داستان خاص مرتضی؛ انگیزشی با موزیک (عکس)

به گزارش "ورزش سه"، مرتضی پورعلی گنجی، مدافع ملی پوش فوتبال ایران مرداد ماه امسال در بازی تیم شن‌زن با مصدومیت دلخراشی از ناحیه رباط صلیبی روبرو شد تا دوری طولانی مدت از میادین انتظارش را بکشد. این بدترین اتفاق ممکن برای یک ورزشکار است؛ آن هم برای مرتضی که 29 سال سن دارد و در اوج پختگی با یک مصدومیت بی موقع و دردسرساز، مسیر خوبش در شن‌زن و تیم ملی متوقف شد.

مدافع تیم ملی اما نگاه متفاوت و تحسین برانگیزی به موضوع داشت؛ نگاهی که باعث شد انگیزه مرتضی برای بازگشت چندین برابر شود و دوران مصدومیت و ریکاوری برایش، کابوس وار نه بلکه پربار و ماندگار سپری شود. او هفته گذشته در گفت و گویی خواندنی با ورزش سه نگاهش به این دوران را این گونه شرح داده بود:

"مصدومیت رباط خب جزو مصدومیت های سخت فوتبالیسته. من تو زندگیم مصدومیت های زیادی تجربه کردم ولی خب خوشبختانه به عمل نکشیده بود. متاسفانه بخاطر این مصدومیت عمل جراحی انجام گرفت روی زانوم. اگه بخوام کلا بگم اینه که الان در حال حاضر انقدر خدا رو شکر می کنم که همچین اتفاقی برای من افتاد که دوباره یه تلاش مضاعفی بکنم برای هفت هشت ده سال دیگه آماده بشم. یه استراحتی می کنم واسه این هفت هشت ده ساله و یه جورایی فیلم مصدومیتم رو می بینم دوباره دردم می گیره و هم خودم و هم اطرافیام اذیت میشن. ولی خب این تجربه ها خیلی به درد من می خوره. همیشه مثبت نگاه کردم به تمام اتفاقایی که  تو زندگیم رخ داده و سعی کردم پله بسازم برای موفقیتای بیشتر. مصدومیت یه ذره سخت تره ولی هواخوریش بیشتره. اون بالا انشالله به امید خدا برمیگردم به جایگاه بهتر از قبلم و لذت می برم از سختیایی که کشیدم."

خواندن همین یک بخش از مصاحبه طولانی مرتضی حساب کار را دست اهالی فوتبال داد. همه فهمیدیم که پورعلی گنجی در این مدت که فوتبال بازی نمی کند و در بی خبری رسانه ای قرار دارد، زانوی غم بغل نگرفته و حسرت نمی خورد؛ او از حس متفاوت خود به مصدومیت و فرصتی که به واسطه آن در اختیارش قرار گرفته صحبت کرد؛ فرصتی که او را برای هفت هشت سال دیگر آماده خواهد کرد؛ اینجا اوج داستان بود؛ نقل قولی که قطعا می تواند یک مثال روحیه بخش برای هر بازیکن دیگری باشد که با مصدومیت رباط صلیبی روبرو شده و امید خود را برای ادامه راه حرفه ای از دست می دهد.

پورعلی گنجی در گپ صمیمانه اش با ورزش سه به اختصاص دادن بخشی از زمان خود به مطالعه و تماشای فیلم خبر داد و در کنار آن گفت: "ما روزی دو ساعت وقت داریم ولی من 8:30 میرم تا 2-3 هستم. حالا همه یه جورایی به شوخی و خنده میگن که تخت خواب و یه سری چیزاتو بیار بنداز تو  اسپتار و همین جا بخواب مرتضی و نرو خونه! سعی می کنم از تایمام حسابی استفاده کنم و سریع و محکم به پام برسم چون خیلی دلم برای فوتبال تنگ شده. هر روز جز جمعه ها کار می کنم. روزی حداقل کمِ کم 5 ساعت کار می کنم. ولی بیشتر روزا رو سعی می کنم از 8:30 صبح باشم و به پام برسم."

در کنار محیط درمانی مدرنی که پورعلی گنجی در آن به ریکاوری می پردازد، نگاه حرفه ای او به شرایط موجود باعث شده تا در بهترین کیفیت ممکن همه چیز برای بازگشت موفقیت آمیز مدافع تیم ملی به میادین دست به دست بدهد. مرتضی که پست های انگیزشی بسیاری را این روزها منتشر می کند و روحیه بالای فعلی اش هم نشات گرفته از همین جو است، بخشی از تمرینات خود را امروز منتشر کرد تا نشان دهد همان گونه که گفته بود، با انگیزه تمام در تلاش است تا زودتر از آن چه که معمول است به میادین برگردد.

در ویدیوهایی که پورعلی گنجی منتشر کرده، او را در حال انجام تمرینات بازتوانی زانو می بینیم؛ تمریناتی که رفته رفته پیشرفته تر و سنگین تر می شوند و مدافع تیم ملی را به روزهای پایانی ریکاوری نزدیک تر خواهند کرد. تماشای این ویدیو با موزیک موتیویشنی که روی حرکات پورعلی گنجی در حال پخش است، یک کلیپ انگیزشی بسیار جذاب را ناخواسته ایجاد می کند که بیان کننده احساس درونی و انگیزه بالای مدافع ایرانی شن‌زن است؛ کلیپی که در کنار داستان این روزهای های مرتضی از آن می توان به عنوان کاتالوگ راهنمای هر فوتبالیستی که دور از جان رباط پاره می کند استفاده کرد.