مانند جیسونگ هیونگ این تیم را هدایت کنم. سخت کار خواهم کرد تا بسیاری از انتظارات را با یک تصویر خوب از خودم برآورده کنم.

من به هواداران نحوه بازی خودم را نشان دادم و ثابت کردم که چقدر دلم برای در کنار هم بودن و خندیدن آنها تنگ شده بود."