مبارزه خواهران منصوریان خانوادگی شد

به گزارش ورزش سه، ووشو یکی از رشته‌های مدال‌آور در بازی‌های آسیایی برای ایران به شمار می‌رود، اما چند دوره ای است که یک محدودیت و یک قانون از ثبت یک اتفاق تاریخی در این بازی‌ها جلوگیری می‌کند. شهربانو، الهه و سهیلا منصوریان، سه خواهر قهرمان در رشته ووشو که سال‌هاست در سطح اول این رشته فعالیت می‌کنند و حتی زندگی‌شان تبدیل به یک فیلم سینمایی شده، همچنان در اوج به سر می‌برند و دست‌بردار رقابت و مبارزه نیستند. حالا آنها با گذراندن مراحل مختلف انتخابی تیم ملی به جایی رسیده‌اند که باید با یکدیگر مبارزه کنند. از ایران فقط دو زن می‌توانند در رشته ووشو در بازی‌های آسیایی شرکت کنند و این محدودیت علیه تاریخ‌سازی سه خواهر منصوریان است. شاید اگر چنین قانونی وجود نداشت، می‌توانستیم هر سه آنها را در لباس تیم ملی و روی سکوی بازی‌های آسیایی 2022 هانگژو ببینیم. کار الهه منصوریان حتی از نظر روحی راحت‌تر است، چون در یک وزن پایین‌تر مبارزه می‌کند، اما شهربانو و سهیلا مجبور هستند برای رسیدن به پیراهن تیم ملی با یکدیگر بجنگند. اولین راند از این مبارزه که به صورت دو از سه برگزار می‌شود، چند روز قبل انجام شد و شهربانو منصوریان که تجربه بیشتری دارد، خواهر کوچک‌تر خود را شکست داد. به همین بهانه دقایقی با سهیلا منصوریان همکلام شدیم.

*سخت ترین مبارزه عمرم بود
شهربانو مربی من بوده و به صدای او عادت کرده‌ام که همیشه کنار من باشد و به من کمک کند. رویارویی با خواهر و مربی‌ام برایم سخت‌ترین مبارزه عمرم را رقم زد. تصور کنید باید مقابل کسی قرار بگیرید که الفبای ووشو را به شما یاد داده است.

*حتی ایستادن جلوی شهربانو هم تصمیم سختی بود 
خیلی سخت بود که این تصمیم را بگیرم که مقابل او بایستم، اما به هر حال من 9 سال است که در اردوی تیم ملی هستم و این سومین‌بار است که فرصت دارم در بازی‌های آسیایی حضور داشته باشم، اما هنوز یک بار هم این بازی‌ها را تجربه نکرده‌ام. این بار هم تصمیم خودمان و هم فدراسیون بر این شد که مبارزه داشته باشیم و کسی که واقعا آماده‌تر است به این بازی‌ها برود.

*با قلق های همدیگر آشنا هستیم 
هم من و هم شهربانو با قلق‌های مبارزه یکدیگر آشنا هستیم و خوب می‌دانیم که نقاط ضعف و قوت طرف مقابل چیست. در راند اول من برنده شدم، اما برنده راند دوم و سوم شهربانو بود و او بود که موفق شد مبارزه اول را برنده شود. چند ماه دیگر مبارزه دوم برگزار می‌شود و قطعا مثل همین مبارزه نزدیک و پایاپای خواهد بود.

*الهه هیچ کدام از ما را کوچ نکرد 
الهه تصمیم گرفت که هیچ کدام از ما را کوچ نکند و در جایگاه مربیان هم ننشست. شاید پیش خودش می‌گفت طرف هر کدام از خواهرها قرار بگیرم، آن یکی ناراحت می‌شود. او از این نظر کارش راحت‌تر است و حداقل می‌داند که رقیبش، خواهرش نیست.

*حذف شدن در این مرحله خیلی سنگین است
ناراحتی من برای باخت به شهربانو نبود. برای این ناراحت بودم که از بین من و شهربانو فقط یک نفر می‌تواند انتخاب شود. به هر حال من همه تلاشم را می‌کنم و این‌طور هم نیست که بگویم برایم فرقی نمی‌کند خودم انتخاب شوم یا شهربانو. 9 ماه در اردوهای شبانه‌روزی بودیم و زندگی‌مان را گذاشتیم. کسی که نتواند به مسابقات برود، یک سال عمرش را گذاشته، اما نه مدالی گرفته و نه پاداشی. متاسفانه نه درآمدی داریم و نه به کسی که تا لحظه آخر در اردو هست، چیزی تعلق می‌گیرد. به خاطر این، حذف شدن در این مرحله برای هر کسی سنگین است.

* حسرت بزرگ ما سه خواهر تمام نشد 
مطمئن باشید که اگر قوانین اجازه می داد ما سه خواهر در بازی های آسیایی حاضر شویم، می توانستیم یک اتفاق بزرگ را رقم بزنیم. تمام حسرت ما همین است. فدراسیون از چند وقت قبل در تلاش بود که سهمیه‌ها بیشتر شود و حتی در مقطعی گفتند که امکان دارد این اتفاق بیفتد. ما هم خوشحال شدیم، اما متاسفانه فدراسیون آسیا قبول نکرد و سهمیه‌ها همان دو نفر ماند. این یک حسرت برای ماست که بتوانیم در یک مسابقه بزرگ هر سه نفر مدال طلا بگیریم.

*شهربانو گفت مرا ببر و طلا بگیر
باید ببینیم مبارزه چه می‌شود. من که تمریناتم را خیلی سفت و سخت دنبال می‌کنم. البته که دائما با شهربانو تمرین می‌کنیم و باید دید روز مبارزه روز چه کسی است. حتی دقایقی قبل از مسابقه هم ما با هم تمرین می‌کردیم و از این نظر مثل رقبای دیگر نیستیم که بخواهیم دور از هم باشیم. من روی نقاط ضعف شهربانو کار می‌کنم. شهربانو هم حرف خوبی می‌زد و می‌گفت اگر می‌خواهی طلای بازی‌های آسیایی را بگیری، باید من را هم شکست دهی. باید تا روز مسابقه صبر کنیم و ببینیم چه کسی می‌تواند بهتر عمل کند.