روز درخشانی که تکمیلش یک گل می‌خواست

به گزارش "ورزش سه"، احمد نورالهی این نقش را به خوبی ایفاء کرد. در بازی با لبنان دیدید که زننده گل برتری تیم ملی بود و در بازی با سوریه با گلزنی فاصله ای نداشت. او بارها و بارها با شوت از راه دور دروازه سوریه را تهدید کرد و بخت با او یار نبود که نامش به عنوان گلزن بازی ثبت نشد. شوت های او موجب شد تا در آمار بعد از بازی هم تعداد شوت های ایران قابل ملاحظه باشد. احمد نور جدا از شوت هایی که زد در شکل گیری حمله از نقطه شروع خیلی به تیم ملی کمک کرد و البته زمانی که باید دفاع می کرد به خوبی در کنار سعید عزت الهی قرار می گرفت تا خط دفاعی تیم ملی آسیبی نبیند و نکته مهم تر اینکه پیش از رسیدن توپ به خط دفاعی بارها و بارها توپ گیری کرد. بی جهت نیست که تیم ملی در 6 مسابقه ای که پشت سر گذاشته تنها 2 بار دروازه اش باز شده است. 

معمولا در فوتبال ایران و شاید خیلی از تیم ها دو هافبکی که در جلوی خط دفاعی بازی می کنند بیشتر نیروی خود را صرف دفاع کردن می کنند و در نهایت نظم دادن به حمله در شروع اما احمد نور به خوبی تعریف هافبک دفاعی دوم را تغییر داده و آنرا به استانداردهای جهانی نزدیک کرده است. هافبک دفاعی دوم در حمله جدا از اینکه می تواند در بطن حمله باشد می تواند با جایگیری روی نقطه D شوت بزند یا پاس توی عمق بدهد و خلاصه اینکه اثری از خود روی گل بگذارد. به واقع هافبک دفاعی دوم هافبکی است که هم حضورش باید در دفاع پر رنگ باشد و هم در حمله. بی جهت نیست که احمد نورالهی به بازیکن مورد علاقه اسکوچیچ در جلوی خط دفاعی تبدیل شده است. 

حالا با این نمایش تیم ملی یک مهاجم در سایه دارد. مهاجمی که به موقع و در لحظات حساس به کمک تیم ملی می آید و از آنجایی که از شم گلزنی خوبی برخوردار است می توانیم روی گل های او در لحظات حساس هم حساب کنیم. البته احمد نور پیش از تیم ملی در پرسپولیس هم نشان داد در پست هافبک دفاعی یک بازیکن بی نظیر و قابل اتکا است.