انتشار وویس مجیدی: خدایا! قرعه‌ام پرسپولیس باشد

به گزارش "ورزش سه"، فرهاد مجیدی به واسطه حضور پر رنگش در داربی های تهران نزد هواداران این تیم محبوب شد. چند سال پیش از آن، او ستاره جوانی بود که از بهمن به آبی های پایتخت پیوست و درخشش او در جمع کرجی ها، خبر از ظهور یک مهاجم آینده دار می داد. آبی های تهران او را به تیم خود بردند و پیش بینی ها درست از آب درآمد. 

شاید بتوان مجیدی دوران جوانی را با قایدی امروز مقایسه کرد. بازیکنی تکنیکی که به راحتی هر خط دفاعی را به هم می ریخت. بازیکنی با موهای چتری و چهره ای جذاب، خیلی زود در دل هواداران استقلال جا باز کرد. اما او تا قبل از اینکه تیم محبوبش را ترک کند، یک هدف بزرگ داشت و آن گلزنی در دربی بود. اتفاقی که در چند تقابل مجیدی و سرخ های پایتخت رخ نداد و در دو دوره حضور در استقلال موفق به باز کردن دروازه رقیب دیرینه خود نشد. یکی از بزرگترین حسرت های فرهاد، از دست دادن فرصت های گلزنی در همان دربی معروفی است که پرسپولیس 9 نفره شد ولی او و مهاجمین استقلال نتوانستند دروازه داوود فنایی را فتح کنند و فرهاد بی آنکه به رقیب سنتی گل بزند و به سمت جایگاه تیفوسی های آبی برود، تیم را ترک کرد تا راهی کشورهای حوزه خلیج فارس شود.

مجیدی پس از چند سال حضور در تیم های اماراتی، در سن 31 سالگی به استقلال بازگشت. بازیکنی که دوری طولانی مدتی از تیم محبوبش داشت و خیلی از هواداران به بازگشت او، با دیده تردید نگاه می کردند. ولی او برای پایان دوران فوتبالی خود به جمع آبی های پایتخت بازگشت. خیلی ها می گویند خدا فرهاد مجیدی را دوست دارد و به نظر می رسد این گزاره درست باشد. بازیکنی که در سالهای پایانی فوتبالش، به مرد شماره یک دربی ها تبدیل شد.

مجیدی در روزی که به سن 33 سال و 3 ماه و 28 روزگی رسیده بود، نخستین گلش را در دربی 68 به ثمر رساند. او 6 دقیقه بعد از گل کلاه کج، بازی را به تساوی کشاند تا طلسم ناکامی در شهرآورد پایتخت را بشکند. فرهاد به آنچه که در دوران جوانی به دنبالش می گشت، در 33 سالگی رسیده بود. اما شاید خود او نیز فکرش را نمی کرد که این تازه استارت دربی باز شدن اوست. فرهاد دوباره و در دربی 69 دروازه پرسپولیس و علیرضا حقیقی را باز کرد. با فراری از قلب خط دفاعی و ضربه ای که از میان پاهای گلر پرسپولیس عبور کرد، او استقلال را از تیم علی دایی پیش انداخت. ولی آن دربی برای او خوش یمن نبود و آبی ها بازی را با گل های نوروزی و باقری واگذار کردند.

اما دربی های بعدی، زمان روی ریل افتادن فرهاد و استقلال بود. گل دقیقه 91 او در دربی شماره هفتاد، یکی از به یاد ماندنی ترین گل های تاریخ دربی است. مهاجمی که در طول بازی تقریبا کار خاصی انجام نداد ولی امان از آن لحظه انفجاری... فرار در عمق او، استفاده از پاس استثنایی مجتبی جباری، جا گذاشتن شیث رضایی و ضربه ای با پای چپ و غیرتخصصی، تمام اینها صدای مزدک میرزایی را در ذهن به تصویر می کشد و شلیکی که باعث شد تا توپ کاپیتان در آخرین ثانیه های بازی به تور دروازه حقیقی بوسه بزند. 

در دربی 73 او باز هم دروازه پرسپولیس را باز کرد. شوت میداوودی، دفع ناقص معمارزاده و یک پاس طلایی دیگر از مجتبی جباری و حضور به موقع فرهاد در دهانه دروازه، باعث شد تا چهارمین گل او به رقیب دیرینه به ثبت برسد و عدد 4 که به نماد استقلالی ها برای کری خوانی نیز تبدیل شد، از همانجا شکل گرفت. مجیدی در دربی بعدی که در جام حذفی برگزار شد نیز یک پنالتی برای تیمش گرفت تا آبی های پایتخت 3 – 0 از سد تیم حمید استیلی عبور کنند. تمام این اتفاقات دست به دست هم داد تا فرهاد به دربی بازترین استقلالی آن سالها تبدیل شود.

دوران مربیگری مجیدی نیز فرصتی برای عرض اندام او بود تا نشان دهد همچون دوران جوانی، دربی بازی موردعلاقه اوست. مجیدی در روزهای نخست حضور روی نیمکت استقلال، در اولین تجربه شهرآورد به عنوان مربی تا دقیقه 89 نیز برنده بازی بود. شوت آنتونی استوکس لغزش بدموقع حسینی و ضربه بشار رسن کار را به تساوی 2 – 2 کشاند و مجیدی در رسیدن به پیروزی ناکام بود.

فرهاد در تقابل دوم و در جام حذفی گذشته، توانست مچ پرسپولیس و یحیی را بخواباند. این بار تیم او و محمد دانشگر بودند که در دقیقه 91 کار را به تساوی دو – دو کشاندند تا مجیدی در پنالتی ها از سد رقیب خود عبور کرده و راهی دیدار فینال جام حذفی شود.

این روحیه همیشه پیروز فرهاد در دربی ها باعث شد تا هواداران حریف هم منتظر زمین خوردن او در شهرآورد تهران باشند. شکست دادن مجیدی که همیشه موی دماغ آنها شده، لذت خاصی برای رقیب داشت. شاید آنها حاضر بودند که قهرمانی لیگ را از دست بدهند ولی برای یکبار هم که شده، مجیدی را در قامت مربیگری شکست دهند. اتفاقی که در دربی برگشت لیگ امسال رخ داد و سرخپوشان با گل آل کثیر برنده بازی شدند.

پس از آن دربی که حواشی بسیاری را به همراه داشت، پرسپولیسی ها سر از پا نمی شناختند. شکست دادن فرهادی که بارها آنها را برده بود، هموار شدن راه قهرمانی پنجم و خارج شدن استقلال از مثلث مدعیان، دلایل کافی و واضحی بود تا آنها برای این برد روزها و هفته ها خوشحال و شادمان باشند. کری خوانی های بازیکنان و وزیران و مقام و مسئولان پرسپولیسی در فضای مجازی، واکنش های گسترده پس از این بازی، درگیری های مجازی مدیران دو تیم، پنالتی سوخته دقایق ابتدایی روی قایدی، تمامی این عوامل باعث شد تا فرهاد در اندیشه یک انتقام زودهنگام باشد. مجیدی قصد نداشت که تا برگزاری دربی لیگ بعد منتظر بماند. او تشنه دربی بود، او فقط یک دربی می خواست، یک دربی انتقامی و چه جایی بهتر از جام حذفی.

چند روز پس از شکست استقلال در شهرآورد برگشت لیگ بیستم، مراسم قرعه کشی یک چهارم نهایی جام حذفی برگزار شد وشاید تنها استقلالی که از صمیم قلب آرزوی برخورد با رقیب دیرینه را داشت، فرهاد مجیدی بود!

محمد نوری‌فر مدیر رسانه‌ای فصل گذشته استقلال از دوستان نزدیک فرهاد مجیدی به شمار می‌رود، پس از پیروزی آبی‌پوشان در داربی پایتخت و صعود به نیمه نهایی جام حذفی، صدای فرهاد مجیدی را پیش از قرعه‌کشی یک چهارم نهایی منتشر کرده است. مجیدی در این ویس در پاسخ به نوری‌فر که از او دقایقی پیش از قرعه‌کشی یک چهارم نهایی پرسیده، دوست داری با کدام تیم برخورد کنی، از پرسپولیس نام برده است. فرهاد در پاسخ به سوال نوری‌فر، این‌گونه جالب پاسخ می‌دهد: «خدایا اگر واقعا دوستم داری، کاری بکن تا در این قرعه‌کشی بخورم به پرسپولیس.»؛ آرزویی که دقایقی پس از آن با انجام قرعه‌کشی مرحله یک چهارم نهایی جام حذفی تعبیر شد.

 در تمام 60 روز گذشته، فرهاد سودای بازی انتقامی را در سر داشت. او لیگ را به خاطر شکست در دربی از دست داده بود و می خواست این بار دست رقیبش را از رسیدن به قهرمانی جام حذفی کوتاه کند.کاری که در نهایت موفق به انجامش شد.