"بازیکن" و نگاه غلطی که استقلال را رنج می‌دهد

به گزارش ورزش سه،از هر جهت به بازی استقلال و الهلال نگاه کنیم به ردی از خودزنی می‌رسیم. در واقع الهلال استقلال را نبرد بلکه این استقلال بود که به الهلال باخت.

جدال استقلال و الهلال اگرچه با باختی که از قبل بسیاری از استقلالی‌ها به استقبال آن رفتند پایان یافت اما جریان بازی نشان داد که آبی‌ها زمان زیادی از بازی را به خاطر نداشتن جسارت و آمادگی روانی لازم برای رویارویی با الهلال از دست دادند.

استقلال مشخصا با اتفاقاتی که در جریان نقل و انتقالات این فصل افتاد بازنده پا به زمین گذاشت و در نهایت بازی را به یکی دو بازیکن این تیم باخت نه همه تیم الهلال.ساختن غول از الهلال باعث شد تا بازیکنان معمولی و بومی این تیم که چه بسا ضعیف‌تر از همین بازیکنان استقلال بودند، کم اشتباه ظاهر شوند و در مقابل بازیکنان استقلال که سابقه دعوت شدن به تیم ملی را دارند ، بودند که با اشتباه خود برد را به الهلال هدیه دادند.مشکلات مدیریتی استقلال در سال‌های اخیر عیان‌تر از آن بوده که بتوان آن را کتمان کرد. اما گلایه از این مشکلات در نهایت چه نتیجه‌ای به بار آورده؟ عیان‌ترین نتیجه آن همین ترس و عدم اعتماد به نفس بازیکنانی بود که دیشب بازی را بیشتر از نظر روانی به الهلال واگذار کردند تا فنی.

جالب اینکه در کارشناسی شتابزده پایان مسابقه هم باز صحبت از بازیکنانی مثل قایدی و ریگی و اسماعیلی و ... بود که با وجود ارزشی که دارند موفقیت راضی‌کننده‌ای با استقلال به‌دست نیاورده‌اند که بخواهیم جدایی شان را عامل اصلی باخت در مسابقه‌ای بدانیم که با کمی خوش شانسی تیم ارزانتر می‌توانست برنده‌اش باشد.

وقتی گلایه‌ها دائمی شود و تبدیل به مهمترین دلیل برای نتیجه نگرفتن، ناخودآگاه هوادار و مربی و بازیکن استقلال خودزنی می‌کند بی‌آنکه خود متوجه آن باشد. وقتی مسئول اول تاکتیکی تیم چندبار عدم رضایت خود از کیفیت نقل و انتقالات را اعلام می‌کند حواسش نیست که اعتماد به نفس را از روان همین بازیکنانی که دارد می‌گیرد.

اگر امروز بازیکن و مربی استقلال همپای مدیران این باشگاه بابت باخت به الهلال بی‌رحمانه نقد نشوند، دوباره همین آش است و همین کاسه. اگر از بازیکن نخواهید که به اندازه چند میلیارد پولی که می‌گیرد تلاش کند و از مربی نخواهید که پای انتخاب‌هایش بایستد و بابت تصمیمات تاکتیکی‌اش توضیح دهد، آن جسارت، انگیزه و حتی فشار روانی که برای قهرمانی لازم است در روح و ساق بازیکن تزریق نمی‌شود.

استقلال در بازی دیشب نشان داد که با کمی درایت تاکتیکی بیشتر و از آن مهم‌تر با کمی تمرکز ذهنی و جسارت بیشتر راحت الهلال را می‌توانست حذف کند. اما نام دو ستاره خارجی آن قدر در نزد آبی‌ها بزرگ جلوه داده شد که فراموش کردند بازیکن عربستانی الهلال هم در زمین است و می‌شود به اشتباه وادارش کرد. اما همه‌ی آن گلایه‌ها و بودن بهانه‌ای چون مدیریت کار خودش را درست جایی کرد که نباید! جایی که این ناخودآگاه بازیکن استقلال بود که موجب باخت به الهلال شد. ناخودآگاهی که در چند هفته اخیر پر شده بود از بهانه برای عدم موفقیت!

استقلال برای پیدا کردن شخصیت قهرمانی نیاز به بازپروری روحی دارد. نیاز به احیای اعتماد به نفس. وقتی دائم از این گفته شود که بازیکنان مناسب جذب نشده‌اند،‌ در واقع روح جنگندگی بازیکن را از او می‌گیری. داری اعتماد به نفس همین هایی که داری را له می‌کنی. 

آنچه مهم است اینکه باید بهانه را از کادر فنی و بازیکن گرفت. وگرنه مدیریت هست و هنوز هم کارایی مناسب ندارد. می‌توان همه چیز را به گردن آنها انداخت و دوباره بازیکن چند میلیاردی را معمولی خطاب کرد و سقف آرزوهای‌شان را کوتاه!

حجت شفیعی