مأموریت غیرممکن یک ایرانی برای لمپارد

 به گزارش ورزش سه ، کمتر کاری در دنیای فوتبال به اندازه مربیگری در چلسی فشار و استرس دارد اما فرانک لمپارد با قبول مربیگری در اورتون و احیای این تیم شرایط سخت‌تری نسبت به دوران حضورش در استمفوردبریج دارد.

وقتی شما در چلسی مربی هستید، موفقیت یک «باید» بدون چون و چرا است اما در عین حال که رومن آبراموویچ از هر کسی انتظار پیروزی دارد اما این را هم می‌داند که باشگاه به بهترین شکل اداره می‌شود. بعضی از بهترین استعدادها در آکادمی باشگاه پرورش می‌یابند و حمایت مالی آبراموویچ هم هست که باعث می‌شود تیم بتواند برای هر پستی بهترین بازیکنان را بیاورد.

گاهی اوقات حتی موفقیت هم برای اینکه مربی چلسی بمانید، کافی نیست. کارلو آنچلوتی تنها یک سال بعد از اینکه دوگانه لیگ و جام حذفی انگلیس را به دست آورد، اخراج شد و روبرتو دی متئو شش ماه بعد از آنکه نخستین قهرمانی تاریخ تیم در لیگ قهرمانان را در سال 2012 رقم زد، برکنار شد. خود لمپارد ژانویه گذشته بعد از 18 ماه مربیگری در چلسی اخراج شد با آنکه توانست تیم را به سهمیه لیگ قهرمانان اروپا و فینال جام حذفی انگلیس برساند در دورانی که چلسی به‌دلیل محرومیت از سوی فیفا نمی‌توانست بازیکن بخرد.
اما اگرچه چلسی برای موفقیت ساخته شده اما لمپارد بزودی متوجه می‌شود که اورتون همه آن انگیزه و انتظارها را دارد اما بدون آن مزیت‌ها و ویژگی‌هایی که در کار قبلی‌اش داشت. آنها باشگاه ریشه‌دار و پرافتخاری هستند، 9 بار قهرمان لیگ انگلیس شده‌اند و تنها منچستریونایتد، لیورپول و آرسنال آمار بهتری از این حیث دارند. اما از سال 1995 که قهرمان جام حذفی انگلیس شده‌اند، هیچ جام مهمی نبرده‌اند.

گودیسون پارک یک ورزشگاه قدیمی است و انتقال به ورزشگاه جدید در نزدیکی رودخانه مرسی حداقل تا سال 2024 طول می‌کشد. یک مسأله همیشگی هم تیم را آزار می‌دهد که همسایه و رقیب ابدی‌شان جام‌های باارزش مثل لیگ قهرمانان و لیگ برتر می‌برد و بازیکنان در کلاس جهانی مثل محمد صلاح و ویرجیل فان‌دایک و یکی از بهترین مربی‌های جهان یعنی یورگن کلوپ را در اختیار دارد.

اورتون پایگاه طرفداری عظیمی دارد و یکی از انتظارات، بازگشت به روزهای رقابت با بهترین‌ها است. خشم و ناامیدی زیادی در میان هواداران ایجاد شده به خاطر ناکامی‌های مکرر که منجر شده به تعویض مربی‌ها. لمپارد هفتمین مربی دائم تیم بعد از جدایی دیوید مویس از تیم برای رفتن به منچستریونایتد در سال 2013 است، او 11 سال مربی اورتون بود.
فرهاد مشیری از سال 2016 که مالک اصلی باشگاه شده، بیش از 500 میلیون پوند برای بازیکنان جدید خرج کرده اما به جز چند موفقیت نادر مثل ریچارلیسون (با 35 میلیون پوند از واتفورد) و جوردن پیکفورد (با 25 میلیون پوند از ساندرلند) بازیکنان گرانقیمت ناکارآمد زیادی خریده مثل آلکس آیووبی و تئو ولکات (به ترتیب با 28 و 20 میلیون پوند از آرسنال) و جنک توسان (27 میلیون پوند از بشیکتاش). حالا لمپارد در حالی به مجموعه تمرینی فینچ فارم می‌رود که تیمش چهار امتیاز با منطقه سقوط فاصله دارد و در 14 بازی آخرش در لیگ برتر 10 باخت و تنها یک برد داشته است.

اگر مربیگری در چلسی برای لمپارد مثل مبارزه با زمان بود، کار در اورتون مثل این است که سوار تاکسی شوی و ببینی تاکسیمتر از قبل راه افتاده ضمن اینکه مقصد نهایی ارزشش را نداشته. این را رافائل بنیتس در دوران پرماجرای شش ماهه‌اش بخوبی فهمید. برای رونالد کومان، سم آلاردایس و مارکو سیلوا هم تجربه اورتون نابخشودنی بود. آنچلوتی هم آنقدر باهوش بود که اگر دوباره به نیمکت رئال مادرید نمی‌رفت، با سه برد در 12 بازی آخرش در لیگ برتر احتمالاً کارش را از دست می‌داد.

اما انتصاب لمپارد شاید آغاز واقع‌گرایی و دوراندیشی در هیأت مدیره اورتون باشد بعد از تصمیمات غیرعقلایی زیادی که گرفتند از جمله آوردن بنیتس که به خاطر شش سال مربیگری در لیورپول هرگز مورد قبل هواداران قرار نگرفت. در این باشگاه با فابیو کاناوارو مصاحبه کردند چون مشاوران به مشیری او را پیشنهاد داده بودند. کاناوارو پنج سال اخیر را در چین بوده و هرگز در اروپا سابقه مربیگری ندارد اما گفتند ارزش مصاحبه را دارد. همین‌طور ویتور پریرا که بعد از دوگانه قهرمانی یونان با المپیاکوس در سال 2015 کار خاصی نکرده است.

اما بعد از آنکه نتوانستند فدراسیون فوتبال بلژیک را برای جذب روبرتو مارتینس-که در سال 2016 بعد از سه سال کار در اورتون اخراج شد-متقاعد کنند، به سراغ لمپارد رفتند. اتفاقی بود یا برنامه‌ریزی شده، هرچه بود کسی را آوردند که سابقه خوبی در ساختن تیم‌های هجومی با استفاده از جوانان آینده‌دار دارد.

استون ویلا هم با آوردن استیون جرارد حرکت مشابهی کرد و نشانه‌های اولیه حاکی از پیشرفت تیم با مربی سابق رنجرز است. اورتون هرگز به سراغ جرارد نمی‌رفت به خاطر سابقه طولانی‌اش در لیورپول اما لمپارد هم به اندازه او برای موفقیت در مربیگری انگیزه دارد. البته این شاید برای اورتون کافی نباشد چون این باشگاه کاری می‌کند که مربیگری در چلسی آسان به نظر برسد.

منبع : ایران ورزشی