رایی که می تواند دنیای فوتبال را به هم بریزد

به گزارش "ورزش سه"، ایده فلورنتینو پرز، رئیس رئال مادرید، برای تشکیل سوپرلیگ نتیجه یک بداهه نیست بلکه برعکس است.  او به عنوان نماینده لوس بلانکوس به همراه 11 تیم فوتبال دیگر، یک قرارداد تجاری- خصوصی برای ایجاد سوپرلیگ و خارج از اختیارات یوفا و فیفا را امضا کرد. سندی محرمانه که در 17 آوریل توسط منچستر یونایتد، آرسنال، چلسی، تاتنهام، منچسترسیتی، لیورپول، رئال مادرید، بارسلونا، اتلتیکو مادرید، اینترمیلان، میلان و یوونتوس امضا شد.

از طرف دیگر در قرارداد به امضا رسیده تاکید شده که سهم هر باشگاه یکسان است. بر این اساس بنیانگذاران توافق کرده بودند که تمام درآمدهای حاصل به شکل یکسان توسط اسپانسر های تبلیغاتی بین باشگاه ها تقسیم شود.

برگزاری رقابت‌های سوپرلیگ در تاریخ 19 آوریل اعلام شد. با این وجود تاثیر اخبار بی‌رحمانه و فشار های عجیب و غریبی که فیفا و یوفا روی باشگاه‌های حاضر در این رقابت به وجود آوردند باعث شد که این پروژه بزرگ خیلی سریع به بن‌بست بخورد. این تهدیدها به حدی جدی بود که یوفا و فیفا حتی اعلام کردند که در صورت حضور بازیکنان در این رقابت‌ها آنها از شرکت در بازی‌های ملی و پوشیدن پیراهن تیم ملی کشورشان محروم خواهند شد. در واقع همان طور که گفته شد همه این مسائل باعث شد که 9 تیم از رقابت ها کناره گیری کنند و برگزاری مسابقات لغو شود.

هجمه دیگری که علیه سوپرلیگ به وجود آمد به این موضوع برمی‌گشت که برخی معتقد بودند این پروژه فقط به درد تیم‌های بزرگ می خورد و باشگاه های کوچک تر دیگر انگیزه ای برای درخشش و شگفتی آفرینی نخواهند داشت. این مسائل به قدری جدی شد که حتی بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا نیز وارد گود شد و به نوعی خروج تیم‌های انگلیسی از سوپرلیگ را رقم زد.

اما با وجود همه اینها یک نکته جالب در این باره وجود دارد و آن هم این است که هیچ یک از باشگاه ها، حتی آنهایی که از سوپرلیگ انصراف داده اند تا کنون سهام خود را به فروش نرسانده اند. بنابراین نتیجه واضح است؛ همه این باشگاه ها اعضای کامل سوپرلیگ هستند حتی اگر خلاف این را بگویند.

در واقع به نظر می رسد که این اتفاق شرایط را به گونه‌ای رقم زده که باید در دادگاه تصمیم گیری شود. مهمترین دغدغه یوفا چ فیفا این است که لطمه ای به وجهه آنها و رقابت های تحت سلطه شان وارد نشود و به نظر نمی‌رسد که در نهایت نیز چنین اتفاقی رخ دهد. در واقع اینطور به نظر می آید که نهایتاً حکمی به سود دو طرف یعنی یوفا و شرکت های اسپانسری مسابقات داده شود.

رای نهایی می تواند داستان مارک بوسمن را تداعی کند. در بهار سال 1990، قرارداد ژان مارک بوسمن با باشگاه سلطنتی لیژ به ماه های آخر رسیده بود. باشگاه به بازیکن بلژیکی پیشنهاد تمدید قرارداد داد؛ اما دستمزد هفتگی او در قرارداد جدید 75 درصد کاهش پیدا کرده بود. تعجبی نداشت که بوسمن آن پیشنهاد را رد کرد و بلافاصله در لیست ترانسفر باشگاه قرار گرفت.

در ماه می همان سال دانکرک، تیم فرانسوی، به بازیکن 26 ساله پیشنهادی بهتر داد، اما موفق نشد بر سر رقم ترانسفر با لیژ به توافق برسد. همان طور که انتظار می رفت این اتفاق باعث شد تا رابطه بوسمن و باشگاه که به او پیشنهاد دستمزدی پایین داده بود تیره و تار شود. همین موضوع شروعی بود برای بوسمن که تصمیم بگیرد علیه یکی از قوانین اتحادیه اروپا اعتراض کند و بعدها قانون ترانسفر به عنوان بازیکن آزاد را پایه ریزی کند.

در عین حال ممکن است یک رای تاریخی در این زمینه صادر شود و همه شرایط را تغییر دهد. اکنون فقط می‌توان منتظر ماند تا رای نهایی در این باره مشخص شود و به همه سوالات پاسخ داده شود.