CR3.5 نه CR7؛ از رونالدو خاطره‌اش در زمین بود

به گزارش "ورزش سه"، دیشب مثل خیلی‌ها بازی رونالدو با پیراهن منچستر را برابر اتلتیکو تماشا کردم و باید اعتراف کنم که او CR3.5 بود و نه CR7!

رونالدو صرفا در وندامتروپولیتانو حضور فیزیکی داشت و نه چیزی غیر از آن. اگر مسی را پس از اینکه در بازی هفته پیش برابر رئال پنالتی‌اش را خراب کرد، تا مرز بازنشستگی بردیم، در مورد رونالدو هم باید بگوییم که دیگر باید با خاطراتش دل‌خوش باشیم.

شاید او همچنان در ادامه فصل بتواند چند گل دیگر هم بزند یا در بازی برگشت دو تیم در اولدترافورد تعیین کننده هم ظاهر شود ولی در بازی دیشب، این الانگای جوان بود که توانست گل تساوی را که بسیار مهم بود را به ثمر برساند. گلی که شاید سرنوشت صعود را در دیداری که اتلتیکو برتری محسوسی داشت، تغییر داد. 

فاکتور سن در حال ارسال نشانه‌هایی درست از رونالدو است و بازی به بازی، از قدرت فریادهای گلزنی معروف"siuuuuuu" او کاسته می‌شود.

از بزرگی رونالدو همین بس که با وجود بالارفتن سن و افت محسوس کیفیت در زمین، توانسته در لیگ قهرمانان زننده 6 گل باشد. تنها هالر ستاره این روزهای آژاکس با 11 گل، لواندوفسکی و محمد صلاح و نیز انکنکو بالاتر از رونالدو در جدول گلزنان قرار دارند و او تا به اینجا از کیلیان امباپه و کریم بنزما هم بیشتر گلزنی کرده با این حال مساله دیگر این است که رونالدو بر خلاف گذشته، دیگر به تنهایی تعیین‌کننده نیست. همان بلایی که فصل جاری بر سر لوئیس سوارز در اتلتیکو نیز آمده است. دیگر هیچ‌کدام اینها به تنهایی سرنوشت بازی را عوض نمی‌کنند.

چرا نباید از بازی بد رونالدو حرف زد؟ این برای هر فوتبالیستی بیش از آنچه فکرش را بکنید، اتفاق می‌افتد. رونالدو حالا بیشتر از گذشته باید خوب بازی کند، خیلی بیشتر از قبل و بیش از همیشه نیز به حمایت هم‌تیمی‌هایش نیاز دارد. اینکه توپ را بیشتر به وی برسانند و بر خلاف عادات قبلی، موقعیت‌های واضح‌تری برایش خلق کنند تا او به گل برسد. دیروز حتی عصبانیت‌های همیشگی رونالدو در زمین را هم کمتر دیدیم و نه ذره‌ای از آن حرص همیشگی که ترس و اضطراب را بر تن هم‌تیمی‌هایش می‌انداخت. عصبانیتی که ماهیت یک جانور جنگجو و رقابت طلب بود، جانوری که سال به سال مسی را مجبور می‌کرد برای بهترین بودن، دست به کارهای خارق‌العاده و فانتزی بزند.

به شخصه شاید بیش از 500 گل رونالدو را گزارش کرده باشم و حالا نمی‌توانم با اطمینان بگویم که بازیکنی مثل ژوائو فلیکس می‌تواند رونالدوی بعدی پرتغال باشد یا خیر. با این حال نمی‌توانم هم بگویم که او بهترین می‌ماند و هر چیزی از گذشته بهتر خواهد بود. رونالدو به پایان خود نزدیک می‌شود و از او به‌زودی تنها خاطراتی پاک نشدنی و غیر قابل عبور به یاد آورده خواهند شد. فقط یک مشت خاطره.

منبع: مارکا