جنگ دوباره و پنهانی شمارههای 10و 7؛
نبرد تکراری و پنهان ستارههای استقلال در تاریخ
صحبتهای علیرضا منصوریان بعد از کنفرانس مطبوعاتی بابت نحوه رفتار فرهاد مجیدی بعد از شکست آبادانیها در تهران، در استقلال سابقهای دیرینه دارد.
به گزارش "ورزش سه" ، هنوز دقایقی از خوشحالی هواداران استقلال بعد از پیروزی این تیم در برابر نفت آبادان نگذشته بود که صحبتهای علیرضا منصوریان در کنفرانس مطبوعاتی کام آنها را از شیرینی به تلخی تبدیل کرد.
شماره 10سابق آبیها با قدمتی بیشتر از فرهاد مجیدی که شماره 7 این تیم را به تن میکرد، در کنفرانسی که از قضا بهصورت مستقیم از شبکه ورزش پخش میشد به رفتار مجیدی بعد از پیروزی خرده گرفت و از انتظار کادر فنی تمام آبیاش سخن گفت. منصوریان معتقد بود مجیدی بدون توجه به او که بزرگتر از اوست و سابقهاش در استقلال از او بیشتر است؛ از کنارش گذشته و توجهی به او نکرده است. صحبتهای منصوریان بدون پاسخ مجیدی باقی ماند تا گله سرمربی اسبق استقلال از مربی حال حاضر این تیم نقل اول محفل ورزشیها شود.
منصوریان که هفته قبل پرسپولیس را با دو گل در آبادان شکست داده بود و مرد اول هواداران استقلال شده بود ، بعد از این صحبتها و نقد دوران فوتبال مجیدی از قلهای که در زمین بازی برای خود درست کرده بود؛ کمی پائین آمد. صحبتهای او درست در روزهایی که استقلال آماده نبرد بزرگ پایتخت میشود، ذهن هواداران قدیمی این تیم را به اواخر دهه 60سوق داد. روزهایی که دو شماره 10و 7بزرگ آن سالها، باعث شدند استقلال بازی بزرگ پایتخت را به پرسپولیس واگذار کند.
شاهرخ بیانی هافبک وسط خوش تکنیک استقلال، بعداز نقل و انتقال جنجالیاش در اسفند 64 به پرسپولیس و دو سال حضور در این تیم به العربی قطر رفت و دو سالی در این تیم بازی کرد و دوباره به فوتبال ایران و استقلال بازگشت. با بازگشت شاهرخ بازوبند کاپیتانی بعد از جعفر مختاریفر به او رسید و او کاپیتان آبیها در غیاب مختاریفر بود. شاهرخ که در استقلال شماره 10 به تن میکرد،در آن سالها بهخاطر حضور در پرسپولیس مورد انتقاد شدید (و پنهانی) مجید نامجو مطلق، شماره 7 و ستاره استقلال بود. همین انتقادها باعث شد نامجو مطلق با توجه به مصدومیت مختاریفر از بازی با تام اصفهان در مرداد 68، بازوبند استقلال را به بازو ببندد و جنگ این دو علناٌ در آن سالها شروع شد.
قدمت بالاتر شاهرخ و بستن بازوبند توسط نامجو مطلق، پورحیدری را در دیدار مهم دو تیم استقلال و پرسپولیس در بازی 17آذر سال 68 مجبور کرد تا رضا احدی تازه بازگشته به ایران را بهعنوان کاپیتان استقلال در نبرد دو تیم معرفی کند. همین اتفاقات باعث شد تا استقلالِ تا دندان مسلح، بازی را در عین ناباوری به پرسپولیس کم مهرهتر با تک گل رضا عابدیان ببازد و ضربه بزرگی از پرسپولیس بخورد و شرایط برای قهرمانی چهارم و پیایی پرسپولیس در جام باشگاههای تهران فراهم شود.
بازگشت رضا نعلچگر در اوایل سال 69 و حضور نامجو مطلق باتوجه به این اتفاقات از اسفند 68 در السد قطر باعث شد این موضوع تا حدی حل شود اما با حضور او و بازگشت جعفر مختاریفر از مصدومیت و البته پایان کار عبدلعلی چنگیز در قطر و حضور مجددش در استقلال، بازهم داستانهای زیرپوستی کاپیتانی در استقلال ادامه داشت تا جاییکه در نهایت شاهین بیانی بازوبند کاپیتانی آبیها را تصاحب کرد و تا روز خداحافظی جلوتر از دیگران وارد میدان میشد. در این زمان احدی، مختاریفر، بیانی، چنگیز، نعلچگر و خود مطلق به مرور از تیم آبی فاصله گرفتند تا معادلات جدیدی در استقلال نوشته شود. معادله ورود یک کاپیتان جدید؛ امیر قلعهنویی!
نویسنده: محمدرضا تقیخانی