کوپا دِکرونا یا آخرین بخت لئو برای قهرمانی!؟

به گزارش "ورزش سه"، این اما همه‌ی ماجرا نیست؛ این تورنمنت به گمان برخی آخرین میراث مسی برای آلبی‌سلسته است! سطح انتظارها از آرژانتین همیشه بالا است؛ یک انتظار کش‌آمده‌ و طولانی از ۱۹۹۳! انتظاری که آرژانتین را، فارغ از اسکواد، شرایط مسابقات، رقبا و حتی کشور میزبان، برنده‌ی هر رویدادی می‌خواهد.

این ماموریت تکراری این‌بار بر عهده‌ی لیونل اسکالونی است؛ مربی ۴۳ ساله و بدون تجربه قبلی که با دو سابقه‌ی دستیاری در سویا و تیم آرژانتین، به یک‌باره و از سال ۲۰۱۸ مرد اول نیمکت شد! 

تقویت تئوری توطئه! کدام لیونل همه‌کاره است؛ مسی یا اسکالونی!؟ چند سالی هست و به و‌یژه از جام‌جهانی ۲۰۱۴ که شایعه دخالت مسی در امور فدراسیون و تیم آرژانتین قوت گرفته است.

برگردیم به کوپا آمریکا و آرژانتین در گروه آ؛ مقابله با شیلی، اروگوئه، پاراگوئه، و بولیوی. صرف‌نظر از نقش مسی در بیرون از زمین، توی زمین، بر اساس فاز بازی و موقعیت مکانی مسی است که چینش تیم بر پایه یکی از دو سیستم ۴۴۲ (برای فاز دفاعی) یا ۴۳۳ (هجومی) انتخاب می‌شود.
به عنوان یک مدعی همیشگی، آرژانتین چاره‌ای جز بازی مالکانه ندارد. سبک بازی بازیکن‌ها و دوم این‌که تیم‌های رقیب معمولاً عقب می‌نشینند، مسوولیت چرخش توپ را در زمین بر عهده تیم اسکالونی می‌گذارد.

اعداد روایت می‌کنند؛ آرژانیتن تقریباً ۷۷٪ بیشتر از سایر رقبا شوت می‌زند. این درصد وقتی اعجاب‌آور می‌شود که آن را با دو داده‌ی دیگر تکمیل کنیم؛ بیشترین لمس توپ توی باکس و xG بالا.

آرژانتین در فاز حمله تماشایی است؛ یک هافبک دفاعی (احتمالاً لئاندرو پاردس) جلوتر از دو مدافع مرکزی به بازی‌سازی کمک می‌کند، اما ماموریت اصلی‌اش باز‌پسگیری توپ در صورت از دست‌رفتن مالکیت است، وقتی دو هافبک دیگر با حضور در نیم‌فضاها به حمله رفته‌اند و فول‌بک‌ها تا انتهای کانال، برای تسخیر فضای پشت‌سر مدافعان حریف دویده‌اند. این همان ۴۳۳ی ویرانگر با یک مسی بی‌قید و بند است. در حقیقت مختصات مسی تعیین‌ می‌کند که باقی چگونه در مغناطیس کاپیتان حرکت کنند.

این آزادی عمل گاهی مسی را به عمق می‌برد، گاهی نزدیک باکس رها می‌کند و بعضاً به گوشه‌ها می‌فرستد. در هر کدام از این شرایط، باقی تیم باید فضایی را که او ترک کرده، اشغال کنند. مشخص‌تر، فول‌بک‌ها و دو هافبک چپ و راست، باید عرض و عمق حرکتی مورد نیاز مسی را مهیا کنند تا دینامیک آرژانتین در حمله از نظم نیافتد.

اما این نظم دینامیک تهاجمی یعنی چه؟
مثال؛ آرژانتین با بلاک‌های هدفمند و متراکم مواجه می‌شود. پاس‌ها برای شکستن بلاک ارسال می‌شوند؛ مسی با عبور از بلاک دفاعی برای گرفتن توپ اقدام می‌کند. همزمان فول‌بک (راست) به بازی عرض می‌دهد. این همان لحظه‌ای است که هافبک (راست) در نقش یک فوروارد به جلو می‌رود تا به بازی عریض‌شده عمق دهد؛ فضا برای مسی ساخته شد. این همان نظم دینامیک آرژانتینِ مسی در فاز هجومی است.

البته توجه به مسی نباید ما را از ستاره‌ی درخشان دیگری غافل کند؛ لاوتارو مارتینز، با ۱۸ گل و ۱۰ پاس گل در این فصل، و نقش کلیدی او در حرکت‌های بدون توپ در تیم آرژانتین. برگردیم به یکی از سه موقعیت مکانی اصلی مسی که در این یادداشت اشاره شد؛ مرز باکس. این همان وضعیتی است که نقش مارتینز حیاتی می‌شود. مسی روی لبه منتظر است، مارتینز از پشت باکس به عمق می‌زند و داخل می‌رود؛ فضا به آنی باز می‌شود. حرکت بعدی به اندازه‌ی هر حرکت بعدی مسی غیرقابل پیش‌بینی است!

مسی غیرقابل پیش‌بینی است. چه برای موفقیت و چه در ناکامی؛ مرد ناکام سه فینال کوپا و یک فینال جام‌جهانی!
با این همه، یک‌بار دیگر آرژانتین با اطمینان به شماره ۱۰ افسانه‌ای‌اش و با امید به لمس یک جام معتبر با دستان او به مسابقات می‌آید.
آیا ۲۰۲۱ آخرین شانس کارنامه‌ی‌ بی‌جام مسی است؟ پاسخ هرچه باشد، او هنوز بهترین بازیکن دنیا است. بله! لیونل مسی بهترین بازیکن دنیا است!

- برای D10go که این‌بار روی سکو نیست اما آرژانتین‌اش را از آسمان تماشا می‌کند.

رامتین جباری