یادداشت: ممنون آقای سرمربی!

به گزارش ورزش سه، تیم ملی ایران در شرایطی موفق به بردن بحرین و عراق شد که قبل از آن به خاطر فرصت کم آماده‌سازی و همچنین اردوهای کمی که این تیم در دوران حضور اسکوچیچ داشت تردیدهایی در مورد موفقیت آن وجود داشت‌. به خصوص آنکه نتایج دور رفت بازی‌ها، اجازه هیچ لغزشی را به تیم ملی نمی‌داد و بنابراین نیاز بود تا تیم علاوه بر آمادگی فنی بالا با آمادگی روحی و ذهنی مناسب نیز پا به منامه بگذارد. از طرفی آن وفاق ملی ملی لازم نیز در فوتبال ما بر سر حمایت همه‌جانبه از اسکوچیچ بوجود نیامده بود و انتخاب این مربی به عنوان سرمربی تیم ملی چندان مورد استقبال قرار نگرفته بود.
 
 در بازی اول نمایش تیم ملی در بازی با هنگ‌کنگ چندان رضایت علاقمندان به این تیم را جلب نکرد و این موضوع به تردیدها قوت بخشید. نگرانی مردم از بازی با بحرین و نتیجه آن در تاریخ بازی‌های رودررو با این تیم بی‌سابقه بود.  با این حال برد در مقابل بحرین آن هم با یک نتیجه قاطع هم امیدها را به تیم ملی زیادتر کرد و هم اعتمادها به سرمربی آن.

روند بازی با بحرین در نیمه اول تحت تاثیر پرسینگ شدید بحرینی‌ها در همان نیمه زمین ایران به گونه‌ای پیش رفت که امکان بازیسازی از بازیکنان ایران و شکل‌گیری حرکات ترکیبی گرفته شده بود. توپ‌های بلندی که چند بار از دفاع ایران ارسال شد عملا منجر به حذف شدن قلی‌زاده و امیری در فاز هجومی شده بود. در چنین شرایطی امیری که بیشتر به عنوان بازیکن آزاد طول یک سوم دفاعی ایران تا دفاع حریف را بارها طی می‌کرد مجبور می‌شد تا خود را به قلی‌زاده نزدیک کند. طارمی و آزمون نیز در خط حمله نزدیک به هم بازی می‌کردند. این نزدیک شدن بازیکنان به هم در فضاهای کوچک فرصت پرسینگ بهتر را به بحرینی‌ها داده بود و آنها تنها با تکنیک فردی بازیکنان ایران از سر راه کنار می‌رفتند وگرنه فضای آنچنانی به بازیکنان ما نمی‌دادند. حتی می‌توان گفت بحرین در همان بیست دقیقه اول بهتر از ما توپ را به چرخش درآورد و بهتر از فضاها استفاده می‌کرد. جمع بازی کردن بازیکنان ایران حتی در خط دفاعی نیز به مانند خط حمله و میانی نیز دیده می‌شد و همین موضوع و نزدیک شدن مدافعان کناری به میانی می‌توانست فرصت‌های خوبی برای بحرین در کناره‌ها ایجاد کند. به نوعی تیم ما از بزرگی زمین و عرض و طول آن استفاده بهینه نمی‌کرد. قلی‌زاده و امیری مجبور بودند برای گرفتن توپ عقب‌تر بازی کنند و همین فاصله آنها با دو مهاجم ما را زیاد کرده بود.

اما آنچه انتظارش را نداشتیم در نیمه دوم رخ داد. جایی که اسکوچیچ با یک تعویض هجومی ورق را برگرداند. ورود سامان قدوس به زمین و کم شدن یک هافبک دفاعی تشخیص درست اسکوچیچ از شرایط بازی در نیمه اول را نشان داد. جایی که او با آوردن قدوس فضای پشت مهاجمان را با یک بازیکن سرعتی-تکنیکی پر کرد. اما این همه تغییر تاکتیکی او در نیمه دوم نبود. به بازیکنان دستور داده شد تا از همه فاصله بگیرند. با این حربه و باز شدن تیم در عرض و طول زمین، پرسینگ شدید بحرینی‌ها خنثی شد. حالا فضاها بهتر دیده می‌شد و دیگر در فضاهای کوچک اسیر بحرینی‌ها که بازیکنان ما را محاصره کرده بودند نمی‌شدیم. طارمی از آزمون فاصله گرفت و قدوس از قلی‌زاده. با باز شدن آنها در زمین و به تبع آن باز کردن بحرینی‌ها، بهتر هم می‌شد از قدرت حمل توپ بازیکنانی چون امیری و قدوس استفاده کرد. همین شد که فضاهای خالی روی خود را به بازیکنانی مثل طارمی و آزمون نشان دادند. دو مهاجمی که در نیمه اول  به هم نزدیک بازی می‌کردند حالا می‌توانستند همدیگر را بهتر ببینند. همین شد که امیری پا به توپ آمد و به زیبایی دو هافبک دفاعی بحرین را محو کرد و طارمی بدون مزاحمت در کمال آرامش آزمونی را که در نیمه اول نتوانسته بود از استارت‌های ویرانگرش برای گذر از دفاع بحرین استفاده کند صاحب توپ کرد. گلی به شدت تاکتیکی از تیمی که هوشمندانه در ابتدای نیمه دوم تغییر تاکتیک داده بود.
در بازی با عراق نیز اسکوچیچ برخلاف بازی با بحرین اجازه نداد تا یک نیمه از زمان بازی برای گل زدن از دست برود. تیم او از همان ابتدا با در اختیار گرفتن توپ، برتری روحی خود را به حریفش دیکته کرد که این موضوع مهمی در تعیین جریان بازی بود. به هافبک‌های دفاعی اجازه پیشروی داده شد و از مدافعان کناری خواسته شد تا بیشتر نفوذ کنند.

آنچه تیم کاتانچ با سیستم دفاعی خود در جام ملت‌ها انجام داد و مانع گلزنی ایران شده بود در اینجا جواب نداد‌. چون همچون نیمه دوم بازی با بحرین از طول و عرض زمین بیشتر استفاده کردیم و بدین ترتیب شیوه یارگیری نفر به نفر کاتانچ را در دو بازی قبل خنثی کردیم آن هم با پیش راندن هافبک‌های دفاعی و مدافعان کناری و استفاده از فضاهای خالی که عراقی‌ها فکرش را نمی‌کردند که از آنجا خطرساز شویم. همین هم شد که قلی‌زاده عقب‌تر از جایی که معمولا بود با یک پاس بلند توپ را به یک فضای خالی می‌فرستد که حاج‌صفی تا آن جا پیش رفته. باور کنید این نوع حرکت تیمی و این گل فقط حاصل اتفاق نیست و یا مهارت‌های فردی. مطمئنا این نوع استفاده از فضاها در تمرینات روی آن کار شده است و شاهد آن هم تکرار چند‌باره‌اش است. عراق در بازی دیشب در همه نقاط زمین تقریبا تسلیم بازیکنان ما بود و ما به نحوی بی‌سابقه در چند سال اخیر، استیلای خود را به تیم ملی عراق نشان دادیم و چنانچه دقت بیشتری به خرج داده بودیم می‌توانستیم پر گل ترین برد خود مقابل این تیم بدست آوریم.

حالا پس از اینکه نفسی به راحتی کشیده‌ایم، علاوه بر درایت اسکوچیچ شهامت او را نیز می‌ستاییم. مردی که زیاد از سوی اهالی فوتبال جدی گرفته نشده در بازی سرنوشت‌ساز با بحرین و در حالی که یک نیمه فرصت داشت تا امیدها را برای صعود زنده نگه دارد، نبوغ خود در مربیگری و در اتخاذ تصمیم صحیح و به موقع را نشان داد. تصمیمی همراه با شهامت که توانست تعادل در دفاع و حمله را به تیمش بازگرداند. تعویض قدوس در بین دو نیمه  آن بازی نشان داد که اسکوچیچ از این نظر که به انتظار اتفاق و شانس نمانده قابل ستایش است. همچنین آرایش و تاکتیک هجومی ایران در بازی با عراق آن هم از همان ابتدای بازی و در اختیار گرفتن توپ و میدان مقابل تیمی که با همین مربی دو بار مقابل ایران بازی کرده بود و با یک گل خورده دفاع کردن مقابل ایران را خوب یاد گرفته بود، بار دیگر جسارت سرمربی تیم ملی را نشان داد. مردی که ثابت کرد به انتظار اتفاق و شانس نمی‌ماند و با پذیرفتن درصدی ریسک، خود مسیر بازی را انتخاب می‌کند. 

بازی با بحرین را می‌توان با بازی با قطر در دوحه در مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۴ مقایسه کرد. اسکوچیچ در دو بازی مقابل بحرین و عراق با ریسکی معقول به انتظار اتفاق و شانس نماند و نشان داد که باید در بازیخوانی به او اعتماد کرد. او با ستاره‌هایی که در اختیار دارد کم‌کم هنر استفاده از آنها را هم پیدا کرده و همین که توانست با تشخیص درست بازیکن مناسب برای تغییر تاکتیک تیمش را در بازی با بحرین پیدا کند و یا در بازی با عراق به خوبی جسارت پیشروی برای حمله کردن را به بازیکنانی بدهد که کمتر تحت پرس و یارگیری مستقیم قرار دارند قابل ستایش است. این هنر او در آینده نیز به کمکش خواهد آمد تا آنالیز تیمش را برای حریفان سخت کند. حالا می‌توان امیدوارانه‌تر به صعود به جام جهانی فکر کرد و بیشتر از قبل به اسکوچیچ امیدوار بود. به مردی که هر کاری کند باز هم عده‌ای او را به خاطر سرمربیگری در لیگ ایران و نداشتن تجربه بین المللی جدی نمی‌گیرند. اما او نشان داد که در بازی‌هایی با چنین میزانی از حساسیت قادر است تصمیمات درست بگیرد و تعادل را در بازی تیمش بوجود آورد.

ممنون آقای اسکوچیچ که به انتظار شانس نماندی. برای گل زدن برنامه ریختی، خوب فکر کردی و ...

حجت شفیعی