کیلومتر اسکوچیچ در تیم ملی صفر شد

"ورزش سه": «بله! انقدر زود فکرش را نمی‌کردیم. خود اسکوچیچ هم فکرش را نمی‌کرد.

به عقب‌تر که برگردیم و نوع حرف زدن بعضی بازیکنان و زمزمه‌هایی که از اردوهای اول شنیده می‌شد، دوباره مرور کنیم و به یاد بیاوریم، می‌بینیم خود بازیکنان هم فکرش را نمی‌کردند زودتر از همه آسیایی‌ها، زودتر از همه تاریخ به جام جهانی برسیم.

حتی همین الان هم بعضی‌ باور نکردند! با اینکه شمارش بازی‌ها و بردهای این تیم از دست‌شان در رفته، زحمت می‌دهند که ننویسند و نگویند که ای‌کاش تا بعد از قطر در همین حالت بمانند و به‌عنوان یک بیننده لذت ببرند!

اما شاید پنج‌شنبه شبی که گذشت، مثل شب‌های صعود به سه جام جهانی قبل به هوا نپریدیم و خوشحالی نکردیم. نه اینکه صعود عادی شده یا منتظر شروع بازی‌ها در قطر نباشیم، نه، این بردها عادت شده!

پانزده بار است که بازی‌های تیم ملی تمام می‌شود، نباختیم و چهارده‌تا را بردیم! حق داریم که نسبت به این بردها عادی رفتار کنیم. حق داریم از این بازیکنان بیشتر بخواهیم. بازیکنانی که هر کدام، بهترین هستند. پُست به پُست.

امیر عابدزاده آنقدر خوب بوده که جای بیرانوند را گرفته و سودای رفتن به سویا را دارد، حسین کنعانی و شجاع چشم قطری‌ها را گرفتند و این فصل در کشور میزبان جام جهانی بازی می‌کنند. صادق محرمی از نام‌های بزرگی رد شده و به راست دفاع رسیده و سمت چپ هم با نورافکن، میلاد محمدی و ... کمی خیال‌مان راحت است.

همین‌طور جلو بیاییم و از سعید عزت‌اللهی، احمد نوراللهی، علی قلی‌زاده، وحید امیری، سامان قدوس و ... عبور کنیم، ستاره‌های لژیونر بیشتر و با کیفیت‌تر می‌شوند. جهانبخش هم نه فقط در بحث فنی که آن پاس‌های بلند دلبرانه و فرارها و شوت‌های خطرناک را دارد، به پُختگی یک کاپیتان هم رسیده و جا افتاده و در آخر، خط حمله با زوج مهدی طارمی- سردار آزمون، امیدوارترمان می‌کند. دو مهاجمی که بدون شک بهترین‌های آسیا هستند و باشگاه‌های بزرگتر منتظرشان.

با این همه، توقع داریم بیشتر بخواهیم و صعود به جام جهانی عادی باشد! پس منتظر می‌مانیم با یک خوشحالی از ته دل که طلب ما باشد آقای دراگان! بعد از اینکه کره جنوبی را بردیم(و اگر شد در سید دو قرعه‌کشی قرار بگیریم) و مهم‌تر اینکه به جمع ۱۶تیم بزرگ دنیا برسیم.»

محمد چهرقانی