تعصب ایتالیایی؛ برای مردن آماده ایم! (عکس)

به گزارش "ورزش سه"، تیم ملی ایتالیا شروعی فوق العاده در رقابت های یورو 2020 داشته و در خانه خود و استادیوم المپیکو در پایتخت موفق شد با سه گل ترکیه را شکست دهد. آتزوری که در سال های اخیر و زیر نظر روبرتو مانچینی روند درخشانی داشته، با این برتری خود را به عنوان یکی از نامزدهای جدی فتح رقابت های یورو 2020 معرفی کرد.

اما یکی از جذابیت های همیشگی بازی های تیم ملی ایتالیا، همخوانی بازیکنان این تیم هنگام پخش سرود این کشور پیش از شروع مسابقه است. برای بازیکنان آتزوری تقریبا فرقی بین فینال جام جهانی و یک دیدار دوستانه ساده وجود ندارد. آنها با تمام وجود و از ته قلب سرود ملی کشور ایتالیا را خوانده و بدین شکل و با نهایت هیجان خود را برای بازی پیش رو آماده می کنند.

بسیاری معتقدند بازیکنان تیم ملی ایتالیا پیش از شروع مسابقه و با این فریادهای بلند خود را برای نهایت تلاش و مبارزه در میدان آماده کرده و البته به نوعی باعث ایجاد ترس در بازیکنان حریف نیز می شوند.

این سبک اجرای سرود به قدری مورد توجه قرار گرفته که چندی قبل نشریه دیلی میل بازیکنان تیم ملی انگلیس را به بی تفاوتی هنگام اجرای سرود متهم کرده و رفتار بازیکنان ایتالیا را برای آنها مثال زد.

البته شاید اجرای این سرود و کلمات آن از نظر برخی غلوآمیز هم باشد. در سالهای حضور سیلویو برلوسکونی بر مسند قدرت، او چند بار اعتراض کرد که بازیکنان تیم ملی سرود ملی را با شور و شوق نمی خوانند و کار بیشتر آنها به هجی کردن چند کلمه محدود می شود.

حتی در آن مقطع از بازیکنان خواسته شد به هر شکلی این سرود را حفظ کرده و بخوانند. جالب اینجاست دیگر ورزشکان ایتالیایی اینگونه در مسابقات برون مرزی سرود کشورشان را اجرا نمی کنند و این روش تنها مختص به بازیکنان فوتبال این کشور است.

اما برخی از جمله کارملو بنه، بازیگر و کارگردان ایتالیایی احساس خوبی به این سرود ندارند. او در این رابطه گفت: "اصرار بر این مفهوم میهن پرستی از اهمیت چندانی برخوردار نیست. این یک سرود تاسف آور بوده که موسیقی و متن بدی دارد و دی آمیسیس باید از نوشتن آن خجالت می کشید."

با این حال این سرود بیانگر احساسات یک ملت است و مردم ایتالیا تعصب ویژه ای روی آن دارند. در دیدار نیمه نهایی ایتالیا و آرژانتین در سن پائولو در ناپل در سال 1990، مردم ایتالیا از رفتار آرژانتینی ها و سوت های آنها هنگام پخش سرود بسیار عصبانی شدند. البته آلبی سلسته در آن دیدار حیثیتی پیروز شد، اما در جریان فینال آلمان و آرژانتین که چند روز بعد در المپیکوی رم برگزار شد، مردم ایتالیا آشکارا جانب آلمان ها را گرفته و اینگونه به رفتار آرژانتینی ها واکنش نشان دادند.

در ادامه متن این سرود شنیدنی را با هم مرور خواهیم کرد؛

سرود هیجان انگیز و حماسی تیم ملی ایتالیا اینگونه آغاز می شود: "برادران ایتالیا، ایتالیا بیدار شد و او (ضمیر مونث) سرش را با کلاهخود شیپیو پوشانده است." در این بند سرود، ایتالیا به زنی تشبیه شده که قیام کرده و کلاهخود شیپیو آفریکانوس، یکی از معروف ترین جنگاوران رومی که توانست هانیبال را شکست بدهد، را به سر دارد. "بیایید تا هم‌جوخه شویم. برای مرگ آماده‌ایم، برای مرگ آماده‌ایم، ایتالیا ما را فرا خوانده، بیایید تا هم‌جوخه شویم، آماده‌ایم برای مردن، برای مرگ آماده‌ایم، ایتالیا ما را فرا خوانده‌است!"

در ادامه این سرود می شنویم: "پیروزی کجاست؟ اجازه بدهید او موهایش را کوتاه کند، به خاطر خدایی که او را برده رم آفرید". در این بند به کوتاه کردن برده های زن در رم باستان اشاره شده است. کاری که برای تمایز برده ها از زن های آزاد انجام می شد. همچنین پیروزی هم به یک برده زن تشبیه شده که خود را وقف رم می کند.

"از آلپ تا سیسیل، همه جا لنیانو است" آلپ به عنوان نماد شمالی ترین بخش ایتالیا و سیسیل هم جنوبی ترین بخش کشور محسوب می شود. لنیانو هم به جنگی به این نام که در سال 1176 توسط فدریک بارباروسا انجام شد، اشاره داره. اما نکته جالب اینجاست که این جنگ اهمیت زیادی در تاریخ ایتالیا ندارد.

"همه از فروچیو، صاحب قلب شدند، صاحب دست شدند". اینجا منظور این است که همه ایتالیایی قلب و دست خود را از فروچیو به ارث بردند. فرانسسکو فروچیو هم جنجگویی قرن شانزدهمی بوده، اما به عنوان مزدور فعالیت کرده و وفاداری چندانی به ایتالیایی ها نداشته است. 

"فرزندان ایتالیا، بالیلا نام دارند"؛ بالیلا لقب کودکی بوده که در اوایل قرن 18 علیه نیروهای اتریشی که جنوا را اشغال کرده بودند، قیام کرد. نکته قابل توجه در مورد بالیلا، اولین بار فاشیست های ایتالیایی در قرن 19، نام آن را روی جنبش های جوانان قرار دادند.