فغانی: فتنه علیه من به خودشان برگشت!

به گزارش "ورزش سه"، بازگشت علیرضا فغانی به فوتبال ایران برای قضاوت دربی 96 اتفاق بسیار جالبی بود که خیلی ها انتظار آن را نداشتند. این داور سرشناس فوتبال ایران که در آخرین روزهای شهریور سال 98 ایران را به مقصد استرالیا ترک کرد و طی ماه های اخیر نیز در این کشور بازی های لیگ را سوت می زد پس از توافقاتی که صورت گرفت، به ایران سفر کرد تا ضمن قضاوت دربی حذفی، چند بازی هم در هفته های حساس پایانی لیگ برتر را قضاوت کند. بخش های مهم و جالب صحبت های فغانی که جمعه میهمان برنامه شب های فوتبالی بود را در ادامه بخوانید:

بسیاری دوست ندارند ریخت آدم را ببینند

به هر حال دل آدم ها برای هم تنگ می شود ولی خیلی ها هم هستند که اصلا دوست ندارند ریخت آدم را ببینند (با خنده)! من در بحث بین المللی هنوز با نام کشورم فعالیت می کنم و خیلی هم مشتاقم که این امر برای جام جهانی بعدی هم رخ بدهد. کار در دو کشور هم موردی ندارد. فعلا کار در استرالیا تمام شده و مکاتبات صورت گرفته و مشکلی وجود ندارد. الزامی هم برای قضاوت در ایران نبود تا اینکه یکسری شیطنت ها از سوی کمیته داوران قبلی و آقای اصفهانیان که متاسفانه وضع فعلی به خاطر مدیریت ایشان بود، صورت گرفت. من وقتی به استرالیا رفتم حتی خود فیفا و AFC هم مشکلی نداشتند. 

ضربه های سختی به داوری زده می شود

لیگ استرالیا یکی از حرفه ای ترین لیگ های آسیاست. این لیگ با VAR انجام می شود و حرفه ای تر از فوتبال ماست. در آن سطح من قضاوت می کردم و اگر در سطحی پایین تر قضاوت می کردم، شاید شیطنت آقایان نتیجه می داد! این یک تظاهر بود؛ مثلا با خود من صحبت می کردند و می گفتند که نه ما می خواستیم ولی اتفاقاتی که رخ داد نشان داد که همه از طرف ایشان و دو سه تا دوستی که هر وقت هستند همیشه این شیطنت ها وجود دارد و ضربه های سختی به داوری زده می شود. مثل زمانی که آقایان جهانبازی، بخشی زاده و قهرمانی جزو الیت های آسیا بودند و با یک حرکت تعجب برانگیز این دوستان را از لیست خارج و چهار نفر داور جوان را وارد لیست کردند. جوان گرایی بد نیست به شرط اینکه به موقع باشد. این داوران جوان شاید تا همین سال پیش مسابقات لیگ قهرمانان آسیا را در 6-7 سال اخیر قضاوت نکرده اند. 

فتنه علیه من به خودشان برگشت!

مدیریت های غلطی که نمی دانم اسمش را حسادت بگذارم یا ندانستن و به روز نبودن همیشه بوده و ضربات خیلی بده زده است. این فتنه ای که دفعه پیش دوستان علیه من ترتیب داده بودند به خودشان برگشت و امیدوارم که در آرامش بقیه عمرشان را سپری کنند که فکر نمی کنم این گونه باشد! الان که همای سعادت روی دوش آقای عزیزی خادم نشسته امیدوارم که بتوانند از فرصت استفاده کنند و نام نیکی از خودشان به جای بگذارند.

مدیریت اصفهانیان حرف و حدیث زیادی دارد

من فکر نمی کنم که مشکلات فقط مربوط به داوری باشد. در بحث مدیریتی همه باشگاه ها مشکل ندارند. ثبات مدیریتی نباشد، مربی ثبات ندارد، بازیکن مشکل مالی دارد و همه این ها باعث می شود که یکسری اتفاقات در بازی رخ بدهد، اعتراضاتی انجام شود و تنش به وجود بیاید. در نهایت هم هیچ دیواری کوتاه تر از داور نیست. البته نمی گویم که اشتباهات داوری وجود ندارد. در همین فینال یورو 2020 هم با وجود VAR دیدیم که مشکلاتی در قضاوت وجود داشت. داوری ایران افت داشته است. مدیریت آقای اصفهانیان در این چند سال اخیر خیلی حرف و حدیث دارد. کشور ما به گونه ای است که می گویند 8 سال باش و بعد برو و حتی نظارتی هم وجود ندارد. آقای کامرانی فر و افشاریان وظیفه سختی روی دوش دارند. تعداد داوران زیادی در لیگ برتر هست. روال بدی است که همه می گویند بخاطر رای آوردن بوده است. 

در استرالیا زود به هم تهمت نمی زنند

در استرالیا ما 4 داور هستیم با 3-4 داور استانی که می شویم 8-9 نفر و چند کمک داور که در کنارمان هستند. هر هفته 6 بازی داریم که ما 4 نفر حتما باید باشیم و بعد دوستان دیگر. در استرالیا که من در یک شهر زندگی می کنم بازی های تیم همان شهر را هم قضاوت می کنم حتی برای کاهش هزینه ها کمک داوران را هم از همان شهر انتخاب می کنند. در آنجا این ذهنیت ها نیست که داور یک شهر برای تیم آن شهر قضاوت نکند. این ها جا افتاده است. زود به هم تهمت نمی زنند و خیلی زود الفاظی چون شرط بندی را به هم نسبت نمی دهند. در ایران نه تنها کمک داور ویدیویی نیست بلکه باید تمرکز داوران روی جلوگیری از تنش های حین، قبل و بعد از بازی هم باشد. یک صفحه از یک باشگاهی یک اشتباه داور که مربوط به شش سال قبل است را می گذارد و آگاهانه کارهایی را انجام می دهند.

با 5 هزار تومان نتوانستم آدامس بخرم

آن اوایل که من رفته بودم از دستمزدهای میلیاردی فغانی صحبت می کردند. آنجا هزینه ها هم زیاد است ولی خب اینجا هزینه ها و درآمدها نمی خواند. همین چند روز پیش که آمدم هوس کله پاچه کردیم و گفتیم که برویم و بخوریم. بعد که می خواستیم به فدراسیون فوتبال برویم من گفتم یک آدامس بخرم. یک 5 هزار تومانی در آوردم ولی دیدم همین جوری نگاهم می کند! گفت که قیمت آدامس 30 هزار تومان است! گفتم آقا یک آدامس خروس به من بده! هزینه ها این جا خیلی بالا رفته ولی حقوق ها فکر نمی کنم به این اندازه بالا رفته باشد. داوران هیچ گاه خودشان را با فوتبالیست ها مقایسه نمی کنند. ما راه خودمان را انتخاب کردیم ولی باید به گونه ای باشد که به داوری توهین نشود.