فینال ضعیف؛ چه اتفاقی برای فاتح دربی افتاد؟

به گزارش ورزش سه فولاد با برتری در ضربات پنالتی قهرمان جام حذفی شد تا جامی که از مدت‌ها قبل رسیدن به آن در رأس اهداف فرهاد مجیدی قرار گرفته بود از دست استقلال برود.

بازی استقلال مقابل فولاد چنگی به دل نزد و این تیم نشانی از روزهای خوب این فصلش در مقابل فولاد نداشت. این واقعیت نه تنها در مورد بازی آبی‌پوشان مقابل فولاد که در بازی قبل مقابل گل‌گهر هم خود را نشان داده بود و اگر با ارفاق بازی مقابل سپاهان را نیز کنار بگذاریم می‌توان گفت شاگردان فرهاد مجیدی در دو بازی اخیر خود در جام حذفی، از نظر فنی چندان خوب ظاهر نشدند.

استقلال همچون سپاهان و پرسپولیس، چندان شانسی برای گلزنی در مقابل فولاد نداشت و این موضوع بیش از هر چیز به سبک بازی فولاد و تبحر این تیم در جلوگیری از شکل‌گیری بازی حریفان قدرش برمی‌گردد. فولادی‌ها بهتر از هر تیمی در لیگ قادرند با نوع بازی خود فرصت نظم گرفتن تاکتیکی تیم‌های هجومی مقابل خود را بگیرند. شاید به اشتباه فولاد را تیمی مبتنی بر بازی دفاعی و یا بازی واکنشی معرفی می‌کنند چرا که فولاد تیمی با دفاع زنجیره‌ای مشابه نمونه‌های تیپیک آن نیست.

 فولادی‌ها در ترکیب خود چند بازیکن تکنیکی دارند که نکونام به خوبی قادر به استفاده از آنهاست و استفاده از این تعداد بازیکن تکنیکی چندان با ادعای فوتبال دفاعی که در مورد فولاد مطرح می‌شود همخوانی ندارد. اما سازمان تاکتیکی شاگردان نکونام در فاز دفاعی به گونه‌ای است که آنها به خوبی قادر خراب کردن بازی حریف هستند و این کار را نه با نفرات پر تعداد دفاعی که با یک دفاع منطقه‌ای و پرسینگ هوشمندانه انجام می‌دهند و برای لحظات پس از گرفتن توپ هم برنامه دارند. به عبارتی جنس فولاد از نظر تبدیل توپ گرفته شده به توپ مفید و بازی ترکیبی در همان زمین خودی جور است و نکونام و شاگردانش از این پتانسیل به خوبی استفاده می‌کنند.

با این همه، ضعف استقلال در موقعیت‌سازی فقط به دلیل نوع بازی فولاد نبود و شاگردان مجیدی، چندان چابکی و تحرک لازم برای رها شدن از پرسینگ و همچنین دفاع مبتنی بر بستن فضاهای حریف را نداشتند. شاید بتوان گفت که خوب تمرین نکردن آبی‌ها در یک ماه اخیر، باعث شده تا آنها هم از لحاظ آمادگی بدنی و هم آمادگی تاکتیکی دچار افت شوند و این موضوع باعث شد تا استقلال چاره ای  برای ضدتاکتیک فولاد پیدا نکند. 

دور بودن فرهاد مجیدی از نیمکت حتی در ورزشگاه خالی که صدایش به راحتی به نیمکت می‌رسید نیز می‌تواند یکی از عوامل انفعال تاکتیکی استقلال در جدال صد و بیست دقیقه‌ای مقابل فولاد باشد. چه بسا حضور در کنار نیمکت و مشورت مداوم با دستیارش می‌توانست به کمک او آید تا راه حلی برای نزدیک شدن به دروازه فولاد پیدا کند.

ضعف بدنی بازیکنان استقلال به خصوص بازیکنانی چون فرشید اسماعیلی و مهدی قائدی آن چنان مشهود بود که بتوان گفت یکی از عوامل عدم توفیق آبی‌ها در فاز هجومی، جدا از نوع بازی و مسائل تاکتیکی، همین عدم دوندگی لازم و عدم حضور به موقع در فضاها بود. تاکید استقلال به بازی سریع با پاس‌های طولی شاید حربه‌ای تاکتیکی برای خنثی کردن تاکتیک دفاعی فولادی‌ها بود اما عملا با این ضعف بدنی و عدم چابکی بازیکنان هجومی استقلال، این تاکتیک موثر واقع نشد.

نوع بازی فولاد در هنگام گرفتن توپ و بازی ترکیبی بازیکنان خوش تکنیکی چون پاتوسی، احمدزاده و ساسان انصاری، باعث شد تا انرژی زیادی از بازیکنان میانی استقلال برای بازپس‌گیری توپ گرفته شود و این موضوع مزید بر علت شد تا آنها فرصت و توان لازم برای ساخت بازی ترکیبی را نداشته باشند.

چه بسا اگر فرهاد مجیدی پس از پیروزی مقابل گل‌گهر بدون تعصب به ضعف‌های تیمش در آن بازی نگاه می‌کرد، می‌توانست ایده و تاکتیک بهتری برای بازی مقابل فولاد پیدا کند. چه بسا با عرض دادن به بازی و مجبور کردن فولادی‌ها به باز شدن، فضاهای خالی بهتری برای بازیکنان هجومی خود خلق می‌کرد. اما مشکل همیشگی استقلال در چند فصل اخیر نوسانی بودن عملکرد بازیکنان این تیم بوده که گاهی باعث می‌شود ستاره‌های این تیم تا حد یک بازیکن معمولی نزول کنند. با نمایشی که برخی از این بازیکنان در مقابل فولاد داشتند شاید حالا فرهاد مجیدی بیش از پیش به فکر تقویت تیم خود برای فصل افتاده باشد.

حجت شفیعی