مدیرعامل جایگاه 36 Vs مدیرعامل جایگاه 8!

به گزارش ورزش سه، آنچه بین دو مدیرعامل باشگاه‌های محبوب پایتخت در آستانه‌ی رویارویی دو تیم در لیگ برتر، رخ داد و آنچه از زبان آنها بیرون آمد، با آنچه از مدیران دو باشگاه به عنوان نخبگان جامعه‌ی هواداری دو باشگاه انتظار می‌رود هیچ قرابتی نداشت و دو دو مدیر تازه از راه رسیده، خیلی زود به ورطه‌ای افتادند که چند تن از قبلی‌ها این مسیر را رفته بودند و گاه در بدون منطق حرف زدن دست متعصب‌ترین هواداران دو تیم را از پشت بسته بودند!

 زمانی که آجورلو به عنوان مدیرعامل به استقلال انتخاب شد، در مطلبی نوشتیم که مهمترین فایده‌ی حضور آجورلو در استقلال، بازگشت اقتدار و مقبولیت به رکن مدیریت این باشگاه است. آجورلو اگرچه در رده‌ی مدیران متفاوت فوتبال ایران قرار نمی‌گرفت و خاستگاهی متفاوت با بسیاری از آنها ندارد و روش مدیریتی متفاوتی در پیش نگرفته بود اما نامش برای بازگرداندن اقتدار مدیریت کافی بود. ضمن اینکه سخت‌گیر ترین و ایده‌آلیست ترین‌ هواداران استقلال هم پس از آن همه نابسامانی مدیریتی، به حضور آجورلو روی خوش نشان دادند.  این میزان مقبولیت برای آجورلو در بدو کار، امتیاز مثبتی بود که بسیاری از مدیران استقلال و پرسپولیس از آن بهره‌مند نبودند. معمولا هواداران سرخابی برای کمتر مدیری فرش قرمز پهن کرده‌اند و کمتر مدیری را می‌توان یافت که با استقبال هواداران دو تیم کارش را شروع کرده باشد. اما آجورلو این امتیاز را داشت و در حالی که تصور می‌رفت او به طرزی اصولی در حال بهره‌برداری از این امتیاز است اما یک سخنرانی غیرقابل انتظار در یک فضای عجیب که با شعار فضای کمیک به خود گرفت همه این تصورات را به هم ریخت.

 آنجایی که آجورلو مجبور می‌شود در پی سر داده شدن شعارهای بی‌تناسب با سخنرانی‌اش از سوی لیدرهای استادیومی، تریبون را برای ساکت کردن آنها ترک کند، باید متوجه‌ی دامی که در آن افتاده می‌شد. چه خود آن دام را برای خود پهن کرده بود و چه دیگران. آنجا باید از خود می‌پرسید من اینجا چه می‌کنم و چه کرده‌ام که مخاطب سخنرانی من کسانی شده‌اند که چنین بی‌تناسب برای سخنان او، شعار می‌دهند. این چه عقلانیتی است که مدیری را که در حال محبوب شدن و کسب مقبولیت بیشتر است، این‌چنین مخاطبش را از بین کسانی انتخاب کند که حتی از درک ساده‌ترین منظور او در صحبت‌هایش عاجز باشند.

از آن طرف مدیرعامل جدید پرسپولیس از این فضای بوجود آمده به منظور کسب محبوبیت در بین هواداران خودی، ناشیانه دست به انتشار بیانیه‌ای می‌زند که ادبیات آن تفاوتی با ادبیات مدیرعامل رقیب ندارد. چنگ زدن به همان روشی که رقیب را به آن متهم می‌کنی! یک فضای ابزورد عجیب! و شگفتا که این دو  متوجه نبودند که برای کسب محبوبیت در بین امثال همان کسانی که بی‌تناسب در سخنرانی آجورلو شعار دادند، چگونه به مقبولیت خود در بین جامعه هواداری آگاه‌تر ضربه زدند.

نگاهی به سرنوشت محمد رویانیان و علی فتح‌الله‌زاده که زمانی جنگهای هوادارانه‌شان زینت بخش صفحات اول روزنامه‌های ورزشی بود، برای این دو مدیر ضروری است .

بیایید محبوبیت را با  توسعه و کار و پیشرفت بدست بیاورید،نه این جنگ شادی توهین‌آمیز کلامی - نوشتاری . 

این صحبتها در فاصله 48 ساعت تا دربی حتما در فضای بازی هم موثر خواهد بود. جالب اینکه این دو مدیر به حکم لباس و شغل خود زمانی نگران تحرکات غیرورزشی و مسائل این مسابقه خاص  و امواج خشونت احتمالی‌اش بوده‌ و تمام تلاش خود را علیه این موضوع انجام می‌داده‌اند... چقدر عجیب!

حجت شفیعی