ناراحتی قهرمان المپیک از مصدومیت عباسعلی

به گزارش "ورزش سه"، یکی از حسرت‌های ایران بدون شک نرسیدن حمیده عباسعلی به سکو بود. او که بارها در مسابقات مختلف جهانی و آسیایی افتخار آفرینی کرده و در توکیو با مصدومیتی بد موقع نتوانست در نهایت کار را به سود خود خاتمه دهد و به جمع چهار کاراته کای نهایی برسد. با این حال مبارزه‌ و تلاش‌های او که حتی موقع مصدومیت ادامه داشت قابل تحسین است و این ورزشکار درباره لحظاتی که پس از مصدومیت بر او گذشت با خبرنگار ورزش سه گفت و گو کرد. این مصاحبه را می‌خوانید:

*وضعیت مصدومیتم هفته آینده مشخص می‌شود
درمورد مصدومیتم باید بگویم، من بعد از اینکه برگشتم باتوجه به شرایط پاهایم، بررسی‌های لازم را برای معاینه و MRI را انجام دادم و به هرحال با فدراسیون پزشکی و کمیته ملی المپیک در ارتباط بودم و تشخیص نهایی هفته آینده داده می‌شود تا درباره وضعیت پاهایم چه کاری باید انجام بدهیم. اگر به عمل کشیده بشود باید این کار را سریع انجام دهیم تا زودتر بتوانم دوره ریکاوری را شروع کنم.

*فکر می‌کردم می‌توانم با مصدومیت مبارزه کنم
 به هرحال رقابت المپیک بود و آرزوی من این بود بتوانم مدال بگیرم و مردم کشورم را خوشحال کنم. واقعا چهل ثانیه به پایان بازی مانده بود که این اتفاق برای من افتاد و به این فکر می‌کردم من بازهم می‌توانم بازی را برگردانم چون این اتفاق قبلا برای من در رقابت‌های کسب سهمیه المپیک افتاده بود و باتوجه به آن اتفاق، تصورم این بود من باز‌هم می‌توانم بازی را برگردانم و به کارم ادامه بدهم ولی اگر واقعا دو یا سه ثانیه مانده به اتمام بازی این اتفاق برای من می‌افتاد قطعا من می‌توانستم برنده بازی بشوم اما اتفاق است و من هیچ وقت فکر نمی‌کردم آن لحظه این اتفاق برای من بیفتد. با تمام وجودم جنگیدم تا بتوانم بازی را برگردانم که در لحظه آخر واقعا پای من نتوانست کمکم کند و با من یار نشد و انگار قسمتم نبود. 

*مبارزه با برنده طلا را برگردانده بودم
 واقعا در آن لحظه فقط به این فکر می‌کردم که من می‌توانم بازی را برگردانم چون وقتی این اتفاق برای من افتاد یک یا دو امتیاز عقب بودم و می‌توانستم بازی را جبران کنم چرا که در بازی قبل تر با بازیکن مصر که طلای المپیک را گرفت من یک یا دو امتیاز عقب افتادم و بعد از آن با امتیاز خوبی بازی را برگرداندم و جبران کردم. در این بازی هم قطعا می‌توانستم این کار را انجام بدهم ولی به هرحال شانس با من یار نبود و دچار این مصدومیت شدم. فکر می‌کردم که می‌توانم ادامه بدهم ولی لحظات آخر دو بار دچار مصدومیت شدم و نتوانستم ادامه دهم.

*داشتم به بیرون می‌رفتم و از من امتیاز گرفت
در مورد حریف چینی، خیلی نمی‌توانم نظر بدهم. به هر حال ایشان هم دنبال مدال بودند و دنبال نتیجه بودند اما منطقی این بود که این حرکت را انجام نمی‌دادند و بعد از مصدومیت من برای گرفتن امتیاز حمله نمی‌کرد؛ چون من لحظه آخر داشتم به بیرون می‌رفتم تا بازی را تمام کنم و پایم به من اجازه نمی‌داد وگرنه قطعا اگر در توانم بود اجازه نمی‌دادم ایشان پیروز میدان باشد و حرکت جوانمردانه‌ای نبود و اگر این اتفاق برعکس می‌شد؛ من قطعا چنین حرکتی را انجام نمی‌دادم.

*تحت تاثیر نام المپیک نبودم
جو المپیک باتوجه به این شرایط و محدودیت‌ها همین که تماشگری وجود نداشت خاص بود. به هرحال قشنگی مسابقات به این است که در شرایطی قرار بگیری که تشویق بشوی و صدا و تماشاگران روی آدم تاثیر گذار هستند اما این حس را آنجا نتوانستیم تجربه کنیم و میزبانی‌ ژاپن هم قطعا خوب است. ژاپن همیشه جزو کشور‌هایی است که قانون مند است و قوانین را رعایت می‌کند. به هرحال تمام تلاش‌شان را کردند تا بتوانند این مریضی را در آن مسابقات کنترل کنند. هرچه باشد این مریضی شوخی بردار نیست. ما اولین حضورمان در المپیک بود و قبلا تجربه نکرده بودیم اما من چند دوره در بازی‌های آسیایی حضور داشتم. تقریبا شرایط و جو همان گونه است و بازی‌های المپیک و جهانی و آسیایی فقط اسمش فرق می‌کند و ما خیلی تحت تاثیر جو قرار نگرفتیم. 

*کنار کشیده‌ها هم برای المپیک برگشتند
ما قبلا هم در المپیک حضور پیدا نمی‌کردیم و همیشه با امیدواری به اینکه روزی کاراته المپیکی شود ادامه می‌دادیم که این اتفاق هم افتاد‌ و ما توانستیم در این رقابت‌ها اولین کسانی باشیم که سهمیه می‌گیریم و در این رقابت‌ها شرکت کنیم. چون آرزوی هرکسی رفتن به این رویداد و قطعا به دست آوردن و کسب مدال است. خیلی از افراد کاراته را کنار گذاشته بودند و برای اینکه بتوانند شرایط را برای رفتن به المپیک پیدا کنند شروع به کار کردند. گرفتن سهمیه واقعا کار سخت و دشواری بود. در بین بانوان دونفر بودیم که توانستیم این اتفاق را رقم بزنیم‌. کار سخت اما شدنی بود‌.

*کاراته جزو پربیننده ترین‌ها بود
 ما درکاراته فقط یاد گرفتیم صبر داشته باشیم، صبور و امیدوار باشیم و امیدوارم کاراته دوباره این شانس را داشته باشد و در رشته‌های المپیکی باشد چون ما شنیدیم که در این رقابت‌ها کاراته جزو یکی از رشته‌های پربیننده ترین‌ها بوده و این شانس خیلی خوبی است و امیدوارم دوباره به المپیک برویم.

فریال از مصدومیت من ناراحت شد 
فریال از مصر که طلا گرفت به عنوان حریف دیرینه من نبود و در المپیک با ایشان رقابت کردم اما معمولا چون مسابقات زیادی می‌رویم همدیگر را می‌بینیم و فقط در حد سلام و علیک است. قبل از آن خیلی با هم دیالوگی نداشتیم ولی بعد از اینکه این اتفاق برای من افتاد جلو آمدند و ابراز ناراحتی کردند. خیلی خوب با این حریف مصری که طلا گرفت مبارزه کردم. او حریفی نبود که خیلی مرا اذیت کند اما قطعا مبارز خوبی بود که طلا گرفت و اصلا منکر این قضیه نباید شد. او همه را برده بود و تنها باختش در آن بازی‌ها به من بود و از من شکست خورده بود. وقتی بازی مقابل فریال را عقب افتادم درون من چیزی جرقه خورد که می‌توانم بازی را برگردانم و این اتفاق افتاد که پله پله بازی را جبران کرده و برگرداندم. به همین دلیل گفتم که در بازی با حریف چینی که عقب افتادم، این ذهنیت در من وجود داشت که بتوانم برنده شوم. می‌دانستم در آن بازی حریف خوبی را بردم و در این بازی هم می‌توانم این کار را بکنم که آن اتفاق وحشتناک برای پایم افتاد.

*برمی‌گردم و با تمام وجودم مبارزه می‌کنم
قطعا اول تمام تلاشم را می‌کنم که به وضعیت پاهایم رسیدگی شود و بعد تلاشم را می‌کنم تا دوباره اتفاقات خیلی خوبی را برای کشورم رقم بزنم. درست است در شرایطی قرار نگرفتم که بتوانم مدال المپیک را بگیرم و در کلکسیون مدال‌هایم، مدال المپیک کم است ولی من در هر مسابقه‌ای که شرکت می‌کردم به دنبال تکرار اتفاقات قشنگ بودم و اگر می‌خواستم به زودی قهرمانی را کنار بگذارم با اولین مدال قهرمانی آسیا و مدال جهانی باید زودتر از این‌ها کاراته را کنار می‌گذاشتم و قصد دارم پس از کسب سلامتی با تمام وجود بجنگم. در حال حاضر حتما به مسابقات دیگر فکر می‌کنم ولی بیشتر اولویتم رسیدگی به پاهایم است و قطعا با امید برمی‌گردم و تمام انرژی و توانم را می‌گذارم که بتوانم دوباره اتفاقات خیلی خوبی را رقم بزنم.

*در بیمارستان پی‌گیر گنج زاده بودم
در مورد طلای آقای گنج‌ زاده باید بگویم، زمانی که این آسیب دیدگی برای من اتفاق افتاد من را در دهکده المپیک راهی بیمارستان کردند ولی دور نبودم از اینکه اطلاعات بگیرم و خبرها را رصد می‌کردم و واقعا همه ما یک تیم هستیم و همه از مدال ایشان خیلی خوشحال شدیم و تحول عظیمی در کاراته ایجاد شد. به هرحال من هم خیلی خوشحال شدم از اینکه سجاد گنج زاده کاری کرد که همه مردم خوشحال شوند. همینطور کاراته کاهایی که کاراته را دوست دارند و به پیشرفت کاراته اهمیت می‌دهند بسیار شاد شدند.

*بانوان ایران در المپیک خوب بودند
  من کارشناس نیستم اما در حد توانم می‌توانم درباره‌ عملکرد بانوان نظر دهم. اول اینکه ما ده سهمیه داشتیم و باید بدانیم که هر کدام از بانوان ما با چه هدف گذاری وارد این رقابت‌ها شدند و توقع مدال از آن‌ها بوده یا خیر. بعضی از رشته‌ها اولین بار در این رقابت‌ها بودند و بعد از سالیان سال و مدت‌های طولانی که در المپیک نماینده نداشتیم به این سهمیه‌ها رسیده بودیم. مثلا ثریا آقایی برای اولین بار تاریخ ساز شد و کسب سهمیه المپیک کرد که هیچ کس تا حالا در بدمینتون وارد المپیک نشده بود و به هرحال همین که بازی اول را بردند حائز اهمیت است و واقعا کار بزرگی کردند. درباره رشته‌های دیگر هم که واقعا برای گرفتن سهمیه تلاش کردند اما اینکه بگویم گرفتن مدال در اولویت‌هایشان بوده است یا امکان داشت که مدال بگیرند را در جریان نیستم. ما در دومیدانی می‌دانیم که تا حدود زیادی با جهان اختلاف داریم اما خانم فرزانه فصیحی واقعا تمام تلاش‌شان را کردند‌. به نظر من درخشیدند و همینطور تک تک بچه‌ها که اگر بخواهم نام ببرم باید فقط از توانایی‌هایشان بگویم که تمام تلاش‌شان را کردند که بتوانند وارد المپیک بشوند. به هرحال ورود به المپیک هم خیلی کار سختی است که بانوان ایرانی شایستگی‌اش را داشتند و این کار را انجام دادند.

باید این را هم در نظر بگیریم که یک سری کشور‌ها هستند مثل چین و آمریکا که با حداکثر نیرو به المپیک می‌آیند و به هر حال همه که نمی‌توانند مدال بگیرند. این قشنگ است که همه توقع دارند و دوست دارند و در  بانوان ‌شان مدال آوری را می‌بینند اما باید خیلی چیز‌ها راهم در نظر گرفت که با چه هدف گذاری ما وارد این رقابت‌ها می‌شویم.

*از محبت مردم لذت می‌برم
فقط در آخر باید تشکر کنم از تمام کسانی که در این مدت کنار من بودند و حضورشان در المپیک کمک کننده می‌شد ولی نتوانستند کنار ما باشند. این خیلی برای ما مهم و حائز اهمیت بود‌ کسانی کنارمان باشند که واقعا به ما کمک می‌کردند و حضورشان آنجا قطعا تاثیر خوبی داشت اما نبودشان واقعا حس شد. ما مربی بدنسازی داشتیم به نام آقای حسینی و روانشناس‌مان دکتر واعظ که خیلی ما را یاری کردند. همینطور جا دارد از خانواده‌ام تشکر کنم که در این مدت هوایم را داشتند و کنارم بودند و درکم کردند و همینطور از تمام مردم که آدم از محبت‌های آن ها لذت می‌برد و باعث خوشحالی است که این چنین ورزش را دوست دارند. تمام انرژی مردم را دریافت کردم و بعد از اینکه این اتفاق برای من افتاد، همه از اینکه این مصدومیت ناراحت بودند و این برای من خیلی خوشحال کننده است که کسی هستم که مردم مرا دوست دارند و با شادی من شاد و با ناراحتی‌ام ناراحت می‌شوند. به هرحال مسئولین هم در این مدت در کمیته ملی المپیک تمام تلاشش را برای ورزشکاران کرد و واقعا بدون کم و کاستی و اذیت در شرایط خوبی قرار گرفتیم و وارد المپیک شدیم و تلاش کردند که اتفاق خوبی برای ما رقم بخورد و از همه آن‌ها ممنونم.