امباپه: ممکن است اتفاقاتی تصمیمم را تغییر دهد
کیلیان امباپه، ستاره پاری سن ژرمن، معتقد است که در فوتبال هیچ چیز از قبل به طور کامل قابل پیشبینی نیست.
به گزارش "ورزش سه"، آینده امباپه در ماههای اخیر به یکی از بحثهای اصلی دنیای فوتبال تبدیل شده و بسیاری در انتظار هستند تا مقصد بعدی او اعلام شود.
قرارداد این بازیکن فرانسوی با پی اس جی در پایان فصل به اتمام میرسد و اینطور به نظر میآید که او با رد تمام پیشنهادات این باشگاه از آنها جدا شده و پاریس را به مقصد مادرید ترک خواهد کرد.
با این حال امباپه در مصاحبه مفصلی که با مجله پاریس مچ انجام داده صحبتهای جالبی را مطرح کرده و مدعی شده که در فوتبال هیچ چیز قابل پیش بینی نیست.
او درباره زندگی حرفهای خود و آینده احتمالیاش گفت:« رفتن از موناکو به پی اس جی در حالی که استعدادی جوان و در حال تبدیل شدن به بازیکنی حرفهای بودم منطقی بود. حالا که ما درباره زندگی حرفهای حرف میزنیم شاید هنوز جایی برای اتفاقات غیرقابل پیشبینی باشد. ایجاد شگفتی بخشی از زیبایی این ورزش است. اتفاقاتی ممکن است رخ دهد که تصمیمم را تغییر دهد، این که من در 20 سال آینده چه کاری انجام خواهم داد غیرقابل پیشبینی است.»
امباپه همچنین مدعی شد او کسی است که تصمیم آخر را درباره آیندهاش میگیرد و اظهار داشت:« والدینم هرگز با تصمیمات من مخالفت و هیچ چیزی را به من تحمیل نکردند، حتی وقتی کودک بودم هم چنین کاری نکردند. آنها همیشه همه چیز را بهتر برای من توضیح میدادند. بنابراین اگر تصمیم بدی گرفته شود یا اشتباهی رخ دهد، من آنها را مقصر نمیدانم.»
این فوق ستاره فرانسوی درباره رویای فتح لیگ قهرمانان با پیراهن پی اس جی گفت:« پاری سن ژرمن تلاش قابل توجهی کرده تا این تیم را در طول سالها بهتر کند. تنها چیزی که در حال حاضر مورد نیاز است حل بعضی از جزییات و تلاش برای کسب جام قهرمانی است. شانس نقش مهمی را در فوتبال بازی میکند اما شما باید انگیزه داشته باشید و کاری کنید که شانس همراه شما شود و شاید ما هنوز به اندازه کافی این کار را نکردیم.»
او درباره تعدد ستارهها در پی اس جی و آسیبی که به انسجام این تیم میزند گفت:« ستارههای بسیاری در پی اس جی حضور دارند و نتایج مشخص است: ما قهرمان میشویم. البته که وقتی تنها ستاره تیم نیستی باید به درخشش بقیه هم احترام بگذاری اما برعکس، من فکر نمیکنم این چیز بدی باشد.»
امباپه اضافه کرد:« من هرگز شکست را تحمل نمیکنم چون هیچ وقت یاد نگرفتم که شکست بخورم. هرچند سعی میکنم خودم را کنترل کنم تا ناراحتیام را پس از شکست در یک بازی نشان ندهم اما با عصبانیت به خانه برمیگردم.»